หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 860

ฟังหลิงผุดลุกขึ้นมา เดินไปพยุงอู๋ปิงที่มีแต่เลือดเต็มปาก

อู๋ปิงตอนนี้หายใจรวยริน เหมือนคนใกล้ตาย

อันที่จริง การถูกถอนฟันจนหมดปากทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ ความเจ็บปวดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถทนได้เลย

ผู้อาวุโสเฮ่อก็พาผู้เชี่ยวชาญมาด้วย ไม่อย่างนั้น อู๋ปิงคงจะเจ็บจนตายไปแล้ว

“เสี่ยวปิง เสี่ยวปิง ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ลูกไม่ต้องกลัวแม่นะ!”

ฟังหลิงตะโกนทั้งน้ำตา

อู๋ปิงพูดอะไรไม่ออกเลยสักนิด

ฟังฮุ่ยรีบวิ่งเข้ามา “เร็ว รีบเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า...”

ฟังหลิงกลับมามีสติ และมองไปรอบๆ เพื่อหาโทรศัพท์

ฟังฮุ่ยพูดอย่างกระวนกระวาย “เธอหาอะไร?”

“ปั้นซย่า รีบโทรเรียกรถพยาบาลสิ!”

สวี่ปั้นซย่าหันหน้าไปอีกทาง “โทรศัพท์ฉันแบตหมดน่ะ!”

ฟังฮุ่ยกระหืดกระหอบ “โทรศัพท์แกมาแบตหมดเอาตอนนี้เนี่ยนะ?”

“ปั้นซย่า แก...”

“นี่ เสวี่ยเอ๋อร์ แกเรียกรถพยาบาลที!”

สวี่ตงเสวี่ย “โธ่ แม่ ไม่รู้ว่าฉันเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ไหนน่ะสิ”

หวงเหลียง “แม่ ไม่ต้องมองมาที่ผมเลย”

“เมื่อกี้ผมรีบกลับมา โทรศัพท์ยังอยู่ที่ไซต์ก่อสร้างอยู่เลย ลืมหยิบมาด้วยน่ะ”

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงเกลียดตระกูลอู๋เข้ากระดูกดำ ตอนนี้เมื่อได้เห็นอู๋ปิงทุกทรมาน ทั้งสองก็ดีใจอยู่ข้างใน ทำไมจะต้องช่วยเรียกรถพยาบาลให้ด้วยล่ะ?

ฟังฮุ่ยจนปัญญา “หลินมั่ว แก...”

สวี่ปั้นซย่าแทรกขึ้นมาตรงๆ “แม่ยังมีหน้าจะไปขอให้หลินมั่วช่วยเขาอีกเหรอ?”

“แม่ลืมไปหรือเปล่าว่าเมื่อกี้นี้เขาทำกับหลินมั่วยังไง!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างร้อนรน “ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องแกแค่สับสน แล้วทำผิดพลาดไปจริงๆ ”

“แต่สุดท้ายแล้วเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องแกอยู่ดี แค่อยากให้พวกเรียกรถพยาบาลให้ก็เท่านั้น พวกแก...พวกแกถึงกับต้องทำอย่างนี้เลยเหรอ?”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโมโห “แกหยุดพูดจาเพ้อเจ้อสักที!”

“ฟังฮุ่ย ฉันบอกแกไว้เลยนะ”