หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 863

เวลาหนึ่งทุ่มตรง ในห้องวีไอพีของบาร์แห่งหนึ่งในเมืองก่วงหยาง

อู๋เฟยเฟยเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของปีเตอร์ด้วยใบหน้าที่อ่อนหวาน

จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกและมีชายสามคนเดินเข้ามาข้างใน

เมื่อมองดูดีๆ ชายสามคนนี้ก็เป็นคนสามคนที่อู๋เฟยเฟยพาไปที่เซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์คราวก่อน

ทั้งสามคนถูกใจสวี่ปั้นซย่า และอยากจะมอมเหล้าสวี่ปั้นซย่า

แต่แล้วก็ถูกหลินมั่วขัดไว้ ทั้งหมดถูกหลินมั่วทำให้อาเจียน แล้วก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล

สองวันมานี้ พวกเขาเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลมา แต่ยังคงดูเหมือนคนไม่มีแรง

“เฟยเฟย มาเร็วจัง เรียกพวกเรามาที่นี่ มีอะไรหรือเปล่า”

ชายคนหนึ่งถามขึ้น

อู๋เฟยเฟยลุกขึ้นจากอ้อมกดของปีเตอร์ ก่อนชำเลืองมองไปที่พวกเขา “เรื่องคราวที่แล้ว พวกนายอยากแก้แค้นไหม?”

ชายทั้งสามคนมองหน้ากันไปกันมา สีหน้าเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้สุดๆ

ผู้ชายคนหนึ่งกัดฟันแล้วพูดขึ้นมาก่อนว่า “ไร้สาระ ก็ต้องอยากแก้แค้นอยู่แล้วสิ!”

“แต่เหล้าของไอ้สารเลวนั้นมันแรงเกินไป พวกเราดื่มไม่ได้อย่างมันหรอก!”

อู๋เฟยเฟยยิ้มเยาะ “ดื่มไม่ได้ งั้นก็ไม่ต้องไปดื่มกับมันสิ!”

“ฉันได้ข่าวมาว่า คืนนี้สวี่ปั้นซย่าจะมาต้อนรับเพื่อนเก่าสมัยเรียนต่างถิ่นที่นี่”

“หวงอู่ ไม่ใช่ว่านายเคยบอกว่ารู้จักกับคุณชายจากตระกูลใหญ่ไม่ใช่เหรอ?”

“คืนนี้ พวกนายก็แค่เชิญคนจากตระกูลใหญ่นั้นมาที่นี่”

“ถึงตอนนั้น ฉันก็จะพาพวกเขาไปที่ห้องนั่งชั้นพิเศษของสวี่ปั้นซย่า แล้วแนะนำสวี่ปั้นซย่าให้รู้จักกับพวกเขา”

“นังสารเลวสวี่ปั้นซย่ามันถือตัว ไม่มีทางยอมพบหน้ากับคุณชายพวกนั้นแน่”

“เมื่อไหร่ที่พวกมันขัดแย้งกัน เราก็ใช้โอกาสนั้นสร้างเรื่องใหญ่ได้”

“ฮึ ถึงตอนนั้น ไม่ต้องถึงมือเราหรอก เดี๋ยวคนพวกนั้นก็จัดการกับไอ้แซ่หลินนั่นเอง!”

ดวงตาของชายทั้งสามคนเป็นประกาย

ครั้งล่าสุดก็ถูกหลินมั่วทำให้อาเจียน พวกเขาจึงคับแค้นใจมาตลอด

แต่ทว่า ตระกูลสวี่นั้นร่ำรวยและมีอำนาจ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะแก้แค้น

ปีเตอร์รีบขอโทษขอโพยและอ้างว่างานยุ่ง ก่อนจะวิ่งเตลิดออกไป

อู๋เฟยเฟยก็ไม่ได้สนใจอะไร เรื่องคืนนี้ปีเตอร์จะอยู่หรือไม่อยู่ก็มีค่าเท่ากัน

เวลาสี่ทุ่ม สวี่ปั้นซย่าก็มาที่บาร์มู่ส่ายแห่งนี้พร้อมกับผู้หญิงคนอื่นๆ

ผู้หญิงเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของสวี่ปั้นซย่า และมีความสัมพันธ์กับสวี่ปั้นซย่าไม่เลวเลย

ปกติแล้วจะอยู่ต่างถิ่น ช่วงนี้พวกเธอมีงานเลี้ยงรุ่น ก็เลยรีบกลับมา

สองสามวันก่อนหน้านี้ก็ไปรับประทานอาหารกับสวี่ปั้นซย่า คืนนี้ก็ออกมาดื่มสังสรรค์กันพอดี

ตลอดทางที่เข้าไปในห้องส่วนตัว สวี่ปั้นซย่าก็กำลังส่งข้อความอยู่

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา “โอ้โห ปั้นซย่า ยังต้องรายงานว่าไปไหนมาไหนให้สามีเธอทราบอยู่เหรอ”

“สามีเธอนี่ทำเหมือนเธอเป็นสมบัติจริงๆ เลยนะ”

“ทำไมล่ะ กลัวว่าเพื่อนเก่าอย่างพวกเราจะขายเธอหรือไง?”

สวี่ปั้นซย่ายิ้ม “เปล่าน่า”

“บอกเขาสักหน่อย เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ”