หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 862

สวี่ตงเสวี่ยต้องการจะเกลี้ยกล่อมฟังฮุ่ย แต่เมื่อได้ยินคำโต้แย้งของเธอ สวี่ตงเสวี่ยก็รู้สึกหงุดหงิดเช่นกัน

“ช่างเถอะ ฉันก็ขี้เกียจจะพูดกับแม่แล้วเหมือนกัน”

“แม่ก็เชื่อใจพวกมันไปเถอะ แล้วคราวหลังแม่จะต้องสูญเสียอะไรไปอีกเยอะ!”

ฟังฮุ่ยถลึงตาใส่เธอ “หุบปาก!”

“ครั้งนี้ลูกพี่ลูกน้องแกโดนทำร้ายหนักขนาดนี้แล้ว แกไม่ช่วยไม่ว่า แต่ยังจะมาพูดจาประชดประชันอีกเหรอ?”

“ในสถานการณ์แบบเมื่อกี้น่ะ แกไม่ได้แค่ไม่ช่วยลูกพี่ลูกน้องแกนะ แม้แต่รถโรงพยาบาล แกก็ยังไม่ยอมเรียกมาเลย?”

“เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมแกถึงใจจืดใจดำอย่างนี้นะ?”

สวี่ตงเสวี่ยกลอกตา ขี้เกียจจะสนใจแม่ของเธอเอง แล้วลากหวงเหลียงเข้าห้องไป

ฟังฮุ่ยทำหน้าตาบึ้งตึง นั่งหงุดหงิดไม่พูดไม่จาอยู่ในห้องนั่งเล่น

ฟังหลิงพาอู๋ปิงมาโรงพยาบาล หลังจากวิ่งไปวิ่งมาทั้งคืน ก็เพิ่งจะจัดการอู๋ปิงให้เรียบร้อย

เวลาสิบโมงกว่าในเช้าวันรุ่งขึ้น ฟังหลิงถึงจะโทรหาอู๋เฟยเฟย

อู๋เฟยเฟยเที่ยวเล่นกับปีเตอร์ทั้งคืน จึงง่วงหาวขณะวิ่งไปโรงพยาบาล

เมื่อเห็นสภาพของอู๋ปิง อู๋เฟยเฟยก็ฟึดฟัดขึ้นมาทันที “เป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง?”

“ใครกล้าทำน้องชายของฉันขนาดนี้กันเชียว?”

ฟังหลิงถอนหายใจ และบอกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

อู๋เฟยเฟยฟังจบ ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “แม่ ที่แม่พูดเมื่อกี้คือ เมื่อคืนนี้น้องฉันโดนทำร้ายที่บ้านของป้ารองเหรอ?”

ฟังหลิงพยักหน้า

อู๋เฟยเฟยปรี๊ดแตก “คนตระกูลสวี่ตายกันหมดแล้วหรือไง”

“น้องฉันโดนทำร้ายทั้งคน พวกเขาไม่คิดที่จะยื่นมือมาช่วยเลยเหรอ?”

“นี่เหรอคนเป็นญาติพี่น้องกัน? นี่มันนับว่าเป็นญาติประสาอะไร?”

“แม่ แม่ลองดูสิ ก่อนหน้านี้แม่ดีกับพวกเขาขนาดนั้น ทำไมถึงเลี้ยงเสียข้าวสุกแบบนี้ล่ะ?”

ฟังหลิงถอนหายใจ “เฮ้อ เฟยเฟย แกไม่ต้องโกรธไปหรอก”

“เรื่องเมื่อคืนก็เป็นเพราะเสี่ยวปิงนั่นแหละที่ทำผิด”

อู๋เฟยเฟยโบกมือปัด “แม่ ฉันไม่เห็นว่าเสี่ยวปิงจะทำอะไรผิดตรงไหนเลย!”

“เพราะเฮ่อเชียนเสวี่ยตบเสี่ยวปิงก่อน ก็เป็นเรื่องปกติที่เสี่ยวปิงจะโกรธแล้วอยากแก้แค้นน่ะ”