หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 866

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว คำพูดของฟังหรงก็ดูหลงระเริงเกินไปเช่นกัน

“ฉันขอโทษจริงๆ ช่วงนี้ฉันสุขภาพไม่ค่อยดี หมอบอกว่าห้ามดื่มแอลกอลฮอล์น่ะ”

สวี่ปั้นซย่าปฏิเสธอีกครั้ง

ฟังหรงวางแก้วเหล้าลง สีหน้าอึมครึม มองไปที่สวี่ปั้นซย่าอย่างจะยิ้มก็ไม่เชิง “คุณสวี่ คุณดื่มไม่ได้ หรือคุณไม่ให้เกียรติกันแน่?”

อู๋เฟยเฟยรีบสมทบทันที “พี่ พี่ไม่สบายตรงไหนน่ะ?”

“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลยล่ะ?”

สวี่ปั้นซย่าจ้องเขม็งไปที่อู๋เฟยเฟยอย่างดุดัน “คุณชายฟัง ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ”

“ฉันไม่ค่อยสบายจริงๆ ...”

ฟังหรงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณสวี่ช่างถือตัวจริงๆ !”

“คนตระกูลฟังอย่างผมเชิญคุณดื่มด้วยตัวเอง คุณก็ไม่ดื่ม”

“จุ๊ๆ ดูเหมือนว่าตระกูลหลักทั้งสิบของพวกเราจะไม่อยู่ในสายตาเลยสินะ!”

เหล่าเศรษฐีที่อยู่ข้างๆ ต่างมองมาด้วยความโกรธ พวกเขาก็นับว่าเป็นสุนัขรับใช้ของฟังหรงเช่นกัน ซึ่งตอนนี้ก็เป็นการแสดงท่าทีออกมาโดยอัตโนมัติ

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “คุณชายฟัง ฉันรู้สึกไม่สบายจริงๆ ”

ฟังหรงพูดขึ้นทันที “ในเมื่อคุณไม่สบาย งั้นผมจะพยุงคุณไปพักผ่อนก่อนก็แล้วกัน”

“มาๆ พวกคุณเล่นกันต่อเถอะ ผมพาคุณสวี่ไปพักผ่อนก่อน!”

ฟังหรงพูดจบ ก็เอื้อมมือไปจับสวี่ปั้นซย่าโดยตรง

สวี่ปั้นซย่าก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วและรีบพูดว่า “คุณชายฟัง ฉะ...ฉันกลับบ้านเองได้!”

สีหน้าของฟังหรงดูเขินอาย สวี่ปั้นซย่าปฏิเสธเขาตลอด ทำให้เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่พ่อของเขาได้เป็นหัวหน้าตระกูลของตระกูลฟัง เขาก็ไม่เคยพบเจอสถานการณ์แบบนี้เลย เขารู้สึกว่าสวี่ปั้นซย่ากำลังดูถูกเขา

เขาก็รู้สึกหงุดหงิดเช่นกัน และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณสวี่ไม่สบาย ผมจะวางใจให้คุณกลับบ้านเองได้ยังไงกันล่ะ?”

“มาสิ คุณสวี่ ผมจะพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องพักชั้นบนของร้าน”

พูดแล้วเขาก็ก้าวไปข้างหน้า ปิดทางสวี่ปั้นซย่าอยู่ตรงมุม

เขาอ้าทั้งสองแขนเตรียมจะพุ่งเข้าไปอุ้มสวี่ปั้นซย่า