หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 867

ก่อนที่ฟังหรงจะพูดจบ หลินมั่วก็คว้าข้อมือเขาและบิดอย่างแรง

ทุกคนได้ยินเพียงเสียงดังกร็อบ แล้วแขนของฟังหรงก็ห้อยลงมา

ฟังหรงร้องออกมาเหมือนหมูถูกเชือด!

เศรษฐีคนหนุ่มอื่นต่างผงะ

พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่โหดเหี้ยมเช่นนี้มาก่อน!

“ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!”

ฟังหรงแผดเสียงจนเสียงแหบแห้ง

พวกคนรวยคนอื่นเพิ่งจะกลับมามีสติ

ต่างคนต่างมองหน้ากันแล้วคว้าขวดเหล้าที่อยู่บนโต๊ะมาล้อมหลินมั่วอย่างดุดัน

หลินมั่วไม่ได้สนใจพวกเขาแต่อย่างใด ก่อนจะตรงไปทางสวี่ปั้นซย่า

ในขณะนั้นเอง เศรษฐีคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังหลินมั่ว ก็ยกขวดเหล้าขึ้นมาเตรียมจะลอบโจมตีหลินมั่ว

หลินมั่วไม่แม้แต่จะหันกลับไป และถีบเข้ายอดอกของเขาโดยตรง

ชายผู้ร่ำรวยคนนั้นก็กระเด็นไป กระแทกเข้ากับโทรทัศน์ ทำให้โทรทัศน์เครื่องใหญ่แตกเสียหาย เกิดเสียงโครมครามดังสนั่น

และเศรษฐีหนุ่มผู้นั้นก็ทรุดตัวลงกับพื้น แม้แต่จะลุกขึ้นยืนก็ยังไม่ไหว

คราวนี้เขาซี่โครงหักไปสามซี่!

เศรษฐีคนอื่นเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็ตื่นตะลึงเล็กน้อย ไม่กล้าทำอะไรไปชั่วขณะ

หลินมั่วเดินไปข้างๆ สวี่ปั้นซย่า เขาคว้ามือที่อันสั่นเทาของสวี่ปั้นซย่าไว้และกระซิบว่า “คุณเป็นไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

สวี่ปั้นซย่าที่ตื่นตะลึง เมื่อถูกหลินมั่วจับมือ เธอก็สงบลงเล็กน้อย

เธอกัดฟันและพยักหน้า พลางพูดเสียงกระซิบว่า “ระ...เรากับบ้านกันเถอะ!”

ชายผู้มั่งคั่งรายหนึ่งก็รีบกระโจนออกมา “ให้ตายเถอะ ทำร้ายคุณชายฟังของเราแล้วคิดจะหนีเหรอ”

“ฝันอยู่หรือเปล่า”

“ฉันบอกแกไว้เลยว่าวันนี้พวกแกหนีไม่รอดหรอก!”

พวกคนรวยคนอื่นๆ ร้องเสียงดัง แต่ทำเพียงส่งเสียงอยู่ไกลๆ ไม่กล้าเข้ามา

หลินมั่วหันหน้ามาปรายตามองไปที่พวกเขา สุดท้ายสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ฟังหรง

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้จะออกไปจริงๆ สักหน่อย!”