หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 868

หลินมั่วยืนอยู่ที่เดิม ราวกับว่าเขาไม่เคยขยับไปไหน

สายตาของเขาเย็นชา ก่อนจะพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ถ้ายังปากดีอีกละก็ เดี๋ยวหลังจากนี้จะได้กินแค่โจ๊ก!”

ฟังหรงโกรธสุดๆ จนอยากจะด่าอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงแค่กลืนมันลงไป

เศรษฐีหนุ่มคนอื่นๆ ก็ต่างก้มหน้างุดไม่กล้าพูดอะไร

ชายชาตรีที่แท้จริงต้องยอมลดราวาศอกได้ชั่วคราว มันไม่ฉลาดนักที่จะยั่วโมโหหลินมั่วในตอนนี้

แต่อย่างไรก็ตาม ภายในใจของทุกคนก็ต่างรู้สึกขุ่นเคืองอยู่เนืองๆ

เดี๋ยวตระกูลฟังก็มาแล้ว พวกเขาจะต้องให้หลินมั่วมาคุกเข่าขอโทษแน่ๆ!

อู๋เฟยเฟยที่ยืนอยู่ในมุมได้เห็นทั้งหมดนี้ ในใจเธอนั้นบอกไม่ได้เลยว่ามีความสุขเพียงใด

นี่สิถึงจะเป็นจุดประสงค์ของเธอในคืนนี้ จงใจหลอกล่อให้คุณชายฟังไปที่ห้องส่วนตัวของสวี่ปั้นซย่า ให้คุณชายฟังลวนลามสวี่ปั้นซย่า เพื่อที่จะยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างหลินมั่วและตระกูลฟัง

เธอรู้ว่าไม่สามารถรับมือหลินมั่วด้วยตัวคนเดียวได้ ดังนั้นจึงต้องยืมอำนาจของตระกูลฟังสักหน่อย

แม้ว่าหลินมั่วจะรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคน แต่ตอนนี้เขาถึงขั้นทำร้ายทายาทตระกูลฟังเช่นนี้ แล้วตระกูลฟังจะปล่อยเขาไปได้อย่างไรล่ะ?

คนใหญ่คนโตเหล่านั้นก็คงจะไม่คิดต่อต้านตระกูลฟังในบรรดาตระกูลหลักทั้งสิบเพื่อหลินมั่วหรอกนะ!

ฉะนั้น จากที่อู๋เฟยเฟยดูแล้ว หลินมั่วดันไปยั่วโมโหคนที่ไม่ควรไปยั่วโมโหเข้าแล้ว ถ้าตอนนี้เขาตายไป ไม่ต้องบอกเลยว่าเธอจะดีใจแค่ไหน

สำหรับพวกเพื่อนร่วมชั้นของสวี่ปั้นซย่านั้นล้วนดูประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อสักครู่นี้พวกเธอยังคิดที่จะใช้โอกาสนี้ผูกมิตรกับคุณชายฟังและคนอื่นๆ ไม่ทันคาดคิดว่าเรื่องมันจะบานปลายมาถึงขั้นนี้ได้

โดยเฉพาะตอนที่หลินมั่วพุ่งเข้ามาและโจมตีอย่างรุนแรง ที่แท้ก็เพื่อที่จะทำให้พวกเธอตกใจกลัว

ในนั้น โจวไช่เอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ปั้นซย่า คะ...คนนี้เป็นใครกัน?”

สวี่ปั้นซย่า “หลินมั่วน่ะ เขาเป็นสามีของฉันเอง!”

สาวๆ ทุกคนต่างตกตะลึง โจวไช่เอ๋อร์เบิกตาโพลง “สามีของเธอ?”

“กะ...ก็คือลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนั้นน่ะเหรอ?”

แล้วคนอื่นๆ ก็ดึงสติกลับมาได้ พวกเธอต่างนึกขึ้นมาได้แล้วว่า แท้จริงสวี่ปั้นซย่านั้นแต่งงานแล้ว

เรื่องนี้ในตอนนั้น ได้ถูกคนไม่น้อยในแวดวงเพื่อนร่วมชั้นพากันเยาะเย้ยอยู่

“ถึงแกจะเป็นแค่เขย แต่อย่างน้อยแกก็เป็นผู้ชาย แกช่วยใจกว้างกว่านี้หน่อยได้ไหมล่ะ?”

“แกจะเป็นคนไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวแค่ไหนก็ช่าง แต่แกจะกระทบกับอนาคตของปั้นซย่าไม่ได้นะ!”

“ตอนนี้ปั้นซย่ารับผิดชอบบริษัทที่หนึ่งอยู่ การคบค้าสมาคมอย่างนี้ เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว”

“ปั้นซย่าดื่มอยู่กับลูกค้า แกก็ชวนท้าต่อยท้าตี แล้วหลังจากนี้ใครจะกล้ามาทำธุรกิจกับบริษัทของปั้นซย่าต่อล่ะ?”

“ถ้าบริษัทของปั้นซย่าไม่มีลูกค้า เธอจะหาเงินได้ยังไง จะเลี้ยงแกได้ยังไงฮะ?”

ผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ต่างพยักหน้าเช่นกัน “มันไม่ได้หรือเปล่า ไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนใจแคบขนาดนี้มาก่อนเลย!

“จะเกาะผู้หญิงกินก็ต้องมีสติในการกิน ถ้าอยากเกาะผู้หญิง แต่ไม่อยากให้ผู้หญิงออกไปหาเงิน งั้นก็อดตายไปซะไม่ดีกว่าเหรอ?”

“ปั้นซย่า คนแบบนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอก ให้ฉันแนะนำนะ รีบทิ้งเขาไปให้เร็วที่สุด อย่างเธอน่ะต้องหาได้ดีกว่านี้แน่ๆ !”

“เฮ้อ ปั้นซย่า เธอเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดีที่สุดของพวกเราในตอนนั้นเลยนะ ทำไมถึงต้องมาเจอกับหมอนี่ด้วย?”

“พวกเราต่างเป็นคนที่มีการศึกษาที่สูง เธอจะรับมือกับคนหยาบคาย ป่าเถื่อนแบบนี้ได้ยังไง?”