หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 869

เพื่อนร่วมชั้นสาวๆต่างพูดกันเซ็งแซ่ ในขณะเดียวกันก็แสดงความดูถูกดูแคลนหลินมั่ว เพื่อให้ได้รับความประทับใจจากคุณชายฟัง

ใบหน้าของคุณชายฟังเต็มไปด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องในขณะที่มองหลินมั่ว พร้อมยิ้มเยาะที่มุมปาก

สวี่ปั้นซย่าทนไม่ไหว “ไช่เอ๋อร์ พวกเธอพูดเรื่องอะไรกัน?”

“ทำไมถึงว่าฉันดื่มกับเขาเป็นปกติล่ะ ฉะ...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันดื่มไม่ได้ เขาก็ยืนกรานที่จะรินให้ฉัน...”

โจวไช่เอ๋อร์โบกมือ “โอเค ปั้นซย่า เราทั้งสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่ากัน เรื่องของเธอฉันรู้น่า”

“ เธอก็ไม่ได้ถือว่าคออ่อนซะหน่อย จะดื่มไม่เป็นได้ยังไง?”

“ฉันเข้าใจละ ต้องเป็นเพราะคนป่าเถื่อนนี้แน่ๆ คงจะขู่เธอตอนอยู่ที่บ้านทั้งวันว่าไม่ให้เธอดื่มข้างนอก เธอก็เลยไม่กล้าดื่ม ใช่ไหม?”

“เฮ้อ ปั้นซย่า นี่ฉันไม่ได้จะว่าเธอนะ”

“ตอนนี้นี่มันยุคไหนแล้ว ผู้หญิงแบกท้องฟ้าได้ตั้งครึ่งหนึ่งแล้ว เธอจะไปกลัวขยะแบบนี้ทำไม?”

“เขากล้าทุบตีเธอหรือว่ายังไง?”

“ฉันจะบอกเธอให้นะ เพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเรา มีหลายคนที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่ในแผนกการบังคับใช้กฎหมายน่ะ ถ้าเขากล้าที่จะดีดแม้แต่ปลายนิ้วของเธอ ก็สามารถตั้งข้อหาการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ตัดสินจำคุกเขาสักสองสามเดือน แล้วก็หย่ากับเขาซะ!”

“ขยะแบบนี้ เธอใช้ชีวิตอยู่กับเขาไปก็ไม่มีความสุขหรอก!”

ผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ต่างพยักหน้ากันทีละคน

ในที่สุดสวี่ปั้นซย่าก็โมโห “พอได้แล้ว!”

“โจวไช่เอ๋อร์ เธอหุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“เธอมันไม่รู้อะไรเอาซะเลย เอาแต่พูดเดามั่วไปเรื่อยอยู่ตรงนี้ คนอย่างเธอน่ะสิ ถึงจะเป็นขยะจริงๆ !”

โจวไช่เอ๋อร์อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบพูด “ปั้นซย่า ธะ...เธอหมายความว่ายังไง?”

“ที่ฉันพูดไปมันก็เพื่อเธอนะ ฉันหวังดีกับเธอ ธะ...เธอก็ทำอย่างนี้กับฉันเนี่ยนะ?”

หญิงสาวคนอื่นๆ ก็ต่างเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองด้วยความไม่เป็นธรรม “ปั้นซย่า ทุกคนต่างเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนะ พวกเราจะทำร้ายเธอไปเพื่ออะไร?”

“ไช่เอ๋อร์เป็นคนพูดตรงไปตรงมา แต่เธอก็เป็นคนดี ทุกคนต่างก็รู้”

“เธอพูดจาแบบนี้ ทำร้ายน้ำใจคนฟังสุดๆไปเลยนะรู้ไหม!”

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเคร่งขรึม พร้อมพูดด้วยความโกรธ “หวังดีอะไรกับฉันงั้นเหรอ?”

“แกมันคนขี้ขลาดเกาะผู้หญิงกิน แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉัน?”

“ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับปั้นซย่า แกคิดว่าแกเป็นใครกัน มีใครอนุญาตให้แกพูดแล้วหรือไง”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “โจวไช่เอ๋อร์ สามีของฉันอยากพูดอะไร เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่าย!”

“อีกอย่าง ฉันถามเธอหน่อย ฟังหรงอยากให้ฉันดื่ม ฉันก็ต้องดื่มใช่หรือเปล่า?”

“ฉันไม่ใช่สาวนั่งดริ๊งค์ แล้วเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องดื่มกับเขาล่ะ?”

“ฉันไม่ดื่มเหล้าก็กลายเป็นคนผิดหรือไง เขาจะดูถูกเหยียดหยามฉันยังไงก็ได้ มารังแกฉันตามอำเภอที่นี่ได้งั้นเหรอ？

โจวไช่เอ๋อร์อึกอัก หลังจากนั้นสักพักถึงจะพูดเสียงต่ำ “ปั้นซย่า การเข้าสังคมกับผู้คน มันก็ต้องไว้หน้ากันและกัน คุณชายฟังชวนเธอดื่ม เพราะว่าให้เกียรติเธอ ถ้าเธอไม่ดื่ม ก็จะเป็นการไม่ไว้หน้าเขา”

“ที่คุณชายฟังโกรธ นะ...นี่มันก็เป็นเรื่องปกติของคนเรานะ!”

หลินมั่วหัวเราะลั่น “พูดได้ดี!”

“แม่สาวท่านนี้ ผมหวังว่าถ้าอีกสักพักมีคนมาขอชนแก้วกับคุณ คุณก็ต้องรักษาหน้าเขาไว้ให้มากๆ นะ!