หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 895

เช้าวันต่อมา หลินมั่วไม่ได้ไปทำงาน และไปที่สวนวั่งเจียงตามลำพัง

เขามาเยี่ยมหลินซีก่อน จากนั้นก็ไปหาอาหม่าน

ผิวบนร่างกายของอาหม่านฟื้นตัวขึ้นไม่น้อยเลย ตอนนี้เธอมาสามารถเผยแขนทั้งสองข้างได้แล้ว

ผิวของเธอเกลี้ยงเกลาราวกับหยก ดั่งผิวของเด็กน้อย

จะเห็นได้ว่า ถ้าหากไม่มีหนองพุพองเหล่านี้ เธอคงจะเป็นสาวที่สวยมากๆ คนหนึ่ง

เมื่อเห็นหลินมั่ว อาหม่านก็วิ่งมาหาอย่างดีใจ และร้องเรียกเสียงไม่ชัดนัก “พี่หลิน”

หลินมั่วยิ้ม เขายื่นถุงถุงหนึ่งให้อาหม่าน

อาหม่านเปิดมันดู ก็พบว่าข้างในเป็นซากศพของคางคกพิษ

อาหม่านไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับดีอกดีใจเสียด้วยซ้ำ เธอหยิบคางคกพิษออกมาวางไว้บนมือแล้วสำรวจมันอย่างละเอียด

ถ้าหากคนตระกูลฟังเห็นภาพนี้ คงต้องหวาดกลัวอย่างแน่นอน

ต้องรู้ไว้ก่อนว่า คางคกพิษนี้มีพิษที่ร้ายแรงอย่างที่สุด เพียงแค่สัมผัสมันก็ถึงตายได้

อาหม่านเอามันมาถือไว้ในมือแบบนั้น แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย!

หลินมั่วหยิบแจกันลายครามออกมา ก่อนจะมีงูเลื้อยออกมาเช่นกัน

ดูเหมือนว่ามันจะชอบอาหม่าน มันเลื้อยไปที่แขนของอาหม่าน และเลื้อยไปรอบข้อมือ ราวกับออดอ้อนอย่างสนิทสนมเป็นที่สุด

อาหม่านก็ชอบงูตัวนี้มากเช่นกัน เธอลูบมันเบาๆ งูที่นอนราบอยู่บนแขนของอาหม่านไม่ขยับเขยื้อนใดๆ ยอมให้อาหม่านลูบไล้มันได้ตามสบาย

หลินมั่วเห็นภาพนั้น ในใจก็ยิ่งหวาดกลัว

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบ “อาหม่าน ฉันตรวจเจอภูมิหลังของเธอแล้วนะ”

อาหม่านชะงักไปชั่วขณะ ความรู้สึกเปลี่ยนเป็นหดหู่เล็กน้อย ก่อนเธอจะมองไปทางหลินมั่ว “หลินมั่ว พะ...พี่จะไล่ฉันไปเหรอ?”

หลินมั่วยิ้ม “อาหม่าน เธอเข้าใจผิดแล้วนะ”

“ฉันแค่ตรวจเจอภูมิหลังของเธอ ยังไม่ได้พูดเลยว่าจะไล่เธอไปนี่”

“เธออยู่ที่นี่ได้ตลอดตามที่เธอต้องการนั่นแหละ!”

อาหม่านยิ้มขึ้นมาทันที “พี่หลิน ตราบใดที่พี่หลินไม่ไล่ฉันไปไหน ฉันก็จะอยู่กับพี่ไปตลอดเลย!”

หลินมั่วยิ้มอย่างฝืนๆ เขาอยากให้อาหม่านอยู่ต่อ