หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 90

สีหน้าของหลินมั่วเย็นชาลงทันที เขาเตะพนักงงานคนนึงจนกระเด็นในเวลาเดียวกันก็รัวหมัดทั้งสองข้างจนพนักงานที่เหลือล้มลงไปกองกับพื้น

เจ้าอ้วนยืนตาค้าง เมื่อก่อนเขามักจะให้ลูกน้องของเขาไปรังแกคนอื่นยังไม่เคยพลาดมาก่อน

แต่ตอนนี้เจ็ดแปดคนรุมแค่คนๆ เดียวยังเอาชนะไม่ได้ นี่มันคนหรือผีกันแน่?”

“แก...แกกล้าทำร้ายคนที่นี่...” เจ้าอ้วนพูดเสียงสั่น แกรู้ไหมว่าที่นี่คือบริษัทหวงซื่อ...”

หลินมั่วไม่สนใจเขา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาหวงหย่งเฟิง

แต่ว่าโทรไปก็ไม่มีคนรับสาย

หลินมั่วประหลาดใจ ตอนที่เขากำลังเดินทางมาที่นี่โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับ หวงหย่งเฟิงมัวทำอะไรอยู่นะ

ในขณะนั้นเอง คุณนายหวงก็พาคนกลุ่มหนึ่งเดินมา

สีหน้าเต็มไปด้วยความหม่นหมอง “หลินมั่ว นายคิดจะทำอะไร?”

“คิดไม่ถึงเลยว่าอุตส่าห์ถ่อมาถึงที่นี่เพื่อมาก่อเรื่อง คิดว่าพวกเราตระกูลหวงรังแกกันได้ง่ายๆ หรือไงกัน?”

หลินมั่ว “ผมมีเรื่องด่วนอยากจะพบหวงหย่งเฟิง คุณพาเขามาพบผมหน่อย!”

คุณนายหวงพูดอย่างหงุดหงิด “นายคิดว่าสามีของฉันเป็นลูกน้องนายหรือไง? คิดที่จะเรียกให้มาก็มา เรียกให้ไปก็ไป!”

“ในเมืองกว่างหยาง ไม่มีใครกล้าที่จะพูดกับสามีฉันแบบนี้!”

“คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงเรียกให้เขาลงมา แล้วเขาต้องลงมาหาคุณด้วย?”

หลินมั่วขมวดคิ้วพร้อมกับพูดเสียงเรียบ “คุณนายหวงพอคุณคิดว่าลูกตัวเองไม่เป็นอันตรายแล้ว ก็คิดจะถีบหัวส่งกันเลยอย่างนั้นหรอ?”

คุณนายหวงโกรธมาก “ถีบหัวส่ง?”

“คุณหลิน คุณคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติอะไรถึงได้พูดแบบนี้?”

“คุณช่วยลูกชายฉัน ฉันก็ให้บัตรพรีเมี่ยมมูลค่าหลายร้อยล้านไปแล้วไง”

“หรือคุณคิดว่ามันยังไม่พอ เลยถ่อมาถึงที่นี่เพื่อที่จะเรียกร้องเพิ่มอย่างนั้นหรอ?”

“แม้แต่ขอทานมันยังไม่โลภมากหรือไม่มียางอายเท่าคุณเลย!”

คุณนายหวงพูดด้วยความโมโห เธอโบกมือเบาๆ “คุณไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ใครก็ได้เอาตัวผู้ชายคนนี้โยนออกไป!”

กลุ่มชายร่างใหญ่เดินเข้ามาล้อมหลินมั่วไว้ คนพวกนี้ดูเหมือนกับมาจากสำนักเส้าหลินที่ขมับมีเส้นเลือดปูด

หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “จะออกไปเองหรือจะให้พวกเราโยนคุณออกไป!”

หลินมั่วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณนายหวง ที่ผมมาครั้งนี้ก็เพื่อมาช่วยคุณ คุณถึงขั้นต้องทำกันแบบนี้เลยใช่ไหม?”

“ให้คุณไสหัวออกไป ไม่ใช่ให้คุณพูด!” หัวหน้ากลุ่มระเบิดโมโหต่อยเข้าไปที่อกของหลินมั่วทันที

หลินมั่วจับที่ข้อมือของเขาแล้วบิดอย่างแรง จนข้อแขนของชายคนนั้นกระดูกเคลื่อนเสียงดังกรอบ

พวกคนที่ต่างตกตะลึง และโจมตีหลินมั่วทีละคน

คนพวกนี้มีแรงเยอะประมาณหนึ่ง แต่เมื่อสู้กับหลินมั่วดูเหมือนว่าจะยังไม่ดีพอ

ไม่นานคนพวกนั้นก็ถูกตีจนลงไปกองที่พื้น

คุณนายหวงตะลึงตาค้างคนพวกนี้ล้วนเป็นบอดี้การ์ดของเธอฝีมือนั้นไม่เป็นรองใคร แต่ตอนนี้กลับถูกหลินมั่วจัดการจนหมด นี่มันตัวประหลาดอะไรกันเนี่ย?”

“คุณ...คุณกล้าดียังไงทำร้ายคนอื่นในที่ของฉัน...”คุณนายหวงอารมณ์เดือดพลุ่งพล่าน “แจ้งตำรวจ! โทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”

หลินมั่วขมวดคิ้วไม่อยากให้เรื่องยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้ เขาพูดด้วยเสียงเรียบเฉย “คุณนายหวง ผมบอกคุณตามตรงเลยนะเรื่องของลูกชายคุณมันยังไม่จบแค่นี้”

“ไม่เกิน24ชั่วโมง ลูกชายของคุณจะต้องเกิดอุบัติเหตุอีกครั้ง”

“เมื่อถึงเวลานั้น ถ้าคิดที่จะมาอ้อนวอนให้ผมช่วยชีวิตเกรงว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้น!”

หลินมั่วเดินจากไป

คุณนายหวงจ้องมองเขาแล้วพูดอย่างโกรธแค้น “คุณหลิน คุณกล้าดียังไงมาแช่งลูกชายฉัน?”

“ตอนนี้ลูกชายฉันอยู่ที่โรงพยาบาลมีคนคอยเฝ้าดูตลอดเวลา”

“ฉันจะคอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของฉัน!”