หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 91

ตระกูลสวี่

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับบ้านแล้ว หวงเหลียงและสวี่ตงเสวี่ยก็กลับบ้านแล้วเช่นกัน

มีเพียงสวี่ปั้นซย่าที่ยังไม่กลับ เนื่องจากยังต้องจัดการเรื่องของบริษัท

ฟังฮุ่ยร้องไห้จนดวงตาแดงก่ำ “เถ้าแก่โจวทำไมถึงกลายเป็นคนหลอกลวงไปได้ล่ะ”

“ถูกหลอกไปสามร้อยล้านเลยนะ!”

“ทำไมพวกท่านไม่ตรวจสอบเบื้องหลังของเขาให้ดีเสียก่อนละครับ”

สวี่เจี้ยนกงพูดขึ้นด้วยสีหน้าซีดเผือด “หวงเหลียง คนนี้เป็นคนที่นายแนะนำนะ นายคิดว่าเรื่องนี้ควรจะทำอย่างไรดี”

หวงเหลียงพูดอย่างกระอักกระอ่วน “พ่อครับ ผมก็แค่อยากทำอะไรเพื่อครอบครัวบ้างก็เท่านั้น ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นคนหลอกลวง!”

ฟังฮุ่ยพูดตำหนิ “นายไม่รู้ความจริงอะไรเกี่ยวกับเขา แล้วทำไมต้องแนะนำให้พวกเราด้วยละ”

“แม่คะ แม่ไม่ต้องโทษเขาแล้ว เขาก็คิดไม่ถึงนี่!” สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดขึ้น “หนูว่า เรื่องนี้ต้องโทษหลินมั่ว!”

ฟังฮุ่ยงงงัน “มัน...มันเกี่ยวอะไรกับหลินมั่ว”

“จะไม่เกี่ยวได้อย่างไรคะ” สวี่ตงเสวี่ยพูดตำหนิ “เขาพูดตั้งแต่แรกแล้วว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนหลอกลวง หมายความว่าเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของเถ้าแก่โจวตั้งนานแล้ว”

“แต่แทนที่เขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเถ้าแก่โจว เขากลับล้อเลียนเราตลอดเวลา”

ฟังฮุ่ยเลิกคิ้วขึ้น “เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกพูดแบบนี้ได้อย่างไร”

“หลินมั่วจะไม่ได้พูดตัวตนที่แท้จริงของเถ้าแก่โจวได้อย่างไร”

“ตอนนั้นเขาถือหลักฐานบางอย่างมา แต่เป็นหวงเหลียงที่พูดดักเขาไว้ว่าเถ้าแก่โจวไม่ใช่คนหลอกลวง!”

สวี่ตงเสวี่ยพูดไม่ออกในทันที ผ่านไปสักครู่ถึงจะกัดฟันและพูดขึ้นว่า “แม่ น้ำเสียงของเขาไม่ใช่น้ำเสียงของการโน้มน้าวเลยสักนิด แต่ตั้งใจยั่วโมโหพวกเราต่างหาก!”

“แม่ลองคิดดู แม่กับพ่อทำอะไรระมัดระวังมาตลอด แต่ครั้งนี้ทำไมถึงรีบลงทุนละ”

“เป็นเพราะว่าถูกหลินมั่วคนนี้กระตุ้นต่างหาก!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่วเอาแต่บ่นว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนหลอกลวง พวกเราจะรีบร้อนโอนเงินไปสามร้อยล้านหรือไม่”

หวงเหลียงพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ใช่ครับ เสวี่ยเอ๋อร์พูดถูก หลินมั่วคนนี้จิตใจอำมหิตเกินไปแล้ว เขาต้องตั้งใจแน่ๆ!”

“ยังมีอีกนะคะ ถ้าเขารู้ว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนหลอกลวง ทำไมเขาไม่ไปขวางเถ้าแก่โจวไว้ละคะ”

“เขารู้อยู่แล้วว่าพวกเราโดนหลอก แต่สุดท้ายก็ทำแค่ยืนมองเถ้าแก่โจวหนีไป”

“นี่มันหน้าเนื้อใจเสือเกินไปแล้ว เขาอยากให้พวกเราลงทุนล้มเหลว และอยากให้ตระกูลของพวกเราเจอกับหายนะใหญ่นี้”

“ถ้าเป็นแบบนี้ พี่ปั้นซย่าก็สลัดเขาไม่หลุดแล้ว!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พวกเขาสองคนไม่ใช่คนที่มีความคิดเห็นอะไรมาก

แต่คำพูดของสวี่ตงเสวี่ยกับหวงเหลียงเหล่านี้ทำให้ในใจของพวกเขาทั้งสองคนเกิดความสงสัยขึ้นมา

หรือว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนการร้ายของหลินมั่วงั้นหรือ

ฟังฮุ่ยพูดเสียงเบา “เสวี่ยเอ๋อร์ ทั้ง...ทั้งหมดนี้เป็นการคาดเดาของลูก หลินมั่วคงไม่ร้ายถึงขั้นนี้หรอกมั้ง”

“จิตใจคนยากจะหยั่งถึงนะครับ!” หวงเหลียงพูดเสียงเบา “พ่อครับแม่ครับ หลินมั่วคนนี้ดูซื่อสัตย์และจริงใจ แต่จริงๆ แล้วร้ายมาก”

“พวกท่านลองนึกดู เร็วๆ นี้เขาหลอกพี่ปั้นซย่าจนกลายเป็นแบบไหนไปแล้ว”

“พี่ปั้นซย่าฟังคำของทั้งสองท่านที่สุด แต่เร็วๆ นี้ต่อต้านพวกท่านกี่ครั้งแล้ว”

“ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะถูกหลินมั่วคอยแนะนำ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น และประกอบกับเรื่องที่สวี่ปั้นซย่าโต้เถียงกับผู้ใหญ่เมื่อเร็วๆ นี้

ในที่สุด สวี่เจี้ยนกงก็ทนไม่ไหวและตบไปที่โต๊ะด้วยความโมโห “ไอ้สารเลวคนนี้ ชักจะเกินไปแล้ว!”

“ถ้าฉันไม่ตาย พวกเขาทั้งสองคนต้องหย่ากันเท่านั้น!”

ฟังฮุ่ยก็พยักหน้าตามเช่นกัน “ใช่ ต้องให้พวกเขาหย่ากัน เดี๋ยวฉันจะหาทนาย...”

“แม่ครับ!” หวงเหลียงรีบโบกมือ “อย่าพึ่งรีบร้อนครับ จริงๆ แล้วหลินมั่วยังมีประโยชน์อยู่”

“ประโยชน์?” ฟังฮุ่ยถามด้วยความอึดอัดใจ

หวงเหลียง “ตอนนี้สามร้อยล้านก็ไม่เหลือแล้ว ถ้าหากถูกสอบสวนขึ้นมา ถ้าไม่ใช่พวกเราที่ติดคุกก็จะเป็นพี่ปั้นซย่าที่ติดคุก!”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยต่างก็เปลี่ยนไป พวกเขาไม่อยากติดคุก และไม่อยากให้ลูกสาวติดคุกเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นทำอย่างไรดีละ” ฟังฮุ่ยถามอย่างรีบร้อน

หวงเหลียงยิ้มออกมา “ถ้าสามารถทำให้หลินมั่วรับความผิดนี้ไปก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่หรือครับ”