หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 900

สวี่ตงเสวี่ยไม่พอใจเล็กน้อย หลังจากส่งฟังฮุ่ยกลับไปแล้ว ก็พูดอย่างกระวนกระวายขึ้นมา “หวงเหลียง คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”

“แม่บอกว่าจะเอาเงินห้าสิบล้าน คุณก็ให้ คุณไม่ถามแม่ด้วยซ้ำว่าจะเอาเงินไปทำอะไร?”

หวงเหลียงยิ้มเยาะ “เสวี่ยเอ๋อร์ เธอจะสนใจทำไมว่าแม่จะเอาไปทำอะไร?”

“ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าแม่อยากได้น้อยเกินไปหรือเปล่า!”

สวี่ตงเสวี่ยงงงัน “มะ...หมายความว่าไง?”

หวงเหลียงปรายตามองเธอ “เธอว่ามันหมายความว่าไงล่ะ?”

“ช่วงนี้บริษัทรับเหมาก่อสร้างของเราสองคนกลืนเงินไปเยอะขนาดนั้น เธอคิดว่าในอนาคตหลินมั่วจะไม่มาตรวจสอบบัญชีเหรอ?”

“พอเขาไปตรวจสอบบัญชี ถึงตอนนั้น เราจะอธิบายให้เขาฟังยังไงล่ะ?”

สวี่ตงเสวี่ยเบะปาก “ฮึ เรายังต้องกลัวมันอีกเหรอ?”

“มันก็แค่เขยแต่งเข้าบ้าน ในบ้านหลังนี้ มันมีสิทธิพูดด้วยหรือไง?”

“บริษัทรับเหมาก่อสร้างก็เป็นธุรกิจของตระกูลสวี่เรา ไม่ว่าเราจะกลืนเงินไปเท่าไหร่ มันก็ไม่ใช่เรื่องของมันอยู่ดี!”

หวงเหลียงพยักหน้า “ที่เธอพูดก็ถูก”

“แต่ปัญหาคือ ถ้าพ่อกับแม่ถามจี้ขึ้นมา เราจะตอบยังไงล่ะ”

สวี่ตงเสวี่ยชะงักไป ก่อนจะขมวดคิ้วพูด “คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่น่ะ?”

หวงเหลียงยิ้มพลางพูด “ไม่กี่วันก่อน ฉันซื้อรถใหม่ให้พ่อไป รถโรลส์-รอยซ์น่ะ”

“อีกอย่าง นาฬิกาของพ่อ ฉันก็ไปเปลี่ยนให้เขาใหม่ด้วย ราคาก็ห้าล้านกว่าบาท”

“แล้วฉันก็ซื้อเครื่องประดับให้แม่ชุดหนึ่งด้วย จ่ายไปสามล้านห้า”

สวี่ตงเสวี่ยเบิกตากว้าง “คะ...คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”

“ซื้อของมากมายขนาดให้พวกเขาไปทำไม?”

“เครื่องประดับราคาสามล้านห้า ฉันยังไม่มีด้วยซ้ำ!”

หวงเหลียงพูดอย่างใจเย็น “เธอไม่ต้องกังวลน่า!”

“เงินมันก็ถูกใช้ไปแล้ว ถึงตอนนั้น ถ้าพวกเขาตรวจสอบบัญชีขึ้นมาจริงๆ แล้วเค้นถึงเรื่องนี้ เราก็จะมีข้อแก้ตัวยังไงล่ะ”

“ถ้าพ่อกับแม่เค้นขึ้นมา เราก็บอกได้ว่าใช้เงินไปกับการซื้อของให้พวกเขานั่นแหละ”

“ตราบใดที่พ่อแม่เป็นคนใช้เงินพวกนั้น ถึงตอนนั้น บัญชีที่ยุ่งเหยิงนี่ พวกเขาทั้งสองคนก็จะไม่มีทางสืบได้อีก”

เมื่อผลักประตูเข้าไปในห้อง ก็พบอู๋เฟยเฟยทรุดตัวนั่งลงบนพื้นด้วยใบหน้าสิ้นหวัง

อู๋ปิงยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อเห็นฟังฮุ่ย เขาก็รีบพูดขึ้นทันที “ป้ารอง ป้าช่วยเกลี้ยกล่อมพี่ผมทีสิ”

“พี่เขาไม่อยากมีชีวิตยู่ต่อแล้ว...”

ฟังฮุ่ยรีบวิ่งไปอย่างกระวนกระวายใจ “เฟยเฟย นะ...หนูเป็นอะไรไปน่ะ”

“หนูอย่าทำให้ป้าตกใจสิ!”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น หนูบอกป้าสิ อย่าทำอะไรโง่ๆ เด็ดขาดเลยนะ!”

อู๋เฟยเฟยเงยหน้า ดวงตาแดงก่ำ และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ป้ารอง นะ...หนูโดนหลอก...”

“ปีเตอร์ปิดเครื่อง หนูโทรยังไงก็โทรไม่ติด”

“หนูไปที่ห้องเช่าของเขา เขาก็ขนข้าวขนของย้ายไปหมดแล้ว”

“หนูไปสอบถามที่หวงซื่อกรุ๊ป ก็ไม่มีใครรู้จักเขาเลย”

“ฝั่งของหวงซื่อกรุ๊ปก็บอกว่า บริษัทของพวกเขามะ...ไม่มีคนคนนี้อยู่ในบริษัทเลย...”