หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 906

หลินมั่วขมวดคิ้ว

เขารู้ว่าหวงเหลียงต้องใช้โอกาสรับเงิน เขาก็ไม่สนใจเช่นกัน เขาไม่อยากขัดแย้งกับสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยเพราะเรื่องนี้อีก

แต่เขาไม่คิดว่าหวงเหลียงจะโลภมากเช่นนี้

สิ่งของที่สองร้อยล้าน เขาต้องทำให้ได้หนึ่งพันล้าน นี่คือการสร้างรายได้จากมัน

หวงเหลียงออกจากบริษัทและเจอสวี่ตงเสวี่ยที่กำลังซื้อของ “เสวี่ยเอ๋อร์ หลินมั่ว เพิ่งมาไซต์ก่อสร้างเมื่อกี้”

“เขาต้องการตรวจสอบบัญชีของบริษัท!”

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเปลี่ยนไปอย่างมาก “เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

“แล้ว…แล้วทำยังไงดี?”

หวงเหลียงยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันบอกพ่อแม่ไว้แล้ว"

“อีกสักพักเราจะไปกินข้าวเย็นกับพ่อแม่ และจะเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง”

“แค่พ่อแม่ไม่ให้หลินมั่วตรวจสอบบัญชี เขาก็ไม่มีทางที่จะทำได้แล้ว!”

ทันใดนั้นสวี่ตงเสวี่ยก็นึกขึ้นได้และพูดด้วยรอยยิ้ม “สามี งั้นคุณก็คิดให้ดีๆ นะ เตือนพ่อแม่ก่อนที่จะเอาเข้ามาพัวพันนะ”

“ไม่งั้นเรื่องนี้จะวุ่นวายแน่!”

หวงเหลียงยิ้ม “ได้เลย เธอไปหาแม่ก่อนแล้วเล่าให้แม่ฟัง”

“ตอนนี้ฉันจะไปหาพ่อและไปกินข้าวเย็นด้วยกันคืนนี้!”

หวงเหลียงรีบไปที่ร้านขายยา ในตอนนี้ สวี่เจี้ยนกงกำลังยุ่งอยู่กับการตกแต่งร้านขายยา

เมื่อเห็นหวงเหลียงใกล้เข้ามาสวี่เจี้ยนกง ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ “เสี่ยวหวง วันนี้นายว่างเหรอ?”

หวงเหลียงยิ้ม “ตอนนี้ไซต์งานก่อสร้างเรียบร้อยดี”

“อ้อ จริงสิพ่อ ครั้งล่าสุดที่พ่อซื้อหุ้น ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงเปลี่ยนไปอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อก่อน เพื่อนแนะนำให้เขาไปซื้อหุ้น และตัวเองได้กำไรมาเล็กน้อย ทําให้เขาคิดว่านี่เป็นโอกาสที่จะทําให้เขารวย

ดังนั้นเขาจึงโอนหนึ่งล้านจากบัญชีร้านขายยาเพื่อซื้อขายหุ้นและทํากําไรอีกเล็กน้อย

ครั้งนี้เขาควบคุมไม่ได้และโอนเงินมากกว่าสิบล้านจากบัญชีของบริษัทเพื่อเก็งกำไรในหุ้น

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาไม่ได้กำไรเลย แต่กลับเสียไปส่วนหนึ่ง

เขาขมวดคิ้วและพูดด้วยความโกรธ “หลินมั่วจะทำอะไรกันแน่?”

“บริษัทยุ่งขนาดนี้ จู่ๆ เขาก็จะไปตรวจสอบบัญชี นี่มันไม่วุ่นวายเอาเหรอ?”

“ระยะเวลาการก่อสร้างของพื้นที่คฤหาสน์นั้นแน่นมาก ถ้าระยะเวลาการก่อสร้างล่าช้า เขาจะทำยังไง?”

หวงเหลียงพูดขึ้นทันที “เฮ้ พ่อ ผมก็บอกเขาแล้วเหมือนกัน”

“แต่เขาไม่ฟังและบอกว่าช่วงนี้บริษัทก่อสร้างใช้เงินมากเกิน”

“พ่อครับ เรากำลังสร้างพื้นที่คฤหาสน์ระดับไฮเอนด์ที่สุด ต้องใช้เงินมากกว่านี้แน่นอน”

“พ่อขอให้ผมเป็นผู้จัดการทั่วไป ไม่ใช่แค่ให้ผมตรวจสอบและปรับปรุงคุณภาพใช่ไหม?”

“ตอนนี้เขาไปตรวจสอบบัญชี เขาไม่ไว้ใจผมหรือเขาไม่ไว้ใจพ่อล่ะ?”

ประโยคนี้ทำให้สวี่เจี้ยนกงโกรธขึ้นมา

เขาตบโต๊ะและพูดด้วยความโกรธ “บอกเขาสิ ถึงเวลาที่เขาจะต้องดูแลบัญชีของบริษัทแล้ว!”

“ถ้าเขาต้องการตรวจสอบบัญชี เขาก็ต้องถามฉันก่อน!”

“ทำไม คิดว่าไม่มีใครในครอบครัวนี้ควบคุมเขาได้จริงๆ เหรอ?”