หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 905

หวงเหลียงพูดด้วยความโกรธ “ทำไมล่ะ หรือว่าไม่ใช่?”

“ตอนนี้การตกแต่งผนังด้านนอกของพื้นที่คฤหาสน์และพื้นที่สีเขียว อันไหนที่ฉันไม่ต้องกังวล”

“ฉันยุ่งกับงานบริษัทมาทั้งวัน แกให้เติ้งจวินดูแลการเงิน แกไม่ได้ให้เงินมาหลายวันแล้ว และยังตรวจสอบบัญชีอีกวันละสองครั้ง”

“หลินมั่ว ฉันจะมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัท ตามความตั้งใจของพ่อ”

“แกทำแบบนี้ คิดว่าฉันจะโลภเงินบริษัทหรือว่าพ่อจะโลภเงินบริษัท?”

เติ้งจวินหงุดหงิด “ตระกูลหวง นายอย่าลากเรื่องนี้ไปเกี่ยวกับคนอื่น”

“ในช่วงเวลาที่นายอยู่ที่นี่ บริษัทได้ใช้เงินไปแล้วเกือบห้าร้อยล้าย”

“ครั้งไหนที่นายจะใช้เงิน ฉันจะไม่ให้?”

“แต่เงินนี้ก็ใช้ไปเร็วมากไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันรับผิดชอบการเงินของบริษัท และได้ให้เงินนายห้าร้อยล้าน แต่ฉันไม่รู้ว่าเงินนั้นถูกใช้ไปที่ไหน ฉันจะขอตรวจสอบหน่อย มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”

“แบบนี้เป็นการกลั่นแกล้งนายยังไง?”

หลินมั่วรู้สึกประหลาดใจ “ทำไมถึงใช้เงินมากมายขนาดนี้?”

เติ้งจวินมองด้วยความโกรธ “ฉันจะรู้ได้ยังไง!”

“เงินออกไปหมดแล้ว แต่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันใช้กับที่ไหนไปบ้าง”

หวงเหลียงโกรธ เขาตบโต๊ะและพูดว่า “ตระกูลหลิน แกไม่ต้องยืนคุยให้ปวดหลัง!"

“แกรู้ไหมว่าการตกแต่งผนังภายนอกในบริเวณคฤหาสน์นั้นแพงแค่ไหน!”

“พื้นที่คฤหาสน์นี้ยังมีพื้นที่สีเขียวอีก แกลองดูขนาดใหญ่ของพื้นที่คฤหาสน์นี้สิ ค่าใช้จ่ายจะไม่เยอะได้ยังไง?”

“เราต้องการสร้างพื้นที่คฤหาสน์ระดับไฮเอนด์ ไม่ใช่บ้านพักอาศัยขยะแบบนั้น แน่นอนว่าฉันอยากให้มันสมบูรณ์แบบ จ่ายเงินเยอะหน่อยจะเป็นอะไรไป?”

"หลินมั่ว แกรู้ไหมว่าเมื่อไม่นานนี้บริษัทขายบ้านไปกี่หลังแล้ว?”

“ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลประกอบการของบริษัท ฉันทำอะไรผิดเหรอ?”

หลินมั่วขมวดคิ้ว เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องกิจการของบริษัทก่อสร้าง ดังนั้น จึงไม่รู้ว่ายอดขายจริงๆ ของบริษัทเป็นอย่างไร

เติ้งจวินเม้มริมฝีปาก “นายหยุดเถอะ”

“บริษัทขายบ้าน มันสำคัญกับนายงั้นเหรอ?”