หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 940

ฟังฮุ่ยโมโหจนพูดอะไรไม่ออก เธอโบกมือของเธออย่างอ่อนแรง

ฟังเจี้ยนพยักหน้าและพูดว่า "ฉันคิดว่าอาสามพูดถูก"

“พี่รอง ฉันไม่ได้ว่าพี่นะ เสี่ยวปิงเป็นหลานชายของพี่ ในฐานะป้า พี่ก็ควรช่วยรับผิดชอบหรือเปล่า”

“เงินร้อยสิบห้าล้าน สำหรับครอบครัวของพี่มันไม่เท่าไหร่เลย!”

“ทำไมพี่ไม่จ่ายเงินก่อน และจัดการเรื่องตรงหน้าให้เรียบร้อย!”

“จะให้เสี่ยวปิงติดคุกไม่ได้หรอก!”

คนอื่นๆ ก็พยักหน้าทีละคนและเรียกร้องให้ฟังฮุ่ยจ่ายเงิน

สวีเจี้ยนกงโมโหแทบคลั่ง คอของเขาเกร็งจนขึ้นเส้นเลือด และกำลังจะระเบิดอารมณ์

หลินมั่วจับแขนของเขาเอาไว้ทันที และพูดด้วยเสียงเบาว่า "พ่อ อย่าเพิ่งโกรธ รอดูไปอีกสักพัก!"

สวีเจี้ยนกงกัดฟันแน่น และสุดท้ายเขาก็ค่อยๆ คลายหมัดออก

พูดตามตรง ณ ขณะนั้น เขาเกือบจะพลิกโต๊ะแล้วจริงๆ

สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยความโกรธ "คุณน้า ฉันไม่เห็นด้วยกับคำพูดของคุณ!"

“นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของเธอ มีสิทธิ์อะไรมาให้เราเสียเงิน”

“พูดตรงไหนก็ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด!”

ฟังเจี้ยนขมวดคิ้วและพูดว่า “เสวี่ยเอ๋อร์ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ"

"พวกเขาไม่สามารถจ่ายได้ไงล่ะ!"

"ถ้าพวกเขาสามารถจ่ายได้ พวกเขาจะมารบกวนพวกเธอหรือ"

สวี่ตงเสวี่ย “จ่ายไม่ไหวก็เลยมาให้เราจ่ายงั้นหรือ”

“เหตุผลอะไร”

ฟังเจี้ยนตอบกลับด้วยอารมณ์ "ทุกคนเป็นญาติพี่น้องกัน ครอบครัวของป้าสามเธอเกิดเรื่อง พวกเธอจะไม่ช่วยเลยหรือ"

“เรื่องคราวนี้ร้ายแรงมาก ถ้าไม่จ่ายเงิน เสี่ยวปิงจะติดคุก”

"พวกเธอต้องการเห็นเสี่ยวปิงเข้าคุกอย่างนั้นหรือ"

หวงซิ่วฉินยิ้มเยาะ “เชอะ นี่อะนะ ยังกล้ามาบอกว่าเป็นพี่น้องที่สนิทรักใครกันมากที่สุด!”

“ฉันดูแล้วก็งั้นๆ!”

“ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะพี่สามคอยช่วยเหลือสนับสนุน ครอบครัวของเธอคงจะอดตายไปนานแล้ว จะอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้รึ”

“ตอนนี้มีเงินแล้ว ก็ดูถูกคนอื่น ตอบแทนผู้อื่นด้วยการเนรคุณใช่ไหม”

“หลินมั่ว ฉันไม่นึกเลยว่านายจะเป็นคนมีเหตุผลขนาดนี้!”

สวีเจี้ยนกง ฟังฮุ่ย และสวี่ตงเสวี่ยต่างก็มองไปที่หลินมั่วด้วยความโกรธเคือง จู่ๆ ก็มาพูดแทนฝ่ายตรงข้าม เขาต้องการทำอะไรกันแน่

สวี่ปั้นซย่าก็ตะลึงเช่นกัน หลินมั่วทำแบบนี้หมายความอย่างไร

พวกเขาทั้งหมดต้องการถามออกมา แต่หลินมั่วกลับหยุดพวกเขาด้วยสายตา

ในขณะนี้ ทันใดนั้นประตูห้องวีไอพีก็เปิดออก และตู้เจี้ยนปังก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีดุดันพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง

ทุกคนในห้องตกตะลึง ฟังเจี้ยนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "พวกคุณเข้ามาทำไม”

“เข้าห้องผิดหรือเปล่า...”

ตู้เจี้ยนปังคว้าคอของเขาและกดเขาลงบนโต๊ะทันที "ไม่ใช่เรื่องของคุณ หุบปาก!"

กลุ่มคนรอบๆ ตู้เจี้ยนปังจ้องมองมาที่ฟังเจี้ยนด้วยสายตาโหดเหี้ยม

ฟังเจี้ยนหุบปากทันทีไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

ตู้เจี้ยนปังชำเลืองมองฟังหลิง "คุณเป็นพ่อแม่ของอู๋ปิงใช่ไหม"

“ครั้งก่อนที่ลูกชายคุณขับรถชนผม เรื่องนี้ ได้เวลาที่เราควรจะมาคิดบัญชีกันแล้วสินะ”