หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 939

สวี่ตงเสวี่ยและอู๋เฟยเฟยทะเลาะกัน

หลังจากฟังไปสักพัก ทุกคนก็เริ่มจะหมดความอดทน

ฟังเจี้ยนตบโต๊ะและพูดด้วยความโกรธว่า "พอแล้ว!"

"หุบปากกันให้หมดเลย!"

“พวกเธอพี่น้องทะเลาะกันอยู่ได้ มีประโยชน์อะไร”

“ไม่ว่ายังไง เรื่องนี้แม้ว่าเฟยเฟยและคนอื่นๆ จะทำไม่ถูก แต่พวกเธอก็ไม่ควรพูดเช่นนั้น ไม่ควรพูดจาทำร้ายจิตใจกันแบบนี้!”

“เราต่างก็เป็นญาติพี่น้องที่สนิทกันที่สุดถึงขนาดประกาศว่าไม่ให้พวกเขาเข้าไปเหยียบในบ้านอีกเลยหรือ”

“สวี่ตงเสวี่ย เธอคิดจะไม่ให้พวกเราญาติพี่น้องเข้าบ้านเธอด้วยหรือเปล่า”

เมื่อญาติคนอื่นๆ ได้ยินคำถามนี้ พวกเขาก็จ้องมองสวี่ตงเสวี่ยด้วยความขุ่นเคืองใจ

สวี่ตงเสวี่ยตกตะลึง “คุณอา ฉัน... ฉันไม่ได้หมายถึงพวกคุณ!"

หวงซิ่วฉินเย้ยหยัน "โอ้ ถึงจะไม่ได้พูดออกมา แต่ในใจกำลังคิดอะไรอยู่ ใครจะไปรู้"

"ตอนนั้นหลิงหลิงช่วยครอบครัวเธอไว้มากมาย แต่ตอนนี้ ลูกสองคนของเธอกลับถูกไล่ออกจากบ้านของพวกเธอ"

"แล้วแบบนี้พวกเราจะกล้าไปที่บ้านของเธอหรือ"

“เฮ้อ คนเราพอรวยแล้วก็เปลี่ยนไปเลยนะ”

“แม้แต่ญาติพี่น้องก็ไม่รู้จักซะแล้ว”

“ฟังเจี้ยนเอ๊ย ฉันว่าพวกเรากลับกันดีกว่านะ”

“ฟังฮุ่ยกับครอบครัวตอนนี้รวยแล้ว ไม่ใช่พี่รองของคุณแล้วล่ะ ต่อหน้าคนแบบนี้พูดอะไรไม่ออกแล้วล่ะ!”

คำพูดที่รุนแรงเจ็บแสบเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของฟังฮุ่ยแดงก่ำ "ซิ่วฉิน อย่าพูดมั่วซั่ว!"

"เราต้องว่ากันไปตามสถานการณ์!"

หวงซิ่วฉินตบโต๊ะ “ถ้าว่าตามเนื้อผ้าแล้ว ก็คือพวกเธอทำไม่ถูก!”

“แม้ว่าเด็กๆ จะทำผิดพลาด แต่คุณในฐานะผู้ใหญ่ก็ควรจะสั่งสอน”

“ไม่ใช่ว่าเห็นว่าตัวเองร่ำรวย แล้วเอะอะก็ไล่คนอื่นออกตามใจชอบ!”

“อาสาม ไหนลองบอกสิคะว่า นี่เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ควรจะพูดหรือเปล่า”

คุณตาสามพยักหน้าช้าๆ: "ถูกต้อง!"

“อาฮุ่ย พูดแบบนั้นได้ยังไง”