หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 948

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองที่เธอ "หุบปาก!"

"ลูกจะหาคนมา? ลูกสามารถเชิญผู้อาวุโสเฮ่อและซ่งจื่อหลานมาได้ไหม"

"เรื่องนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คนมากหรือน้อย สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องเชิญคนที่เด็ดขาด"

"ถ้าลูกหาคนข่มขู่พวกเขาเยอะๆ จะมีประโยชน์อะไร มันมีแต่จะทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้น!"

"ช่างมันเถอะ พ่อขี้เกียจบ่นลูกแล้ว"

"ต่อไปลูกก็พูดให้น้อยลง ตัวเองมีความสามารถแค่ไหนไม่รู้ตัวเหรอ"

สวี่ตงเสวี่ยอ้าปาก แต่ในที่สุดก็ไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้

ในสถานการณ์ของเธอ อย่าว่าแต่ผู้อาวุโสเฮ่อและซ่งจื่อหลานเลย แม้แต่ตู้เจียนปังก็ไม่สามารถเชิญมาได้!

ฟังฮุ่ยชื่นชมหลินมั่วมากขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ทำให้เธอระบายความคับแค้นใจทั้งหมดในช่วงเวลานี้ออกมาและรู้สึกมีความสุข

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน หวงเหลียงก็เดินเข้ามาจากข้างนอก

เมื่อครู่สวี่ตงเสวี่ยเก็บกดแทบตาย เมื่อเห็นหวงเหลียงเข้ามา ก็จ้องมองทันทีและพูดว่า "คุณไปไหนมา"

"ทำไมป่านนี้ถึงกลับ"

หวงเหลียงถอนหายใจ "เฮ้อ อย่าพูดถึงมันเลย!"

"ผมไปส่งพวกเขาที่โรงแรม..."

สวี่ตงเสวี่ย "ไร้สาระ ไปส่งที่โรงแรมใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเหรอ"

"แถวนั้นมีโรงแรมถูกๆ อยู่เต็มไปหมด คุณไปเที่ยวที่ไหนอีก"

หวงเหลียง "ผมไม่ได้ออกไปเที่ยวจริงๆ"

"น้าเล็กของผม เธอไม่พักที่โรงแรมนั้น และบอกว่ามีธุระต้องออกไปข้างนอก"

"ผมกังวลว่าเธอจะไม่ปลอดภัยถ้าไปอยู่คนเดียวตอนกลางคืน ผมเลยไปส่ง ก็เลยเพิ่งกลับมานี่ไง"

สวี่ตงเสวี่ย "ไปส่งน้าเล็กที่ไหน"

หวงเหลียง "เขตมหาวิทยาลัย!"

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจ "น้าเล็กไปทำอะไรที่เขตมหาวิทยาลัย"

ฟังฮุ่ยนึกอะไรบางอย่างได้ในทันใด "อ้อ หลินหลินเข้ามหาวิทยาลัยแล้วใช่ไหม"

ทุกคนมองหน้ากัน หลินหลินเป็นลูกสาวของฟังเชี่ยน

สวี่ปั้นซย่าคิดอย่างละเอียด "ไม่แน่ ปีนี้หลินหลินดูเหมือนจะสอบเอนทรานซ์ด้วย"

"เข้ามหาวิทยาลัยแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย"

"โธ่ น้าเล็กทำไมไม่บอกพวกเราสักคำเลย"