เพียวเพียวพูดอย่างตื่นเต้น: “ฉันคิดออกแล้ว ประธานหวงนี่เอง!”
“ประธานหวงนี่เป็นคนใหญ่คนโตจริงๆ!”
“ควบคุมและดูแลคฤหาสน์ ที่มูลค่าหลายหมื่นล้าน”
“จ่ายเงินแต่ละทีเป็นสิบๆ ล้าน”
“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าตระกูลสวี่จะมีลูกเขยที่เก่งขนาดนี้!”
“ถ้าเทียบกับสามีของดาวโรงเรียนแล้ว เหมือนฟ้ากับเหวเลย!”
เพียวเพียวพูดหัวเราะเยาะเขา
แต่หลินมั่วไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ เขาคิดจะใช้โอกาสนี้ล้วงข้อมูลจากปากของหวังเหล่ย
“จริงเหรอ”
“ทำไมฉันถึงไม่รู้มาก่อนเลยว่า ตระกูลสวี่มีลูกเขยที่เก่งขนาดนี้”
หวังเหล่ยมองเขาอย่างดูถูก: “มึงไม่มีทางรู้หรอก!”
“ตระกูลสวี่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น คนชั้นต่ำแบบมึงคงไม่ทางไปคบค้าสมาคมกับคนระดับสูงได้หรอก!”
“ประธานหวง ตอนนี้เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของโครงการคฤหาสน์ เป็นผู้ควบคุมและดูแลเรื่องทั้งหมด!”
หลินมั่วแสยะยิ้ม: “ผู้จัดการใหญ่? ก็แค่คนใช้แรงงานเท่านั้นแหละ!”
“คนใช้แรงงานจะมีความสามารถขนาดนี้เหรอ”
หวังเหล่ยโมโห เขาลุกขึ้นตบโต๊ะ พร้อมกับชี้หน้าด่าหลินมั่ว: “ไอ้เวร มึงกล้าดียังไงมาดูถูกประธานหวงวะ”
“กูอดทนกับมึงมามากพอแล้ว!”
“ถ้าวันนี้กูไม่ได้ฆ่ามึง ไม่ต้องมาเรียกกูว่าหวังเหล่ย!”
หลินมั่วมองเขา: “มึงแน่ใจแล้วใช่ไหม ที่จะมีเรื่องกับกูที่นี่”
หวังเหล่ยหวั่นใจเล็กน้อย เมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของหลินมั่ว
“กู…กูเห็นแก่หน้าของประธานซ่ง ไม่งั้น มึงตายคาตีนกูไปนานแล้ว!”
หวังเหล่ยกลับไปนั่งที่เดิมอีกครั้ง ก่อนจะพูดดูถูกเขา: “ขยะแบบมึง คงไม่รู้เรื่องอะไรหรอก!”
“ประธานหวงถึงแม้จะเป็นผู้จัดการ แต่ในบริษัทรับเหมาก่อสร้างเขาใหญ่ที่สุด!”
“ทุกเรื่องในโครงการคฤหาสน์ เขาเป็นคนดูแลทั้งหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
หลินมั่วเพิ่งสร้างผลงานครั้งแรก หนานป้าเทียน,อาวุโสเฮ้อ,เฉินเซิ่งหยวน ถึงกับยอมเป็นขี้ข้า เร็วไปไหม? น่าจะทำผลงานให้พวกเขาเหล่านี้ประจักษ์สัก2-3อย่าง ให้เกรงกลัวและยอมสิโรราบ 再見...
ไม่ลงให้อ่านแล้วเหรอครับ...
เพิ่งเริ่มอ่านน่าจะสนุก แต่ไม่ได้อัพเดทนานแล้วเรื่องนี้จะโดนเทหรือเปล่านะ...
หายนานเลยรอบนี้...
อย่างนี้แหละอ่านฟรี ถ้าเสียเงินไปถึงตอนสามพันกว่าแล้ว...
หาย...
เลิกแต่งแล้วใช่ไหม...
หลินมั่วหายอีกแล้ว🙏🙏🙏...
อ่านเหมือนไม่ต่อเนื่อง ขาดๆหายๆ...
หวังหยวน แห่งต้าเย่ ไม่ได้อัพเดท เดือนนึงแล้วครับ รบกวนแอดมินด้วย...