หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 982

สีหน้าของฟังเชี่ยนซีดเซียวและดูเหมือนอ่อนแรง

เธอพูดด้วยเสียวต่ำอย่างไม่เต็มใจ “ขอบคุณพวกคุณ ขอบคุณพวกคุณมาก”

“ฉัน…ฉันรู้ว่าพวกคุณดีกับฉัน แต่…แต่ฉันนอนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้…”

“ฉันยังมีงานต้องทำ ลูกสาวของฉันยังใช้เงินในการเรียน”

“ขอร้องล่ะ ให้ฉันกลับไปเถอะ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉันกลับไปกินยาเดี๋ยวก็ดีขึ้น”

“ขอร้องล่ะ…”

ขณะนั้นเองเฮ่อเชียนเสวี่ยก็เดินเข้ามา

สีหน้าของเธอเหมือนจะเกลียดชัง “คุณฟัง คุณรู้ไหมว่าคุณไม่รับผิดชอบต่อสุภาพของตัวเองเลย!”

“คุณต้องรีบร้อนภายในวันสองวันเพื่อต้องการเงินอย่างนั้นหรอ”

“ถ้าครั้งนี้คุณไม่ยอมรักษาอาการบาดเจ็บ คุณก็จะต้องทนทุกข์ทรมารกับจุดเริ่มต้นของโรคคุณไปตลอดชีวิตเข้าใจบ้างไหม”

เมื่อเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยสีหน้าของฟังเชี่ยนก็รู้สึกผิดขึ้นมา แล้วพูดด้วยเสียงเบาว่า “คุณเฮ่อ ฉันขอบคุณคุณจริงๆ”

“แต่ฉัน…ฉันรู้สึกว่าตัวเองดีจึ้นแล้วล่ะ…”

“คุณเฮ่อ ให้ฉันไปเถอะนะ”

“ในชีวิตนี้ของฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณเลย”

“แต่ว่าฉันต้องไปจริงๆ ฉันไม่ไปตอนนี้ลูกของฉัน…ลูกของฉันต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน…”

“ฉันต้องหาเงินให้เธอไปเรียนต่อ!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธขึ้นมาทันที “เธอจะออกจากโรงเรียนอะไร”

“คุณฟัง ลูกสาวของคุณเอาเงินในบัตรของคุณไปหนึ่งแสนสามหมื่นบาทเธอยังไม่มีเงินไปเรียนอีกหรอ”

“พูดอีกนะ แฟนหนุ่มของเธอไม่มีความสามารถหรือยังไง ส่งเธอเรียนไม่ได้หรอ”

“คุณเป็นแม่ทั้งคนถูกแฟนหนุ่มของเธอขับมอเตอร์ไซค์ชนแบบนี้ เธอไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยคุณยังต้องไปจ่ายเงินค่าเรียนให้เธออีกหรอ”

“คุณ…ในตอนนี้คุณคิดยังไง ลูกสาวแบบนี้คุณยังต้องมาเจ็บปวดกับเธออีกหรอ”

ฟังเชี่ยนก้มหน้า “คุณเฮ่อ หลินหลินยังสับสนอยู่”

“ฉันไม่ได้ถูกแฟนของเธอทำร้าย แต่…แต่เป็นเพื่อนของแฟนเธอ ขับมอเตอร์ไซค์ไม่ระวังจึงชนฉัน เขาขอโทษฉันแล้ว…”

“คุณเฮ่อ ถ้าฉันหาเงินไม่ได้หลินหลินก็จะไม่มีเงินกินข้าว และจะถูกออกจากโรงเรียนกลับมาบ้านจริงๆ”