หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 982

สีหน้าของฟังเชี่ยนซีดเซียวและดูเหมือนอ่อนแรง

เธอพูดด้วยเสียวต่ำอย่างไม่เต็มใจ “ขอบคุณพวกคุณ ขอบคุณพวกคุณมาก”

“ฉัน…ฉันรู้ว่าพวกคุณดีกับฉัน แต่…แต่ฉันนอนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้…”

“ฉันยังมีงานต้องทำ ลูกสาวของฉันยังใช้เงินในการเรียน”

“ขอร้องล่ะ ให้ฉันกลับไปเถอะ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉันกลับไปกินยาเดี๋ยวก็ดีขึ้น”

“ขอร้องล่ะ…”

ขณะนั้นเองเฮ่อเชียนเสวี่ยก็เดินเข้ามา

สีหน้าของเธอเหมือนจะเกลียดชัง “คุณฟัง คุณรู้ไหมว่าคุณไม่รับผิดชอบต่อสุภาพของตัวเองเลย!”

“คุณต้องรีบร้อนภายในวันสองวันเพื่อต้องการเงินอย่างนั้นหรอ”

“ถ้าครั้งนี้คุณไม่ยอมรักษาอาการบาดเจ็บ คุณก็จะต้องทนทุกข์ทรมารกับจุดเริ่มต้นของโรคคุณไปตลอดชีวิตเข้าใจบ้างไหม”

เมื่อเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยสีหน้าของฟังเชี่ยนก็รู้สึกผิดขึ้นมา แล้วพูดด้วยเสียงเบาว่า “คุณเฮ่อ ฉันขอบคุณคุณจริงๆ”

“แต่ฉัน…ฉันรู้สึกว่าตัวเองดีจึ้นแล้วล่ะ…”

“คุณเฮ่อ ให้ฉันไปเถอะนะ”

“ในชีวิตนี้ของฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของคุณเลย”

“แต่ว่าฉันต้องไปจริงๆ ฉันไม่ไปตอนนี้ลูกของฉัน…ลูกของฉันต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน…”

“ฉันต้องหาเงินให้เธอไปเรียนต่อ!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธขึ้นมาทันที “เธอจะออกจากโรงเรียนอะไร”

“คุณฟัง ลูกสาวของคุณเอาเงินในบัตรของคุณไปหนึ่งแสนสามหมื่นบาทเธอยังไม่มีเงินไปเรียนอีกหรอ”

“พูดอีกนะ แฟนหนุ่มของเธอไม่มีความสามารถหรือยังไง ส่งเธอเรียนไม่ได้หรอ”

“คุณเป็นแม่ทั้งคนถูกแฟนหนุ่มของเธอขับมอเตอร์ไซค์ชนแบบนี้ เธอไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยคุณยังต้องไปจ่ายเงินค่าเรียนให้เธออีกหรอ”

“คุณ…ในตอนนี้คุณคิดยังไง ลูกสาวแบบนี้คุณยังต้องมาเจ็บปวดกับเธออีกหรอ”

ฟังเชี่ยนก้มหน้า “คุณเฮ่อ หลินหลินยังสับสนอยู่”

“ฉันไม่ได้ถูกแฟนของเธอทำร้าย แต่…แต่เป็นเพื่อนของแฟนเธอ ขับมอเตอร์ไซค์ไม่ระวังจึงชนฉัน เขาขอโทษฉันแล้ว…”

“คุณเฮ่อ ถ้าฉันหาเงินไม่ได้หลินหลินก็จะไม่มีเงินกินข้าว และจะถูกออกจากโรงเรียนกลับมาบ้านจริงๆ”

ไม่ยอมรับเอง!

ฟังเชี่ยนพยายามวิ่งหนีแต่หลินมั่งคว้ามือเธอไว้ พยาบาลหลายคนก็รีบเข้ามาห้ามเธอ

“คุณน้า สภาพของน้าตอนนี้ วิ่งไปมาไม่ได้นะ”

“น้ากลับไปพักก่อน ไม่วาาจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราช่วยน้าอย่างแน่นอน”

หลินมั่วพูดอย่างจริงใจ

ฟังเชี่ยนร้องไห้ออกมา เธอคว้าแขนของหลินมั่วไว้ “หลินมั่ว นาย…นายให้ฉันไปเถอะนะ…”

“อย่าให้พี่สาวของฉันรู้เรื่องนี้เด็ดขาด “ฉัน…ฉันไม่อยากให้เธอกังวล!”

หลินมั่วถอนหายใจ ฟังเชี่ยนกับฟังหลิงและฟังเจี้ยน ต่างกันคนละขั้วเลยจริงๆ

ฟังหลิงและฟังเจี้ยน นั่นเป็นสิ่งที่แทบอยากจะย้ายสิ่งของตระกูลสวี่ออกไป

แต่ฟังเชี่ยน แม้ว่าลูกสาวจะมาเรียนที่เมืองก่วงหยางแต่ก็ไม่บอกฟังฮุ่ยและกลัวว่าคนอื่นนั้นจะเดือดร้อน

หลายปีมานี้เธอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกคนเดียวไม่เคยขอความช่วยเหลือใคร

เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอไม่ได้กลัวว่าฟังฮุ่ยจะกังวล แต่กลัวคนอื่นจะหัวเราะเยาะเธอ!