หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 997

เวลาสี่ทุ่ม

หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าทานอาหารเย็นกับเพื่อน ๆ ข้างนอกและขับรถกลับบ้าน

เมื่อขับรถไปยังที่ไม่มีใครผ่านไปผ่านมา จู่ๆ รถตู้สองคันก็พุ่งออกมาจากด้านข้าง หนึ่งคันอยู่ด้านหลังส่วนอีกคันประกบให้รถมาเซราติของสวี่ปั้นซย่าอยู่ตรงกลาง

มีสองสามคนวิ่งออกจากรถและรีบเปิดประตูเข้าไปดึงสวี่ปั้นหย่าออกมา

หลินมั่วขมวดคิ้ว และรีบออกจากรถทันที ยื่นมือไปกดหลังคารถแล้วกระโดดข้าม และเตะคนหนึ่งล้มลงกับพื้น

เมื่อด้านหลังเห็น คนที่อยู่ด้านหลังก็หยิบมีดสปาร์ตาออกมา และจะฟันมาที่หลังของหลินมั่ว

หลินมั่วหันหลังกลับ หลบมีดที่มาจากด้านหลัง และในขณะเดียวกันก็หันกลับมา คว้าข้อมือของชายคนนั้น ดึงมีดพร้าในมือกลับมา และฟันเข้าที่ครึ่งหนึ่งของใบหน้า

ชายคนนั้นกรีดร้องออกมา ใบหน้าของเขาเกือบแบ่งออกเป็นสองซีก แผลเป็นนั่นอาจจะคงอยู่ไปตลอดชีวิต

มีอีกสองสามคนที่ลงมาจากรถตู้ และหนึ่งในนั้นก็คือปินจื่อที่อยู่กับเฉินฮ่าวเมื่อเช้า

หลังจากที่ลูกพี่หลินตกลงจะช่วยเหลือ เฉินฮ่าวก็ปล่อยประกันตัวออกมา

เมื่อเขาเห็นหลินมั่ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “พี่เฮย เจ้านั่นนี่!”

ยืนถัดจากเขาคือชายผิวคล้ำซึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเหลาเฮยของลูกหลิน

เหลาเฮยเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ความคิดดี!”

“หึ ฆ่ามัน!”

หลายคนที่อยู่รอบตัวเขารีบเข้ามาทันที หยิบอาวุธออกมาและปิดล้อมหลินมั่ว

หลินมั่วไม่มัวเสียเวลา เขารีบวิ่งออกไป และชกเข้าที่หน้าอกของชายด้านหน้าด้วยหมัดตรง

ชายคนนั้นลอยออกไปชนรถตู้ที่อยู่ข้างหลัง กระจกรถตู้ทั้งหมดถูกชนจนแตก

แสงแวบวาบในดวงตาของเหลาเฮย แรงต่อยของหลินมั่วก็ทำให้เขาตกใจเช่นกัน

แต่หลินมั่วยังไม่วางมือ และลงมือฆ่าคนอื่นๆ อีก

ครั้งนี้หลินมั่วไม่แสดงความปราณีแต่อย่างใด!

ถ้าคนพวกนี้ไม่จู่โจมเขา มันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่การจู่โจมของปั้นซย่า มันละเมิดกฎบรรทัดล่างสุดของหลินมั่ว และเขาจะลงมือแบบไม่แสดงความปราณี!

หลังจากนั้นไม่นาน เจ็ดหรือแปดคนตรงนั้น ก็ล้มลงกับพื้น ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

สีหน้าของเหลาเฮยเปลี่ยนไป เขาคิดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะแข็งแกร่งขนาดนี้