หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1032

ลู่เจาเจารับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของเทพองค์หนึ่ง นางสำรวจเผ่าภูติทั้งหมด

“ไม่ใช่คนที่ข้าตามหา” เสียงเหมือนมาจากแดนเบื้องบน ฟังไม่ค่อยชัดเจน

“ต้องมีภูติที่ตกหล่นแน่นอน” เสียงของเทพค่อนข้างมั่นใจ

หมิงคงขมวดคิ้วพูดว่า “เกาะภูติถูกกวาดเรียบไม่เหลือแล้ว นี่เป็นภูติชุดสุดท้ายแล้ว ชุดนี้ไม่ว่าคุณสมบัติหรือรูปลักษณ์ล้วนนับว่าระดับสูง”

“หรือว่าจะเป็นนาง?” ใต้ตาหมิงคงฉายแววประหลาดหนึ่ง

“หลายวันก่อน ตอนที่เผ่าภูติประมูลในหอสมบัติ ข้าเจอภูติทมิฬตัวหนึ่งปรากฏตัว”

“นางแตกต่างกับเผ่าภูติคนอื่นๆ พลังยุทธ์ของนางแข็งแกร่ง ทำลายหอสมบัติได้ด้วยพลังคนเดียว พาเผ่าภูติทั้งหมดไป!”

“หรือที่ท่านตามหาอยู่จะเป็นนาง?”

กลิ่นอายเทพเปลี่ยนไปทันที

“ภูติทมิฬ? พลังยุทธ์แข็งแกร่ง?! ใช่แล้ว เป็นนาง! จับนางให้ได้ ยอมจ่ายทุกอย่างเพื่อทำลายนาง!” ในเสียงของเทพเต็มไปด้วยความชั่วร้าย ไหนเลยยังมีความเห็นอกเห็นใจในปกติ บอกว่าเป็นมาร ก็ไม่เกินไป

หมิงคงก็ได้ยินเสวียนชังที่หนีกลับมา ถึงรู้เรื่องนี้

“ท่านเซียน เหตุใดท่านจะต้องฆ่าล้างเผ่าภูติทั้งหมด? หรือว่า เผ่าภูติทำความผิดร้ายแรงอะไร?” หมิงคงสงสัยอยากรู้มานานแล้ว สุดท้ายจึงถามคำนี้ออกมา

หมิงคงรู้สึกถึงแรงกดดันรุนแรงหนึ่ง มือที่วางขนาบตัวของเขาสั่นเบาๆ

เทพเจ้ากำลังมองสำรวจเขา

“ท่านเซียน ยังมีอะไรที่บอกข้าไม่ได้อีกเล่า?”

“ท่านว่าต้องการเผ่าภูติ ข้าก็กวาดทุกคนในเกาะภูติมาหมด จับมาถวายให้ท่าน”

“ท่านว่าเทพฉงเย่ว์สร้างความวุ่นวาย ข้าอาศัยไมตรีของนิกายกระบี่อัญเชิญเขาลงโลกมนุษย์ วางตาข่ายเทียนหลัวให้เขา.....”

“ถึงขนาด……”

“สังหารเทพ”

“หมิงคงเดิมพันทั้งหมดติดตามท่านแล้ว หมิงคงไม่มีเส้นทางให้หันหลังกลับแล้ว”

“ท่านยังไม่เชื่อข้าอีกหรือ?”

อีกฝ่ายเหมือนครุ่นคิดไตร่ตรองอยู่นาน “ทางวิถีสวรรค์คำนวณได้ว่า ท่านผู้นั้นมีสายเลือดภูติ”

“จะต้องฉวยโอกาสตอนนางยังไม่เป็นผู้ใหญ่ ฆ่านางทิ้ง! มิเช่นนั้น......”

“นาง จะพลิกคว่ำทั้งแดนเทพ!”

“คือเทพกระบี่เจาหยางใช่หรือไม่?”

หมิงคงเงียบไปพักหนึ่ง ถึงเอ่ยปากถามเสียงทุ้มต่ำเจือความอัดอั้นตันใจ

“เจ้าเดาได้นานแล้วไม่ใช่หรือ?”

“ครั้งก่อนอยู่ในโลกมนุษย์ มีคนหลอมกระดูกเทพของนาง ไปตายแทนนาง ทำให้ลู่เจาเจาหลบพ้นเคราะห์ทั้งหมด!” เสียงมาจากแดนเบื้องบน ฟังดูเหน็บแนมเล็กน้อย

“หมิงคงไม่มีทางให้ย้อนกลับแล้ว ท่านเซียนได้โปรดเหลือทางรอดให้หมิงคง” หมิงคงไม่กล้าจินตนาการหากลู่เจาเจากลับมา เขาจะโดนอะไรบ้าง

ตอนที่ลู่เจาเจาอุทิศตน เขายังเด็กมาก

ตรงขมับมีเม็ดเหงื่อเล็กๆ เต็มไปหมด “ขอรับ”

รอจนหมิงคงเจินจวินจากไป ชายหนุ่มถึงสบถหนึ่งคำแล้วลุกขึ้น

มองซ้ายมองขวาไม่มีใคร ก็เปิดถุงวิเศษออกมา

บนพื้นปรากฏหญิงหน้าตางดงาม ผิวพรรณขาวราวหิมะสิบกว่าคนทันที

มุมปากของชายหนุ่มแสดงความสับปลับเล็กน้อย “จิ๊ รสชาติของเผ่าภูติครั้งก่อนยังชิมไม่พอก็ถูกคนซื้อไปเสียแล้ว”

“ครั้งนี้ ข้าต้องเล่นให้หนำใจ”

“ตอนนี้มีภูติทมิฬตนนั้นโผล่มา ต่อไปการซื้อขายนี้ก็ทำไม่ได้แล้ว” พูดจบก็ปลดเข็มขัดกางเกงอย่างรีบร้อน

เหล่าเผ่าภูติบนพื้นค่อยๆ ได้สติ มองทุกอย่างตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

เพิ่งปลดเข็มขัดกางเกง......

แสงเงินสว่างหนึ่งผ่านหน้าไป

เขาเหมือนเห็นของบางอย่างตกลงพื้น และรู้สึกว่าข้างล่างเย็นๆ ทั้งหมดนี้รวดเร็วเกินไป เร็วจนเขาตั้งสติไม่ทัน

เขายกมือขยี้ตา ถึงพบว่าเลือดเต็มมือไปหมด

เขาสัมผัสเป้าทันที

มันว่างเปล่า

“อ๊าก!!” ขณะนี้ความรู้สึกเจ็บถึงแพร่ไปทั้งตัว เขาคลำหาที่พื้นราวกับคนบ้า ค้นหาชิ้นนั้นที่ถูกตัดของตัวเอง