หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1034

สวี่สืออวิ๋นนิ่งไป

จู่ ๆ นางก็รู้สึกหลังจากแยกกับเจาเจา ตนเองก็เริ่มฝันร้าย

ในใจนางเกิดความหวาดกลัวหนึ่ง หรือว่าเด็กซนก็จะรังแกคนอ่อนแอกลัวคนแข็งแกร่ง??

คงจะไม่ใช่กระมัง

เด็กผู้หญิงยื่นมันเทศย่างลูกหนึ่งให้ “ท่านป้า ในท้องท่านมีตัวเล็ก จะหิวไม่ได้ มันเทศย่างให้ท่านกิน”

เด็กผู้หญิงอายุประมาณแปดขวบเก้าขวบ

สวี่สืออวิ๋นอยากปฏิเสธ แต่เด็กผู้หญิงแน่วแน่ยัดในอ้อมกอดนาง

“จริงด้วย ที่นี่คือสถานที่อะไร? ข้าดูข้างในบูชารูปปั้นหิน เหมือนไม่มีดวงตา” สวี่สืออวิ๋นสงสัยมากมาตลอด หมู่บ้านชนบทที่ห่างไกลกลับมีศาลใหญ่โตแบบนี้แห่งหนึ่ง

แต่ศาลใหญ่ดูเหมือนไม่มีควันธูปควันเทียน

ผู้ใหญ่บ้านผู้เฒ่าถอนหายใจเบาๆ

“นี่เป็นศาลเจาเจา”

“หนึ่งพันปีก่อน หลังจากเทพกระบี่อุทิศตน ผู้คนอยากทำรูปปั้นเพื่อนาง แต่นางมีความดีงามใหญ่หลวง จึงปั้นได้ไม่สำเร็จ”

“สุดท้ายจึงร่วมกันสร้างศาลเจาเจานี้ แต่เพราะปั้นไม่ได้ รูปปั้นก็ไม่ได้เบิกเนตร”

“วิญญาณเทพกระบี่จางหายไป ไม่สามารถคุ้มครองผู้คน ศาลเจ้าแห่งนี้เลยไม่มีควันธูปควันเทียนอะไร”

“มีเพียงคนในหมู่บ้านของพวกเราที่ มาบูชาทำความสะอาดทุกวัน”

“พวกเราทั้งหมู่บ้านล้วนเป็นผู้เฝ้าศาล”

“สืบทอดลงมารุ่นต่อรุ่น เฝ้าศาลเจ้าเจ้าแห่งนี้ รอนางกลับมา”

สวี่สืออวิ๋นนิ่งไป นางตัวเซอยากจะลุกขึ้น หรงเช่อรีบเข้ามาประคองนาง

นางมือหนึ่งยันเอว มือหนึ่งพยุงท้องไว้ หรงเช่อถือน้ำมันตะเกียง ส่องสว่างภายในศาล

โหลวจิ่นถังเป็นผู้ฝึกกระบี่เพียงคนเดียว จึงเฝ้าอยู่หน้าประตูศาลใหญ่

รูปปั้นหินสีเทารูปร่างสูงใหญ่ แต่เพราะไม่เคยเบิกเนตร ดูแล้วแปลกประหลาดอยู่บ้าง

บู้ม……

หรงเช่อรีบปกป้องภรรยาอยู่ในอ้อมกอด ในศาลมีคนไม่น้อยยืนไม่มั่นคง จึงล้มไปบนพื้น

“ปีศาจกำลังโจมตีศาลเจาเจา!”

“ผู้ใหญ่บ้าน ควรทำอย่างไรดี?”

“หากสามารถขอร้องนิกายหมื่นกระบี่ให้ช่วยกำจัดปีศาจก็ได้แล้ว แต่น่าเสียดาย......ตอนนี้ค่าใช้จ่ายที่ต้องให้นิกายหมื่นกระบี่มากำจัดปีศาจค่อนข้างสูง ทั้งหมู่บ้านรวมกันยังไม่พอเชิญมาหนึ่งครั้ง” นับตั้งแต่หมิงคงรับตำแหน่ง นิกายหมื่นกระบี่กำจัดปีศาจจะต้องเก็บค่าใช้จ่าย

และค่าใช้จ่ายไม่ต่ำเลย

นี่ไปในทิศทางตรงกันข้ามกับความตั้งใจเริ่มแรกที่ลู่เจาเจาก่อตั้งนิกายหมื่นกระบี่

ลูกบ้านทุกคนตกใจหวาดกลัว ผู้ใหญ่บ้านอับจนหนทาง บนใบหน้าสีเทา โหลวจิ่นถังเฝ้าอยู่หน้าประตูต่อสู้กับปีศาจ ไม่กล้าออกห่างแม้ครึ่งก้าว

ลู่เจาเจาหัวเราะเสียงต่ำ ราชาปีศาจ ฮ่า จับสุนัขของข้าไปแล้ว ยังไม่ได้ไปหาเขาคิดบัญชีเลย!

ลู่เจาเจาบันทึกบัญชีหนึ่งให้ราชาปีศาจ!

ปีศาจจิ้งจอกเขียวเจ้าเล่ห์ สองคนร่วมมือลอบโจมตีลู่เจาเจา แต่ลู่เจาเจาเป็นใคร? เป็นตัวแสบที่ต่อต้านสวรรค์ได้

กระบี่เดียวก็ปัดสองคนออกไปแล้ว

ปีศาจจิ้งจอกเขียวหวาดกลัวมาก เป็นใครกันแน่?! ถึงมีวิชากระบี่ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้!

“เจ้าเป็นลูกศิษย์ของนิกายหมื่นกระบี่หรือ?”

ลู่เจาเจายืนอยู่กลางอากาศในศาล ในมือนางจับกระบี่วิญญาณ บนตัวมีออร่าที่น่ากลัว ใครก็ไม่สามารถกดนางได้เลย

“ข้าคือคุณย่าของนิกายหมื่นกระบี่”

“ใครกัน?” หรงเช่อมองฟ้า ทั้ง ๆที่ไม่เคยเห็น แต่รู้สึกคุ้นตานิดๆ

‘หึ ท่าทางข้าจะต้องเท่มากกระมัง?’

‘ไม่ไหว ปวดฉี่......’

ในดวงตาสวี่สืออวิ๋นที่ยังมีน้ำตาคลออยู่ ก็หลุดขำออกมาแล้ว

“เป็นเจาเจา เป็นเจาเจาของพวกเรามาแล้ว!” นางได้ยินเสียงหัวใจของเจาเจาอย่างชัดเจน

หัวใจที่หวาดกลัวไม่สงบดวงนั้นของนาง พริบตาที่เห็นเจาเจาก็สงบใจลงแล้ว