หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 104

สวี่ซื่อมองแล้วอดจะใจอ่อนไม่ได้

จากนั้นก็อุ้มนางมาไว้ในอ้อมกอด

“เจาเจาเด็กดีของแม่ แม่จะตีเจ้าลงคอได้อย่างไร? แม่รู้ว่า เจ้ากำลังพยายามปกป้องแม่ใช่หรือไม่?” สวี่ซื่อหอมแก้มนางที่มี กลิ่นหอมของนมหวาน ๆ หนึ่งที

เจาเจาลืมตาขึ้นมา ดวงตาดำสนิทราวกับหินเปล่งประกายวิบวับ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

ทางด้านลู่หย่วนเจ๋อตกดึกแล้ว แต่เขายังไม่ได้กลับมาที่จวนเลย ในช่วงตอนเย็นสวี่ซื่อได้รับจดหมายด่วนจากร้อยลี้มาหนึ่งฉบับ

“แม่น้ำหลินโล่วมีน้ำหลากงั้นหรือ?” สีหน้าของสวี่ซื่อเปลี่ยนไปซีดขาว และมือที่จับกระดาษจดหมายก็กำแน่นขึ้นมาทันที นางนึกถึงคำพูดของลูกสาวขึ้นมา แม่น้ำหลินโล่วมีน้ำหลาก พี่รองถูกคนอื่นวางแผนหลอก จนเขื่อนกั้นน้ำพังทลายและถูกชาวบ้านผู้ลี้ภัยฉีกเป็นชิ้น ๆ

“ทำไมเขาไปที่เขื่อนด้วยตัวเองเสียล่ะ? บนเขื่อนมันอันตรายมากแค่ไหนไม่รู้หรือไง!” ตอนนี้ฝนตกหนักจนน้ำท่วม เขื่อนจะแตกได้ตลอดเวลา

เติงจือรีบพูดปลอบโยนทันที “ท่านอย่าเพิ่งกังวลไปเลย นายท่านรองบอกแล้วว่า ถ้าหากไม่ไปบนเขื่อน กลัวว่าจะไม่พบว่าเขื่อนมีปัญหาอะไร เขาต้องหาปัญหาให้เจอ จึงจะหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ได้เจ้าค่ะ”

“ตอนนี้เขาเฝ้าอยู่บนเขื่อนทุกวันเช่นนี้ เป็นการเอาชีวิตไปเดิมพันแท้ ๆ” สวี่ซื่อน้ำตาร่วงด้วยความเป็นห่วง

เติงจือเองก็รู้ว่าเรื่องนี้อันตราย แต่ก็จนใจทำอะไรไม่ได้ “ชาวบ้านรักเขาอย่างมาก ทุกวันไปส่งอาหารให้เขาอยู่ ท่านวางใจจะดีกว่า นายท่านรองย่อมมีแผนรับมืออยู่ในใจ”

สวี่ซื่อเช็ดน้ำตา “จดหมายถูกส่งไปที่ตระกูลเดิมแล้วใช่หรือไม่?”

เติงจือพยักหน้า “จดหมายถูกส่งไปที่ตระกูลสวี่ก่อนแล้วเจ้าค่ะ”

สวี่ซื่อจึงพาเจาเจากลับตระกูลเดิมทันที สุขภาพร่างกายของนายหญิงใหญ่ไม่ค่อยดีที่ตระกูลดูเหมือนจะปิดบังเรื่องนี้กับนางเอาไว้

ลู่เจาเจาพยายามให้นายหญิงใหญ่เล่นด้วยกันกับนางด้วยท่าทีไร้เดียงสา สวี่ซื่อจึงไปหาท่านพ่อ

เมื่อเห็นท่านพ่อกับพี่ชายมีแผนรับมือกันแล้ว จึงวางใจลงมา ส่วนลูกสาวตัวแสบของนาง...

กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง หยอกล้อให้นายหญิงใหญ่หัวเราะจนน้ำตาเล็ด นางเอามือที่เนื้อแน่น ๆ เล็ก ๆ ของนางกำเป็นกำปั้นแล้วยัดเข้าปากอย่างสุดชีวิต

ทำเสียงพึมพำในใจ [ท่านยาย ๆ ท่านดูข้าแสดงการกลืนกำปั้นนะ...]