หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1081

ทันทีที่คนก่อนหน้าจากไป ปีศาจจิ้งจอกเขียวก็เข้ามาในวัดร้างด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ

เมื่อเห็นทั้งสองคนอยู่ในวัดอย่างปลอดภัย จึงอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า “ถือว่ายังเชื่อฟัง ถ้าพวกเจ้าออกนอกวัดร้างนี้ไป ไม่แน่ว่าจะโดนปีศาจตัวไหนกินก็ได้”

“ยังไงก็ไม่พ้นโดนราชาปีศาจกินอยู่ดีไม่ใช่หรือไง?” เซี่ยอวี้โจวพูดสวนขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ

“มันไม่เหมือนกัน! คนอื่นจะไปเทียบกับราชาปีศาจได้ยังไง?” ปีศาจจิ้งจอกเขียวตอบกลับอย่างดูถูก

“ไปๆๆ ไปกับข้า พรุ่งนี้เป็นพิธีราชาภิเษกของราชาปีศาจ วันนี้ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่ท้องพระโรงก่อน”

“ปีศาจหมาป่าสวรรค์นั่นถืออำนาจอยู่ เกรงว่าพรุ่งนี้คงจะปิดเมือง”

พูดจบก็พาลู่เจาเจากับเซี่ยอวี้โจวบินไปที่วัง

ระหว่างทางก็บ่นพึมพำ “เจ้าปีศาจหมาป่าสวรรค์ รู้จักแต่ประจบราชาปีศาจ! ได้ยินว่ามันอุ้มสุนัขกลับวังไปถวายราชาปีศาจด้วย? หึ จะไปเทียบกับร่างกายศักดิ์สิทธิ์แต่กำเนิดที่ข้าถวายได้ยังไงกัน!”

เมื่อมาถึงหน้าประตูวัง ก็บังเอิญเจอกับคนเผ่าชิงชิวที่กำลังถวายของมีค่า

เขาจึงรีบหาคนเผ่าเดียวกัน แล้วซ่อนลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวไว้ในกลุ่มนั้น และลักลอบนำเข้าไปในท้องพระโรงได้สำเร็จ

ขบวนแห่เครื่องบรรณาการเพิ่งเข้าประตู ก็เห็นปีศาจหมาป่าพาเหล่าผู้อาวุโสเข้าวัง

ปีศาจจิ้งจอกเขียวเชิดคางขึ้น “เจ้าปีศาจหมาป่าสวรรค์ พรุ่งนี้ก็เป็นพิธีสืบทอดราชบัลลังก์แล้ว เจ้ามาทำอะไรอีก? มาก่อกวนท่านราชาปีศาจกลางดึก!”

ปีศาจหมาป่าสวรรค์มองเขาอย่างเย็นชา “พรุ่งนี้ ไม่สามารถทำพิธีสืบทอดราชบัลลังก์ได้!”

จิ้งจอกเขียวโกรธจนตัวสั่น “ราชาปีศาจกลับมาแล้ว ทำไมจะไม่ได้!”

“ทุกแดนต่างก็ส่งเครื่องบรรณาการมาแสดงความยินดีแดนมารแล้ว เจ้าจะให้ราชาปีศาจเสียหน้าหรือไง!!”

ปีศาจหมาป่าสวรรค์เดินตรงไปข้างหน้า ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย

จิ้งจอกเขียวโกรธจัดมาก

จนกระทั่ง ประตูท้องพระโรงเปิดออก เขาก็ได้แต่ก้มหน้า แล้วเดินตามเหล่าผู้อาวุโสเข้าไปอย่างว่าง่าย

ภายในท้องพระโรงงดงามตระการตา บัลลังก์ปูด้วยขนนุ่มหนา ชายหนุ่มร่างสูงเอนกายพิงบัลลังก์ ผมสีแดงเพลิงถักเปียเต็มศีรษะ ดูหยิ่งผยองยิ่งนัก

แม้แต่แววตา ก็ยังมีความน่าเกรงขาม

ทุกคนเงียบลงทันที ก้มหน้าเดินเข้าท้องพระโรง

“ถวายบังคมท่านราชาปีศาจ” ทุกคนกล่าวพร้อมกันและหมอบลงกับพื้น ในแดนมาร ผู้มีอำนาจคือผู้ที่อยู่เหนือกว่า ไม่มีใครสั่นคลอนตำแหน่งของเขาได้

ราชาปีศาจพยักหน้าเบาๆ ทุกคนจึงลุกขึ้น แต่ยังคงก้มหน้า

ท่านราชาปีศาจอารมณ์แปรปรวน นิสัยโหดเหี้ยม ไม่มีใครกล้าสบตา

ปีศาจหมาป่าสวรรค์ก้าวออกมา หายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “ฝ่าบาท พรุ่งนี้ พิธีสืบทอดราชบัลลังก์ จัดไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!”

“ท่านเหลือเวลาอีกเพียงวันเดียว ก่อนที่จะผ่านเคราะห์!”

“การเลื่อนออกไปหนึ่งวัน จะไม่ส่งผลกระทบต่ออำนาจของท่าน”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังพยักหน้าเห็นด้วย “เพื่อความปลอดภัยในการผ่านเคราะห์นี้ ฝ่าบาทควรหลีกเลี่ยงคนภายนอกให้มากที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

จิ้งจอกเขียวไม่พอใจที่เห็นท่าทีของปีศาจหมาป่าสวรรค์ จึงต่อว่าทันที “เจ้าพูดถึงเรื่องไร้สาระนี่อีกแล้ว! ฝ่าบาทแห่งแดนมารของเรายังจะต้องกลัวคำทำนายงั้นหรือ?”

“ของขวัญชิ้นนี้ จะต้องทำให้ท่านประหลาดใจแน่นอน!”

ประตูห้องโถงอันหนักอึ้งปิดลง ยังคงได้ยินเสียงของปีศาจจิ้งจอกเขียวอย่างเลือนราง

เปลือกตาของราชาปีศาจกระตุกอย่างรุนแรง ในวินาทีนี้ ความกระวนกระวายของเขาก็ทะลุขีดสูงสุด

เขาเกาขนสีแดงด้วยความหงุดหงิด จากนั้นก็รวบรวมพลังในมือ แล้วคว้าไปที่ปลอกคอที่คอ

แต่ปลอกคอดีดกลับด้วยพลัง ทำให้เขาต้องกุมมือร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว…”

พูดจบ ก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น “ขอพระโพธิสัตว์คุ้มครอง ขอเทพพระพุทธทั้งหลายทรงคุ้มครอง ขอให้ข้าไม่ต้องเจอลู่เจาเจาอีกตลอดไป”

“ขอให้ข้าอยู่รอดปลอดภัยในแดนมาร”

ชายผู้เอาแต่ใจและดื้อรั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิงวอนขอให้สวรรค์เมตตา

หลังจากกราบไหว้พระโพธิสัตว์แล้ว เขาจึงค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้น

เขาใช้มือทำท่าทางเปิดประตูห้องลับในตำหนักบรรทม ภายในห้องลับมีน้ำพุใสสะอาดสะท้อนเข้ามาในดวงตา

ดูเหมือนว่าจะมีแสงส่องประกายระยิบระยับในน้ำพุ เขาจึงก้าวเท้าเข้าไปในน้ำพุ

นั่งขัดสมาธิ หลับตาลง เข้าสู่สมาธิเพื่อฝึกฝน

น้ำพุแห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีวันเหือดแห้ง มอบพลังอันไร้ขอบเขตให้กับแดนมาร