หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1083

“นี่เป็นสิ่งที่ข้าน้อยต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้มา”

ทันทีที่งูบินได้ยินเช่นนั้น ก็คิดว่าเขาจะรับความชอบไว้คนเดียว จึงพูดอย่างหัวเสียว่า “ของขวัญชิ้นใหญ่นี้ เจ้ากับข้าหามาด้วยกันแท้ๆ!”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวเหลือบมองเขา ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ แน่นอนว่าต้องรับมันไว้คนเดียว!

“ตั้งแต่ต้นจนจบ นี่เป็นของที่จิ้งจอกเขียวเสาะหามาอย่างยากลำบาก งูบิน อย่าเป็นคนไร้คุณธรรมสิ! ข้าเห็นว่าเจ้าเป็นพี่น้องหรอกนะ จึงไม่ถือสาหาความเจ้า”

งูบินพูดไม่เก่ง เมื่อเห็นเขารับความดีความชอบไว้คนเดียว ก็ไม่กล้าที่จะโวยวายต่อหน้าคนอื่น

ได้แต่ยืนทำหน้าบึ้งตึงอยู่ด้านข้าง สีหน้าดูน่ากลัวมาก

จิ้งจอกเขียวแสดงความประจบประแจงเล็กน้อย “ท่านราชาปีศาจ ทั่วทั้งฟ้าและดินไม่มีอะไรเทียบได้กับของขวัญของข้าแล้วล่ะ”

“วันนี้ ไม่มีของขวัญชิ้นไหน ที่จะดีไปกว่าของขวัญของข้า” เขาพูดอย่างมั่นใจอย่างที่สุด

ปีศาจหมาป่าสวรรค์มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการผ่านด่านเคราะห์ครั้งใหญ่ของราชาปีศาจ หากผ่านพ้นวันนี้ไปได้อย่างปลอดภัย ราชาปีศาจก็จะปลอดภัย

เสียงดนตรีอันไพเราะดังขึ้นพร้อมกับการร่ายรำอันสงบสุข ปีศาจตัวเล็ก ๆ มากมายสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวราวกับนางฟ้า เต้นรำรอบแท่นดอกบัว

แท่นดอกบัวลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วตกลงไปในสระน้ำที่อยู่ใต้ที่นั่ง

ปลาจิ่นหลี่หลากสีต่างกระโดดขึ้นมา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของปลาที่กระโดดข้ามประตูมังกร

ปลาจิ่นหลี่แหวกว่ายขึ้นมาจนเกิดประกายระยิบระยับบนผิวน้ำ บัวบนแท่นหินเริ่มหมุนช้าๆ เมื่อโดนน้ำราวกับมีชีวิต พร้อมกับแสงสีทองอร่ามที่ส่องประกายอยู่ทั่วกลีบดอก

ภายในแท่นดอกบัว

ร่างอรชรค่อยๆ ปรากฏกายออกมา แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สวยงามและมีเสน่ห์

ปีศาจน้อยและเด็กสองคนในดอกบัวมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

นางเป็นจิ้งจอกที่มีเสน่ห์ซึ่งถูกส่งมาจากเผ่าจิ้งจอก วางแผนที่จะเปิดกลีบดอกไม้และปรากฏตัวเหมือนนางฟ้า

ยิ่งไปกว่านั้น นางคือสนมในอนาคตของราชาปีศาจ

แต่ใครจะรู้…

ก่อนที่นางจะได้สติกลับคืนมา นางก็รู้สึกถึงพลังที่ผูกมัดนางไว้

ลู่เจาเจาหยิบเสื้อสีแดงสดออกมาจากมิติ และสวมมันให้นางอย่างแน่นหนา เสื้อคลุมดอกไม้สีแดงขนาดใหญ่นั้นมีพลังมาก

“เฮ้อ มีแต่คนบอกว่าแดนมารนั้นยากลำบากมาก เป็นอย่างที่ว่าจริงๆ ด้วย…”

“ดูสิ นางผูกผ้าขาดสองผืนไว้รอบเอว แล้วออกมาทั้งๆ ที่ยังใส่เสื้อทับอีกด้วย?” แถมยังเท้าเปล่าอีก…

ลู่เจาเจาแต่งตัวให้นางอย่างมิดชิด และยังสวมถุงเท้าสีแดงให้นางด้วย

จิ้งจอกที่มีเสน่ห์???

จิ้งจอกที่มีเสน่ห์โกรธจนหน้าแดง น้ำตาแทบจะไหลออกมา

มืออ้วนๆ เช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน “ข้ารู้ว่าเจ้าซาบซึ้ง อย่าร้องไห้ นี่ท่านแม่ข้าทำไว้ตอนว่าง…”

จิ้งจอกที่มีเสน่ห์: ขอบคุณทั้งครอบครัวของเจ้า

เมื่อเสียงดนตรีเซียนดังขึ้น กลีบดอกไม้ก็บานทีละกลีบ

ลู่เจาเจาตบหน้าผาก “โอ้ๆ ถึงตาเจ้าแล้วหรือ??”

จิ้งจอกที่มีเสน่ห์มองลงไปที่เสื้อดอกไม้ขนาดใหญ่บนร่างกายของนาง แล้วส่ายหัวด้วยความหวาดกลัว

ไม่ๆๆ นางเป็นจิ้งจอกที่สวยที่สุดในชิงชิว นางอาศัยอยู่ในชิงชิวเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว และต้องการที่จะโด่งดังไปทั่วสามดินแดนในวันนี้

แต่ไม่ใช่ในชุดดอกไม้นี้แน่นอน!!

แต่ลู่เจาเจาไม่เข้าใจแววตาหวาดกลัวของนาง จึงปลดพันธนาการของนาง

มีพลังบางอย่างดึงนางไว้ในช่วงเวลาที่กลีบดอกไม้กำลังเบ่งบาน

“ไม่คิดว่าชิงชิวจะมีรสนิยมเลิศเช่นนี้”

ทุกคนเห็นสีหน้าของราชินีไม่สู้ดีนัก จึงจำใจเอ่ยปากชม

ราชาปีศาจที่เอนกายอย่างเกียจคร้านบนบัลลังก์ เมื่อเห็นชุดสีแดงเพลิงก็พลันลุกขึ้นนั่งตัวตรงทันที…

เปลือกตาขวาของเขากระตุกอย่างบ้าคลั่ง จนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

ความรู้สึกที่ไม่สงบถึงขีดสุด

หมอกขาวค่อยๆ จางลง ความรู้สึกไม่สงบในใจราชาปีศาจก็ถึงขีดสุด เขาจึงลุกขึ้นยืน

ไป! อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว!

เขาลุกขึ้นยืน แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกไป

ปีศาจจิ้งจอกเขียวยิ้มแย้มลุกขึ้นยืน ขวางทางของอีกฝ่ายไว้ “ท่านราชาปีศาจ ข้าน้อยมาถวายสมบัติพ่ะย่ะค่ะ” ยังไม่ลืมที่จะเลิกคิ้วใส่ปีศาจหมาป่าสวรรค์อย่างเย้ยหยัน

“ฝ่าบาท ยาหลิงตันเพียงเม็ดเดียว สามารถฝึกฝนได้ถึงสิบปีเลยนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ยาเซียนตันหนึ่งเม็ด ฝึกฝนได้นานเป็นร้อยปี”

“อีกทั้งยังต้องใช้เวลาในการกลั่นเป็นเวลานาน...”

“ท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับร่างกายศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิดหรือไม่? เป็นที่โปรดปรานของสวรรค์ที่หาได้ยากในรอบพันปี ร่างกายแบบนี้เป็นที่หมายปองของนิกายต่างๆ และถูกเก็บไว้เป็นสมบัติล้ำค่าของนิกาย”

“ท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับเทพกระบี่เจาหยางหรือไม่?”

เมื่อราชาปีศาจได้ยินชื่อนี้ หัวใจของเขาก็เต้นแรง!

“เทพกระบี่เจาหยางเป็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิด และเป็นผู้มีพลังอันยิ่งใหญ่!”

“นอกจากนาง ทั้งสามดินแดนก็ไม่เคยเห็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้อีกเลย”