หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1089

“ยังไงองค์หญิงเผ่าหงส์ก็เป็นภรรยาในนามของเจ้า เป็นภรรยาเอกของเจ้า ถ้าเจ้าไม่ชอบ ก็ไปหย่ากับนางสิ เพิ่งจะแต่งงานได้ไม่กี่เดือน ก็จะมายืมดินแดนของเผ่าปีศาจมาแต่งงานใหม่ นี่ไม่เท่ากับเอาข้าไปย่างบนกองไฟหรอกหรือ?”

“ถึงตอนนั้น เผ่าหงส์จะไม่ใช้ไฟสามฤทธิ์เผาข้าหรอกหรือ?”

“ไม่ได้ ไม่ได้ ข้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องความรักของพวกเจ้าหรอก”

“เจ้าไปเก็บดอกไม้ข้างทาง แล้วก็ทำให้ข้าต้องมาเดือดร้อน”

“เจ้าบอกข้ามาสิ เจ้ามันบ้าไปแล้วหรือเปล่า! ได้ยินว่าองค์หญิงเผ่าหงส์เป็นหญิงงามที่สุดในสามดินแดน เจ้าไม่สนใจดอกไม้ในบ้านที่ดีๆ กลับไปเก็บดอกไม้ข้างทาง ข้าว่าเจ้าต้องซวยเข้าสักวันแน่ๆ...”

จู๋มั่วมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาแต่งงานกับเผ่าหงส์ และสามดินแดนต่างร่วมแสดงความยินดี

ตอนนี้ เขาตกหลุมรักอาอู๋อย่างสุดซึ้ง เขาไม่อยากทิ้งความเสียใจไว้กับอาอู๋

“ข้ากับองค์หญิงเผ่าหงส์ไม่ได้มีใจให้กัน ดอกไม้ที่บ้านหรือดอกไม้ป่า ข้าก็รับแค่เพียงอาอู๋คนเดียว”

“จุยเฟิง เจ้าสบายใจได้ ข้าจะไม่ให้เจ้าต้องรับผิดชอบ!”

“ในเมื่อข้าได้ยืมวังแห่งแดนมารของเจ้ามาจัดงานแต่ง ข้าก็จะรับผิดชอบ หากเผ่าหงส์หาเรื่อง ข้าจะพาเผ่ามังกรมาช่วยเหลือ!”

จุยเฟิงเห็นสีหน้าเว้าวอนของเขา ก็ขมวดคิ้วอย่างจนใจ “ดอกไม้ที่บ้านดอกไม้ป่าเจ้าก็เด็ดดม สักวันจะต้องได้รับผลกรรม ถึงตอนนั้นอย่ามาพูดว่าข้าไม่ได้เตือนเจ้า”

“ถ้าจะจัดงานแต่งงาน เจ้าจำไว้ว่าต้องให้เผ่ามังกรมาช่วยงานด้วยก็พอ”

การจัดงานแต่งงานของจู๋มั่วในวังแห่งแดนมาร ไม่ใช่แค่การเด็ดดอกไม้ป่า

แต่นี่เขากำลังจะเอาหน้าของดอกไม้ในบ้านมาเหยียบย่ำให้จมดิน

ถ้าแอบไปมีอนุภรรยาเล็กๆ แล้วหลับตาข้างนึงก็คงไม่มีใครว่าอะไร แต่นี่จัดงานแต่งใหญ่โต จะแต่งเข้าบ้านอย่างเปิดเผย มีทั้งมงกุฎหงส์และชุดแต่งงาน นี่ไม่เท่ากับมีภรรยาสองคนหรอกหรือ?

ช่างเป็นวาสนาของคนมีภรรยาหลายคนจริงๆ

จู๋มั่วแสยะยิ้ม กำหมัดขวาเบาๆ ต่อยไหล่ของจุยเฟิง “ดีมากน้องชาย เจ้าเป็นน้องชายที่ข้ายอมรับ”

“วางใจเถอะ จะมีเวรกรรมอะไรกัน? ดอกไม้ป่ามันหอมกว่าดอกไม้บ้าน เจ้ายังไม่แต่งงาน เจ้าไม่เข้าใจหรอก”

“รอให้เจ้าแต่งงานแล้ว เจ้าจะรู้ว่าข้างนอกมันดีกว่าในบ้าน”

จู๋มั่วขอบคุณด้วยความดีใจ แล้วรีบออกไปจัดการเรื่องงานแต่ง

ส่วนเรื่องที่เขาจะแต่งงานใหม่ จะทำให้ภรรยาหลวงเสียหน้าหรือไม่ เขาไม่สนใจเลย

คนที่ไม่ถูกรัก มักจะถูกมองข้ามเสมอ

จู๋มั่วเคยจัดงานแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง มีประสบการณ์

ไม่นานก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อย แต่ก็ไม่น่าแปลกใจที่ลูกชายคนเล็กของเผ่ามังกรจะเหยียบหน้าเผ่าหงส์ แล้วไปแต่งงานกับคนอื่น

ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่ว

แม้กระทั่งมีคนเยาะเย้ยเผ่าหงส์ลับหลังว่า เสียทั้งฮูหยินและกำลังพล องค์หญิงผู้เย่อหยิ่งที่สุดถูกตบหน้า ถูกดูแคลน กลายเป็นเรื่องตลกขบขันไปทั่วทั้งสามดินแดน

จู๋มั่วหน้าด้านส่งบัตรเชิญไปให้สหายเก่า แต่ไม่มีใครกล้ามา

“วันมงคลแบบนี้ จะพูดถึงเรื่องอัปมงคลทำไมกัน” พูดจบ เขาก็มองไปยังท้องฟ้าสีคราม “แต่ก็แปลกนะ ยัยแม่มดเผ่าหงส์นั่นไม่มาสร้างปัญหาเหรอ? รู้จักกาลเทศะดีนี่!”

ลู่เจาเจาแอบหัวเราะเบาๆ หรือว่านางอาจจะแค่เข้าร่วมเฉยๆ ก็ได้?

“อ่ะ นี่คือของขวัญแต่งงานของเจ้า” นางหยิบโลงศพขนาดเล็กที่สวยงามออกมาจากมิติ

จู๋มั่วชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า “เจ้าคงอยากอวยพรให้พวกเราอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ตายไปด้วยกันสินะ? ดี ดีมาก ข้ารับไว้แล้ว!”

“ถึงเวลาไปรับเจ้าสาวแล้ว” ราชาปีศาจตะโกนด้วยผมสีแดงเต็มหัว เจ้าบ่าวสลัดเรื่องกวนใจออกไปทันที เก็บของขวัญแต่งงานใส่ถุงสมบัติ แล้วออกไปรับเจ้าสาวพร้อมกับราชาปีศาจ

เซี่ยอวี้โจวและลู่เจาเจาในฐานะเด็กชายและเด็กหญิงที่โปรยดอกไม้ จึงรออยู่ที่ประตูใหญ่

เซี่ยอวี้โจว: “เจ้าส่งโลงศพไปให้ นี่คือการอวยพรให้พวกเขาครองคู่กันจนแก่เฒ่าและตายไปพร้อมกัน?”

ลู่เจาเจาพูดอย่างแผ่วเบา “ไม่ เขาขุดหลุมฝังศพตัวเอง”

เซี่ยอวี้โจว ???

ไม่นาน…

จู๋มั่วก็ขี่ม้าปรากฏตัวที่ปลายพรมแดง และมองร่างในเกี้ยวเจ้าสาวด้วยรอยยิ้ม

แต่ยิ่งเข้าใกล้ห้องโถงใหญ่ที่ใช้สำหรับทำพิธีแต่งงาน หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นแรง

“ดอกไม้ที่บ้านไม่มีกลิ่นหอมเท่าดอกไม้ป่า นางอยากเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทมังกร ก็ปล่อยนางไปเถอะ!” ขอบคุณลู่เจาเจาที่กำจัดคนที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น จู๋มั่วตอนนี้เป็นองค์รัชทายาทมังกรตัวน้อยแล้ว