หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1158

ลู่เจาเจาถูกดึงดูดด้วยเจ้าสาว หันหลังแล้วเดินจากไป

ซ่านซ่านถอนหายใจด้วยความโล่งอก

วันนี้อาหมานก็มาดื่มเหล้าฉลองงานแต่งงานด้วย นางนั่งอยู่ที่โต๊ะกับอาอู๋ ท้องของอาอู๋ยังไม่โตอย่างชัดเจนนัก

“ข้าได้ยินมาว่า มังกรดำตัวนั้นเลื่อยเขาของเขาให้เจ้าแล้วงั้นหรือ?” อาหมานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

อาอู๋ถือเขาสีดำสนิทของมังกรอยู่ในมือ มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย

“ใช่แล้ว”

อาหมานอุทานออกมา

แล้วหยิบเขาของมังกรมาเล่นสักพักก่อนจะคืนให้อาอู๋

“ไม่รู้ว่าคราวนี้เจ้าจะท้องนานแค่ไหน? จู๋มั่วหายตัวไปมาทั้งวัน เพื่อหาของวิเศษมาบำรุงร่างกายให้เจ้า”

อาอู๋ยิ้มหวาน “หนึ่งปีกับแปดเดือน”

“จู๋มั่วเตรียมตัวเป็นพ่อแล้ว ในตอนนั้น พวกเจ้าจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขสามคนพ่อแม่ลูกแล้วนะ” อาหมานอดไม่ได้ที่จะพูดแซว แต่อาอู๋กลับหรี่ตา มองไปที่จู๋มั่วที่สวมชุดดำอยู่ไม่ไกล

ถ้าเขาไม่หนีงานแต่งงาน คิดว่าจะมีครอบครัวที่มีความสุขด้วยกันสามคนแล้วหรือ?

ชิ……

เฟิ่งอู๋ไม่ต้องการผู้ชายที่หนีงานแต่งงานหรอก

นางยกมือขึ้นลูบท้องเบาๆ การไม่มีพ่อแต่ให้ลูกอยู่นั้น คือสถานะที่ดีที่สุดแล้ว

เจ้าสาวมาถึงหน้าประตูบ้านตระกูลลู่ ก้าวเข้าสู่ห้องโถงทีละก้าว

สวี่สืออวิ๋นสวมเสื้อผ้าสีแดงสด นั่งอยู่กับหรงเช่อบนที่นั่งประธาน

“หนึ่ง คำนับฟ้าดิน...”

“สอง คำนับผู้ใหญ่...”

“สามีภรรยาคำนับกัน…” แม่สื่อร้องเสียงดัง ภายใต้การเป็นพยานของทุกคน ลู่เจิ้งเย่ว์และอาหนิงได้ทำพิธีจนเสร็จสิ้น

แม้แต่ฮ่องเต้ ก็ยังสละเวลามาร่วมเป็นสักขีพยานในพิธี

หลังจากเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าห้องหอ เหล่าคนหนุ่มสาวก็ไม่กล้าไปส่งเสียงเอะอะที่ห้องหอ ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะกล้าไปส่งเสียงเอะอะในบ้านของจอหงวนสองคนกันเล่า!!

หลังจากงานเลี้ยงฉลองสิ้นสุดลง ลู่เจาเจาก็พาซ่านซ่านไปแอบฟังนอกห้องหอ

ลู่เจาเจาย่อตัวลงที่หน้าห้องหอ ในกระเป๋าของนางเต็มไปด้วยลูกอม

เมื่อนางย่อตัวลง ลูกอมในกระเป๋าก็หล่นออกมา

ซ่านซ่านรีบหยิบมันขึ้นมาแล้วใส่เข้าปากทันที

“เจ้ากล้าแย่งของของพี่เหรอ! คืนมานะ!” ทั้งสองคนแอบอยู่ที่มุมห้อง แต่ไม่นานก็เริ่มทะเลาะกัน……

เสียงดังจนลู่เจิ้งเย่ว์ทนไม่ไหว

เขาถอนหายใจ “น้องๆ ที่บ้านซนยิ่งนัก ทำให้อาหนิงต้องหัวเราะเยาะแล้ว” ตอนนี้อาหนิงเพิ่งล้างหน้าเสร็จ นั่งอยู่บนเตียงยิ้มอย่างอ่อนโยน

หน้าต่างถูกเปิดออก

ก็เห็นลู่เจาเจาและซ่านซ่านกำลังต่อสู้กันอยู่ใต้หน้าต่าง

ซ่านซ่านใช้ฟันสองซี่ที่มีปกป้องลูกอมในปาก

และเคี้ยวอย่างรวดเร็ว เคี้ยวแล้วเคี้ยวอีก แต่ฟันไม่พอ น้ำลายไหล แก้มก็ป่องออกมา

ไม่ต้องสงสัยเลย คนที่ร้องไห้คือลู่เจาเจา

ขณะที่สวี่สืออวิ๋นกำลังยุ่งเหยิงอยู่หน้าห้องนอนของลู่เจาเจากับคนอื่นๆ นั้น ลู่เยี่ยนซูก็เปิดประตูเข้ามาอย่างแรง

เห็นลู่เจาเจาปิดปากร้องไห้อยู่บนเตียง

“ปวดฟัน ข้าปวดฟัน!!!” นางน้ำตาไหลพราก ร้องไห้ปานจะขาดใจ

ถึงจะเป็นผู้ช่วยโลกหล้า แต่พอปวดฟันขึ้นมาก็แทบเอาชีวิตไม่รอด

รุ่งเช้า

คู่บ่าวสาวถือถ้วยน้ำชาคุกเข่าต่อหน้าสวี่สืออวิ๋น

เจ้าสาว เวินหนิง ประคองถ้วยน้ำชาอย่างเขินอาย เอ่ยเบาว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ ดื่มน้ำชาเจ้าค่ะ”

ลู่เจิ้งเย่ว์เหลือบมองภรรยา หน้าแดงก่ำ กล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ ดื่มน้ำชา…”

หรงเช่อดีใจจนหน้าบาน กล่าวว่า “ดี ดี ดี…”

พูดไปก็หยิบซองแดงหนาๆ จากถาดด้านหลังส่งให้คู่บ่าวสาว

สวี่สืออวิ๋นน้ำตาคลอเบ้า มือหนึ่งซับน้ำตา มือหนึ่งดื่มชา

เติงจือยกถาดมา ในถาดมีพวงกุญแจพวงใหญ่ “ฮูหยินแบ่งทรัพย์สินในบ้านอย่างเท่าเทียมกัน นี่เป็นของของคุณชายรอง ตอนนี้ให้ฮูหยินรองเป็นคนดูแลเจ้าค่ะ”

“ในจำนวนนี้มีที่ดินสองผืน พื้นที่ทำกินอย่างดีสองร้อยไร่ ภูเขาหนึ่งลูก ร้านค้าสี่ห้อง คฤหาสน์สามชั้นสามลาน และกุญแจห้องเก็บของ” ภายในห้องเก็บของมีทองและเงินแบ่งไว้เรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่ามันมีมูลค่ามหาศาล

สวี่สืออวิ๋นมีพรสวรรค์ในการทำธุรกิจ เงินในมือเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

นางเลี้ยงลูกชายสามคนและลูกสาวหนึ่งคนด้วยตัวเองหลังหย่า ซ้ำยังมุ่งมั่นที่จะซื้อที่ดิน สะสมทรัพย์สินให้ลูกๆ ล่วงหน้าแล้ว