หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1177

ทันทีที่ประโยคนี้ออกมา ทุกคนยังมีใครกล้าลังเลที่ไหน

“ข้าลงชื่อหนึ่งคน”

“ข้าๆ ช่วยข้าลงชื่อด้วย อย่าเบียดกัน เจ้าเบียดข้าทำไม......”

ทุกคนแย่งกันในทันที ลู่เจาเจาหาวออกมาหนึ่งครั้ง “อวี้ซู อวี้ฉิน คนหนึ่งลงทะเบียน อีกคนคิดเงิน ห้ามขาดแม้แต่สลึงเดียว”

“ใครไปเป็นอาจารย์สอนที่สำนักศึกษาสตรี ใครเป็นลูกเต่า หวังว่าตอนเปิดเรียนอย่างเป็นทางการ จะเห็นพวกท่านทำตามคำสัญญา”

ทุกคนหน้าอมทุกข์ แต่ก็ไม่กล้ายกเลิกข้อตกลง

กลางคืน ลู่เจาเจาหมอบอยู่บนเตียงพึมพำ

“สามแสนแปดหมื่นตำลึง แค่พอสำหรับซ่อมบำรุงสำนักศึกษาสตรี กำลังกลุ้มเรื่องเงินไม่พอ ไม่สามารถดำเนินการ พวกเขาก็ส่งเงินมาแล้ว”

“สำนักศึกษาสตรีหนึ่งแห่งจัดสรรอาจารย์สิบหกท่าน คนละสามร้อยตำลึง ไม่รวมค่าอาหารที่พัก หนึ่งปีได้เงินสี่พันแปด บวกกับเงินช่วยเหลือของท่านพ่อฮ่องเต้ เฮ้อ เริ่มงานได้แล้ว......”

วันรุ่งขึ้น

ฟ้าเพิ่งสว่าง หน้าประตูก็มีขุนนางที่คัดค้านเมื่อหลายวันก่อน ต่อแถวยาวพาลูกสาวมาต่อแถวในจวนด้วยตัวเองแต่เช้า......

“องค์หญิง ข้างนอกมีแต่เด็กที่มาลงทะเบียน”

“เด็กอายุสามขวบ ผู้ใหญ่อายุสิบสอง สิบสามปี คนเยอะคนแน่นกันจนจะเป็นอัมพาต”

ไม่เพียงแค่ตระกูลขุนนาง ชาวบ้านทั่วไปได้ยินนักปราชญ์สอนด้วยตัวเอง ก็อดที่จะหวั่นไหวไม่ได้

ลู่เจาเจาเพิ่งแสดงตัว ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งจูงลูกสาวตัวผอมบางทำหน้าหวาดกลัวมาพูดว่า “องค์หญิง ลูกสาวของข้าไม่อยากเรียน เต็มใจสละสิทธิ์ให้น้องชาย ท่านให้ลูกชายข้าเข้าเรียนได้หรือไม่?”

“ลูกสาวโง่เขลาเบาปัญญา จะเรียนหนังสือได้ที่ไหน ลูกชายฉลาดหลักแหลม หน้าตาก็ฉลาด หากมีนักปราชญ์ชี้แนะ จะต้องมีอนาคตโชติช่วงชัชวาล” มีเด็กผู้ชายตัวอ้วนยืนอยู่ข้างหญิงสาว ตรงกันข้ามกับเด็กผู้หญิงที่ผอมแห้ง

ลู่เจาเจามองอย่างเย็นชาหนึ่งครั้ง “สำนักศึกษาสตรีไม่รับบุรุษ”

ต่อมาก็มองพี่สาวตัวน้อยที่อยู่ข้างหญิงสาวอย่างอ่อนโยน “เจ้ายินดีมาสำนักศึกษาสตรีไหม? สำนักศึกษาสตรีเรียนแบบไม่มีค่าใช้จ่าย หากเจ้าขยัน ทำงานใช้หนี้ รวมค่าอาหารค่าที่พักได้”

“องค์หญิง นางเต็มใจสละสิทธิ์เอง! นางเต็มใจสละสิทธิ์ให้น้องชาย ท่านถามนาง ลูกสาวเจ้าเต็มใจสละสิทธิ์ให้กวงจงใช่ไหม?” หญิงสาวหันไปจ้องลูกสาวแรงๆ

เด็กผู้หญิงตัวสั่น กัดริมฝีปากไว้แน่น

“ลูกสาว เจ้ากล้าแย่งกับน้องชาย เชื่อไหมข้าตีเจ้าตาย” หญิงสาวพูดจบก็ตบหน้านางหนึ่งฉากจนทรุดลงไปที่พื้น

บนใบหน้ามีรอยฝ่ามือห้านิ้วทันที

“ข้าอยากเรียนหนังสือ ท่านแม่ ข้าอยากเรียนหนังสือ!” เด็กผู้หญิงร้องไห้สะอึกสะอื้นกัดฟันไม่ยอมแพ้

อวี้ซูเห็นแล้วอารมณ์ขึ้น “สถานศึกษาแห่งนี้ไม่รับบุรุษ เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือ?”

หญิงสาวทำหน้ายุ่ง ดันเด็กอ้วนไปตรงหน้า

“ท่านดูลูกชายของข้า ฉลาดกว่าลูกสาว ท่านอนุโลมหน่อย ยกสิทธิ์ของพี่สาวให้น้องชาย นั่นไม่ใช่เรื่องสมควรหรือ!” หญิงสาวหนักแน่นมีเหตุผล ลูกสาวเป็นสินค้าขาดทุน เรียนหนังสือแล้วอย่างไรเล่า? อนาคตแต่งงานก็เป็นคนอื่น ลูกชายถึงเป็นชีวิตของตัวเอง

“ลูกสาว ตั้งใจเรียนหนังสือกลับมาสอนน้องชายด้วย!! หากไม่ตั้งใจเรียน ข้าจะตีเจ้า!” หญิงสาวหมุนตัวถลึงตาใส่ลูกสาว แล้วพาลูกชายกลับทันที

เด็กผู้หญิงยิ้มทั้งน้ำตา อย่างน้อยก็คว้าโอกาสนี้มาได้

อวี้ซูและอวี้ฉินตกใจสุดขีด เหตุใดเขาถึงออกจวนมา?

แต่นึกถึงความลับบนตัวขององค์หญิงน้อย เหมือนนับไม่ได้ว่าแปลก

“เจ้าเป็นสตรี ห้ามพูดเหลวไหล” เสียงไพเราะของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความจนใจ

ลู่เจาเจายิ้มเหมือนคนปัญญาอ่อน

เพราะว่านักปราชญ์สูงส่งเข้าร่วม สำนักศึกษาสตรีที่เดิมทีไม่ถูกคาดหวัง กลายเป็นที่นิยมในทันที

สำนักศึกษาสตรีไม่ได้ให้ความสำคัญกับตระกูลใหญ่ ทุกคนมีปรมาจารย์คัดเลือกเอง

“ส่งจดหมายให้ฮูหยินทุกคนที่บริจาคเงิน พวกนางได้รับหนึ่งสิทธิ์ในการเข้าเรียน” เจาเจาคิดแล้วพูดสั่งกับอวี้ซู

อวี้ซูไปแจ้งแต่ละบ้านด้วยตัวเอง

ใครเลยจะคาดคิด ความนึกคิดดีเล็กน้อยในตอนแรก จะได้รับการตอบแทนที่ยิ่งใหญ่

“องค์หญิง เหล่าฮูหยินมาถึงแล้วขอรับ” เด็กรับใช้ตะโกนอยู่หน้าประตูสำนักศึกษาสตรี ทุกคนต่างหันไปมอง