หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1183

“สุสานหลวงถูกขโมย ฝ่าบาทออกวังกลางดึก เชิญใต้เท้าทุกท่านรีบมุ่งหน้าไปสุสานหลวง”

ราชครูสวี่ตกใจหน้าซีดเผือด พูดทันทีว่า “อวิ๋นเหนียง บรรจุกระดูกของบรรพบุรุษมีพวกเจ้าเก็บกันก่อน ไว้ดูฤกษ์ดีค่อยฝังอีกครั้ง” ราชครูเฒ่าพูดจบก็พาพวกลูกชายมุ่งหน้าไปสุสานหลวงแล้ว

ลู่เยี่ยนซูและลู่หยวนเซียวก็มุ่งหน้าไปสุสานหลวง

ลู่เจาเจายืนอยู่หลังสุด นางมองเด็กหนุ่มหน้าตาตกตะลึง “เจ้าขโมยของสุสานหลวงด้วย???”

เด็กหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้า “ตรงนั้นเงินเยอะสุด.....”

ลู่เจาเจาจะร้องไห้แล้ว

“กระต่ายไม่กินหญ้าข้างโพรง พวกเราจะขโมยก็ต้อง......ขโมยไกลหน่อยสิ ช่างเถอะ เจ้าไม่มีประสบการณ์ ก็ไม่โทษเจ้าแล้ว......” ลู่เจาเจาเดินตามหลังทุกคนไปทันที

เดิมสวนฉังโซ่วก็อยู่ข้างสุสานหลวง ห่างกันไม่ไกล เวลาหนึ่งก้านธูปก็มาถึงหน้าสุสานหลวงแล้ว

ภายนอกสุสานสวนฉังโซ่วมีความเสียหาย อย่างน้อยก็สังเกตเห็นได้

แต่สุสานหลวง มองจากภายนอก ก็ไม่มีอะไรผิดปกติสักนิด

ฮ่องเต้เซวียนผิงตาแดง ฮ่องเต้ที่อยู่สูงสุดตัวสั่นไปหมด เขาพูดอย่างสงบนิ่ง “เปิดสุสานหลวง ตรวจสอบให้เร็วที่สุด”

ทุกคนมองหน้ากัน ฮ่องเต้รู้ได้อย่างไรว่าสุสานหลวงถูกขโมย?

แต่ที่ทำให้คนตกใจก็คือ คนเฝ้าสุสานร้องไห้กลับมา ล้มอยู่บนพื้น “ฝ่าบาท สุสานถูกขโมยจริงๆพ่ะย่ะค่ะ! เพชรนิลจินดาข้างในถูกขโมยไปหมดพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้คุกเข่าอยู่สุสานหลวงเสียงดังตุบ

“รบกวนอดีตฮ่องเต้ทุกท่าน เป็นความผิดของข้า......” ฮ่องเต้สูดลมหายใจลึกๆ!

ขุนนางที่เฝ้าสุสานเหงื่อท่วมตัวนานแล้ว ตัวอ่อนทรุดไปที่พื้น “ฝ่าบาท กระหม่อมเฝ้าสุสานหลวงตลอดคืน ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย......”

“นอกจากนี้ภายนอกของสุสานหลวงสมบูรณ์แบบ ไม่มีร่องรอยถูกขุดเลย ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วย” คนเฝ้าสุสานรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม นี่เป็นโทษสถานหนักประหารเก้าชั่วโคตร

หากไม่ใช่จู่ ๆ ฮ่องเต้นำคนมาสุสานหลวง เขาถึงขนาดยังไม่รู้ ใต้สุสานหลวงถูกขุดขโมยไปหมดแล้ว

เดิมทีฮ่องเต้เซวียนผิงก็ไม่ใช่ฮ่องเต้ที่โหดเหี้ยมฆ่าไม่เลือก ถึงแม้ตอนนี้จะโกรธ แต่ก็ไม่เคยพาลโกรธขุนนางต่ำต้อย

“ช่างเถอะ เจ้าลุกขึ้นเถอะ มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า” ฮ่องเต้นวดหัวคิ้ว

ราชครูสวี่อดถามไม่ได้ว่า “ฝ่าบาท พระองค์ทราบได้อย่างไรว่าสุสานหลวงถูกขโมย?”

ตระกูลสวี่พบว่าสุสานบรรพบุรุษถูกขโมย เพราะขโมยโหดเกินไปแล้ว สุสานบรรพบุรุษทรุดลงมา

แต่ภายนอกสุสานหลวงไม่เห็นอะไรผิดสังเกตเลย

ฮ่องเต้เซวียนผิงเม้มริมฝีปาก “เมื่อครู่งีบหลับ อดีตฮ่องเต้เข้าฝัน ให้ข้าเผาเสื้อผ้าให้ท่านหลายๆชุด”

ราชครูสวี่ตะลึง “เผา......เสื้อผ้าหลายชุด?”

ลู่เยี่ยนซูด้านข้างพูดเสียงเรียบ “กระหม่อมจำได้ ตอนฝังอดีตฮ่องเต้สวมฉลองพระองค์หินหยก ที่ปากอมจักจั่นหยก......ที่เท้าสวมรองเท้าหยก”

เหล่าขุนนางมองสุสานหลวงอย่างตกตะลึง

ไม่หรอกมั้ง??

แม้แต่ลู่เจาเจา ก็อดส่ายหน้าไม่ได้ ฉลองพระองค์หินหยกตัวนั้น นางรู้สึกชอบนิดๆ......

จักจั่นในกระเป๋า โยนเข้ามิติทันที ไม่กล้าหยิบออกมาอีกแล้ว

เป่ยเจาจัดพิธีฝังศพอย่างยิ่งใหญ่ ตระกูลใหญ่ทุกตระกูลรวมถึงราชวงศ์ยิ่งเหนือกว่า

พิธีฝังศพถึงขนาดกลายเป็นการเปรียบเทียบ

ตอนนี้ถูกตีแสกหน้าแล้ว

“ฝ่าบาท เรื่องนี้จะจบง่ายๆไม่ได้แล้ว เจ้าขโมยใจกล้ากำเริบเสิบสาน ขโมยสิ่งของในสุสานหลวง ต้องจับมันมาทำคดี ประหารเก้าชั่วโคตร! เป็นการเตือนไม่ให้ทำผิด!” มีขุนนางคุกเข่าขอให้ฮ่องเต้ตรวจสอบ

เพียงไม่นาน ขุนนางอาวุโสทุกคนที่ถูกขโมยก็คุกเข่าที่พื้น

แต่ฮ่องเต้เซวียนผิงสีหน้ามืดสลัว

“ภายนอกสุสานหลวงไม่เห็นความผิดปกติ สามารถเอาสิ่งของในโลงศพได้ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดา”

ตอนที่บรรพบุรุษเข้าฝัน ในดวงตาหวาดกลัวอย่างปกปิด

ถึงแม้เขาไม่รู้เขาเอาสิ่งของที่ใส่พร้อมศพไป แต่แรงกดดันที่เหลือในสุสานหลวงทำให้เขาหวาดกลัว

ฮ่องเต้เซวียนผิงกลุ้มใจ คิดว่ามีปีศาจร้ายปรากฏตัวแล้ว!

คงไม่ใช่ เทพขโมยหรอกนะ?

ฮ่องเต้หน้าเครียด

“ข้าได้ฟังบรรพบุรุษเข้าฝัน ตอนนี้สามดินแดนให้กำเนิดจอมปีศาจตนหนึ่ง ชื่อว่าชีเจวี๋ย”

“ชีเจวี๋ยเป็นปีศาจชั่วร้ายที่รวมตัวจากพลังพิษ พลังพิษไหลเข้าโลกมนุษย์ ปีศาจชั่วร้ายกำเริบเสิบสาน แดนปรภพก็ใช้กฎอัยการศึกด้วยเหตุนี้”

“ถึงขนาดแดนเบื้องบนยังได้รับผลกระทบด้วย”