หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 12

หลินมามานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ นี่เป็นครั้งแรกที่นางถูกฮูหยินปฏิเสธ

แม้จะรู้สึกไม่ค่อยชินเท่าไหร่

แต่เมื่อได้ยินคำว่าองค์หญิงใหญ่ ดวงตาของนางก็เป็นประกายทันที

องค์หญิงใหญ่เป็นน้องสาวคนเดียวของฮ่องเต้ นางแต่งงานมาก็หลายปีดีดัก แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีทายาทตัวน้อยเลย ฝ่าบาททรงรักและเมตตาน้องสาวคนนี้มาก

หากจวนจงหย่งโหวสามารถผูกมิตรกับองค์หญิงใหญ่ได้ ย่อมส่งผลดีต่อท่านโหวเป็นอย่างยิ่ง

“บ่าวจะกลับไปเรียนนายหญิงใหญ่ตามนี้ บ่าวว่านายหญิงใหญ่จะต้องเห็นด้วยแน่ๆ” หลินมามาแทบไม่ต้องคิดก็เดาได้ว่านายหญิงใหญ่จะต้องเห็นดีเห็นงามด้วยอย่างแน่นอน

เพียงแต่ นายหญิงใหญ่และท่านโหวรับปากทางนั้นแล้วว่าจะไปงาน เกรงว่าจะต้องผิดคำพูดเสียแล้ว

นางเหลือบมองทารกน้อยในห่อผ้า

สิ่งที่เห็นทำให้นางตกตะลึง

ทารกน้อยอ้วนจ้ำม่ำ แขนกลมเป็นปล้องๆ ริมฝีปากแดงสดใส ฟันสีขาวสะอาด ใครเห็นเป็นต้องหลงในความน่ารัก

ดูดีกว่าเด็กอีกคนที่อยู่ข้างนอกเป็นไหนๆ

หลินมามากลับไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ก็ส่งคนมาแจ้งว่า นายหญิงใหญ่เห็นชอบด้วยแล้ว

ตกดึก

ท่านโหวที่ไม่ได้กลับบ้านมานานก็กลับมา

น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

“เหตุใดเจ้าถึงได้กำหนดเป็นวันที่หกเดือนสาม วันนั้น...” วันนั้นคือวันรับขวัญเดือนของจิ่งเหยา

“ท่านโหวไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งเกือบเดือน พอกลับมาถึงก็มาตำหนิข้า ข้าแค่อยากจะช่วยเหลือท่าน ยังอุตส่าห์เชิญองค์หญิงใหญ่มาร่วมงานด้วย เหตุใดจึงกลายเป็นเรื่องผิดไปได้” สวี่ซื่อยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา

“สามีภรรยาก็เหมือนคนคนเดียวกัน ข้าแค่คิดจะแบ่งเบาภาระของท่าน ข้าเป็นเช่นไร ท่านโหวไม่รู้หรอกหรือ”