หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 124

ฮ่องเต้เห็นเช่นนั้นก็เป็นกังวลอย่างมาก

เขาจับมือของไทเฮาแน่นไม่ยอมปล่อย

ในตำหนักเต็มไปด้วยกลิ่นไอความเจ็บป่วย

บางครั้งก็ได้ยินเสียงไอต่ำๆ ที่พยายามกลั้นไว้

สวี่ซื่ออกสั่นขวัญหาย

“ไอหย๋า เป็นโรคปอดจริงๆ ด้วย”

“ประเทศทางใต้ที่อยู่ติดกันเกิดสงครามมาเป็นเวลานาน มีคนตายและศพมากมายนับไม่ถ้วน แบคทีเรียก็เพิ่มขึ้นจึงมีการเผาศพส่วนหนึ่ง หลังจากเผาก็เกิดฝนตกหนักทำให้แหล่งน้ำสกปรก จนประชาชนทางใต้ต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคปอด”

“แต่เพราะการปกปิดข่าวของแคว้นใต้ทำให้ไม่มีข่าวอะไรเล็ดลอดออกมาจนถึงบัดนี้”

ลู่เจาเจาโอบคอแม่ ในใจรู้สึกสับสนว่าจะเตือนท่านแม่อย่างไรดี

แม่กลับได้ยินท่านแม่สูดหายใจลึกก่อนจะก้าวออกมา “ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันมีเรื่องเกี่ยวกับไทเฮาจะกราบทูล ขอฝ่าบาท…” นางมองรอบๆ ด้าน

ขณะนั้นเหล่าขุนนางเองก็คุกเข่าที่นอกตำหนัก

สวี่อี้ถิงขมวดคิ้วแน่น มองน้องสาวอย่างเป็นกังวล

ฮ่องเต้มองนางด้วยสายตาล้ำลึก

เขาจำสวี่ซื่อได้

สวี่สืออวิ๋น ลูกสาวคนโตของตระกูลสวี่ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วแต่งงานกับจงหย่งโหว ลู่หย่วนเจ๋อ

ช่วงนี้ข่าวเรื่องใต้เท้าเฉินผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการมีชู้แพร่กระจาย เขาจึงได้โอกาสตรวจสอบจงหย่งโหวไปด้วย

เมื่อตรวจสอบ ก็ได้ข้อมูลมาไม่น้อย

ลู่หย่วนเจ๋อมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวง การตรวจสอบครั้งนี้ทำให้เขาพบอีกครอบครัวของลู่หย่วนเจ๋อ เขามีความสัมพันธ์กับสตรีนางหนึ่ง

สวี่ซื่อเลอะเลือนมาก ในสายตาของเขา

ถูกบุรุษคนหนึ่งหลอกกว่ายี่สิบปี ช่างโง่เขลานัก

ฮ่องเต้สะบัดมือ คนอื่นๆ จึงถอยออกไป

แม้แต่ลู่เจาเจาก็ยังถูกอุ้มออกมา