หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 124

ฮ่องเต้เห็นเช่นนั้นก็เป็นกังวลอย่างมาก

เขาจับมือของไทเฮาแน่นไม่ยอมปล่อย

ในตำหนักเต็มไปด้วยกลิ่นไอความเจ็บป่วย

บางครั้งก็ได้ยินเสียงไอต่ำๆ ที่พยายามกลั้นไว้

สวี่ซื่ออกสั่นขวัญหาย

“ไอหย๋า เป็นโรคปอดจริงๆ ด้วย”

“ประเทศทางใต้ที่อยู่ติดกันเกิดสงครามมาเป็นเวลานาน มีคนตายและศพมากมายนับไม่ถ้วน แบคทีเรียก็เพิ่มขึ้นจึงมีการเผาศพส่วนหนึ่ง หลังจากเผาก็เกิดฝนตกหนักทำให้แหล่งน้ำสกปรก จนประชาชนทางใต้ต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคปอด”

“แต่เพราะการปกปิดข่าวของแคว้นใต้ทำให้ไม่มีข่าวอะไรเล็ดลอดออกมาจนถึงบัดนี้”

ลู่เจาเจาโอบคอแม่ ในใจรู้สึกสับสนว่าจะเตือนท่านแม่อย่างไรดี

แม่กลับได้ยินท่านแม่สูดหายใจลึกก่อนจะก้าวออกมา “ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันมีเรื่องเกี่ยวกับไทเฮาจะกราบทูล ขอฝ่าบาท…” นางมองรอบๆ ด้าน

ขณะนั้นเหล่าขุนนางเองก็คุกเข่าที่นอกตำหนัก

สวี่อี้ถิงขมวดคิ้วแน่น มองน้องสาวอย่างเป็นกังวล

ฮ่องเต้มองนางด้วยสายตาล้ำลึก

เขาจำสวี่ซื่อได้

สวี่สืออวิ๋น ลูกสาวคนโตของตระกูลสวี่ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วแต่งงานกับจงหย่งโหว ลู่หย่วนเจ๋อ

ช่วงนี้ข่าวเรื่องใต้เท้าเฉินผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการมีชู้แพร่กระจาย เขาจึงได้โอกาสตรวจสอบจงหย่งโหวไปด้วย

เมื่อตรวจสอบ ก็ได้ข้อมูลมาไม่น้อย

ลู่หย่วนเจ๋อมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวง การตรวจสอบครั้งนี้ทำให้เขาพบอีกครอบครัวของลู่หย่วนเจ๋อ เขามีความสัมพันธ์กับสตรีนางหนึ่ง

สวี่ซื่อเลอะเลือนมาก ในสายตาของเขา

ถูกบุรุษคนหนึ่งหลอกกว่ายี่สิบปี ช่างโง่เขลานัก

ฮ่องเต้สะบัดมือ คนอื่นๆ จึงถอยออกไป

แม้แต่ลู่เจาเจาก็ยังถูกอุ้มออกมา

ฮู่กั๋วกงอายุมากแล้ว แต่เขาทำศึกสงครามมาหลายปี แววตาท่าทางดูมีพลังมาก

“ทูลฝ่าบาท สงครามในแคว้นใต้เกิดเมื่อสามเดือนที่แล้ว แต่ช่วงนี้บ้านเมืองสงบสุข ประตูเมืองปิดแน่นหนา สายลับของเราที่ส่งเข้าไปก็ไม่กลับออกมา” ใต้เท้าหลี่ตอบ

หนังตาของฮ่องเต้กระตุก

“อาจเป็นเพราะฤดูหนาว พวกเขาจึงกักเก็บอาหารและสมุนไพรไว้จำนวนมาก เกรงว่าจะเอาไว้ใช้ดูแลร่างกาย”

ฮ่องเต้ลุกขึ้นมา แววตาสั่นไหว

โรคระบาด!

โรคระบาดจริงๆ!

ฮ่องเต้สูดลมหายใจลึก

“เจ้ารู้ว่าเป็นโรคระบาดก็ยังเข้ามาในวัง สวี่ซื่อ ช่างเป็นคนดีจริงๆ” คำพูดนี้ของฮ่องเต้ทำให้สวี่ซื่อผ่อนคลายลง

หนังตาของฮู่กั๋วกงกระตุก