เข้าสู่ระบบผ่าน

หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 126

ตอนที่เข้ามาในวัง ทั้งๆ ที่นางรู้เรื่องโรคระบาด แต่ก็ยังพาลู่เจาเจาเข้ามาด้วย

ลู่เจาเจาอายุแค่สิบเอ็ดเดือน สวี่ซื่อรักนางราวกับไข่มุก แต่กลับยินยอมพานางมาเจออันตราย

เขาคิดว่า หรือจริงๆ แล้วทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ลู่เจาเจา

เขานึกถึงองค์หญิงใหญ่อีกครั้ง คนที่นับถือบูชาเทพเจ้าโกรธจนไม่นับถืออะไร แต่กลับมานับถือลู่เจาเจา

เสด็จพี่หญิงไม่ใช่คนที่จะไร้เหตุผล

“เจาเจา มานี่” ฮ่องเต้ที่ดูอ่อนแรงกวักมือเรียกลู่เจาเจา

เขาคิดว่าตนเองต้องบ้าไปแล้ว

หมอหลวงบอกว่าไทเฮาไม่มีทางช่วยได้แล้ว แต่เขากลับเชื่อทารกอายุแค่สิบเดือน

ลู่เจาเจาสวมหมวกไหมพรม เดิมทีนางอยู่ในอ้อมแขนของเติงจือ แต่เมื่อนางดีดขาก็ไหลลงมาด้านล่าง

นางคลานอยู่กับพื้น

แล้วคลานอย่างรวดเร็วเข้าไปหาฮ่องเต้

ขาสองเดินข้างแกว่งไปมามีหรือจะเร็วสู้ใช้สองแขนสองขาเดิน

เมื่อคลานไปถึงตรงเท้าของฮ่องเต้ นางก็ยื่นแขนออกมา…

ทั้งสองคนสบตากัน

สวี่ซื่อกังวลใจ นั่นคือฮ่องเต้ที่แม้แต่องค์รัชทายาทก็ไม่เคยอุ้มมาก่อน

ยัยเด็กคนนี้…

นางยังอยากจะก้าวไปข้างหน้า แต่เห็นฮ่องเต้ก้มลงมาอุ้มเจาเจาไว้ในอ้อมแขน

ลู่เจาเจายิ้มตาหยี กอดคอของเขา ท่าทางสนิทสนมกันมาก

แม้แต่ฮ่องเต้เองยังตกใจ

ท่าทางของเขา มีองค์ชายไหนที่จะไม่กลัว

อย่าว่าแต่อุ้มเลย แต่มองเพียงนิดเดียวก็ตกใจร้องไห้กลัวกันหมด

เด็กคนนี้ ไม่กลัวเขาสักนิด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์