เข้าสู่ระบบผ่าน

หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 127

ฮ่องเต้หน้ากระตุก ท้องร้อง กำลังจะบอกว่าหิวหรือ?

เขาอุ้มลู่เจาเจาขึ้นมา มองไปทางไทเฮา ใบหน้าซีดเซียวกลับมามีเลือดฝาดเล็กน้อย

หัวใจของฮ่องเต้เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เขาระงับความรู้สึกนั้นไว้

“เจาเจา เจ้าคือของขวัญที่สวรรค์ประทานมาให้กับเป่ยเจา” เขาถอดผ้าคลุมหน้าออก แนบแก้มลงบนในหน้าเล็กๆ

“เจ้าอยากได้อะไร? บอกข้ามา”

“อยากเป็นเทพธิดาแห่งเป่ยเจา? หรืออยากเป็นองค์หญิงหนึ่งเดียว?”

“หรืออยากเป็น…”

น้ำเสียงยังไม่ทันจบ

ก็ได้ยินเสียงอ้อแอ้ดังขึ้นมา “เอื๊อ!”

“อินเอื๊อ!” กินเนื้อ!

“ขาไก่…ใหญ่ใหญ่ใหญ่ใหญ่!” มือสองข้างเหยียดออกให้ดูใหญ่

ฮ่องเต้ยกยิ้มค้าง

“อินยูกอม…แอบ…ชู่ว…” ยังทำท่าห้ามปรามไม่ให้บอกแม่

ท่าทางเหมือนโจรไม่มีผิด

ฮ่องเต้ปวดหัว

เขาเอ่ยอีกครั้ง “เจาเจา เป็นองค์หญิงจะมีอำนาจมากมาย มีคนรักมากมาย เจ้าอยากเป็นองค์หญิงหรือไม่?” ฮ่องเต้แนะนำ เด็กวิเศษเช่นนี้ได้รับความโปรดปรานจากสวรรค์ เขาย่อมต้องเกลี้ยกล่อมนาง

ลู่เจาเจายกมือขึ้นมาเท้าเอว ยื่นพุงออกมา

“จ้าว…จ้าว…”

“หยั่ก…”

“เปง เปง เปง…”

“พ่อชั่ว!” ใบหน้าเล็กของนางขมวดแน่น พ่อไม่ใช่คนดี อย่าเป็นพ่อ!

“ม่ายเด!” พ่อไม่ดี

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์