หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1285

“เซวียนจี้ชวน!!” ไทเฮาตบโต๊ะดังปัง นางกำนัลรอบๆตกใจจนทยอยกันคุกเข่าไปที่พื้น

“อวี้เอ๋อร์มีชาติตระกูล รูปลักษณ์ ความสามารถดีเยี่ยมทุกอย่าง ไม่คู่ควรกับเจ้าตรงไหน?”

“เจ้ากลับจากเป่ยเจา อวี้เอ๋อร์ก็รอเจ้าตลอด นางรอเจ้ามาสามปีแล้วนะ!”

“เจ้าไม่แต่งงานไม่คัดเลือกหญิงงาม คิดจะทำอะไรกันแน่? สายเลือดตระกูลเซวียนของข้าจะขาดแล้ว!! เจ้าไม่รู้สึกผิดต่อบรรพบุรุษตระกูลเซวียนบ้างหรือ?” ไทเฮาร้องไห้เป็นสายเลือด ทำไมกัน ทำไมต้องเป็นเซวียนจี้ชวนสืบต่อราชบัลลังก์!

ปีนั้นนางเกลียดชังพระสนมหลิน จงใจส่งเสวียนอินไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ และส่งเซวียนจี้ชวนไปเป็นตัวประกันทางการเมือง

แต่คิดไม่ถึง เขากลับกลายเป็นสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลเซวียน

นางเกลียด นางเกลียดมากจริงๆ

วางแผนมาหลายปี กับให้ลูกของศัตรูได้ตำแหน่งฮ่องเต้ไป! นางจะไม่โมโหได้อย่างไร!

เซวียนจี้ชวนมองนางพร้อมยิ้มเยาะ “สายเลือดขาดหรือ? เกี่ยวอะไรกับข้า?”

ไทเฮาโกรธจนหงายหลัง ชี้เขามือสั่น “ลูกทรพี ลูกทรพี! บาปกรรม......ไม่ช้าก็เร็ว แผ่นดินตระกูลเซวียนจะต้องพังทลายในมือเจ้า!”

เซวียนจี้ชวนเมินนางอย่างเงียบๆ

“ข้าจะไม่ยอม! หรือเจ้าคิดจะแต่งงานกับปีศาจร้ายในฝันหรือ?!” ไทเฮาตำหนิเสียงดัง

ไทเฮาพูดคำนี้ออกมา เซวียนจี้ชวนก็หันไปมองนางในทันที

แววตาเย็นยะเยือกเหมือนมองคนตายอยู่

“ท่านว่าอะไรนะ!” เซวียนจี้ชวนมองนางด้วยแววตาเย็นชา

ไทเฮาอยู่ภายใต้สายตาเย็นชาของเขา เหมือนถูกงูพิษตัวหนึ่งจ้องมอง รู้สึกหนาวสั่นด้วยความกลัว

“ข้าพูดอะไร? ข้าพูดความจริง!”

“เจ้าคิดว่าตัวเองซ่อนเอาไว้ดีมากหรือ?”

“รูปภาพเหมือนที่เจ้าซ่อนไว้ในห้องทรงพระอักษร ผู้หญิงเป็นคนในฝันของเจ้า เจ้าไม่เคยเห็นนางตัวเป็นๆมาก่อน นี่ไม่ใช่ปีศาจร้ายแล้วคืออะไร!”

“เซวียนจี้ชวนเจ้าจะหลอกตัวเองไปนานแค่ไหน! เจ้าเป็นจักรพรรดิของแคว้น เจ้าตั้งสติหน่อยได้หรือไม่?”

ไทเฮาตาแดงตำหนิเสียงดัง

เซวียนจี้ทำหน้าน่ากลัวมาก เขายังไม่พูดสักคำแท้ๆ แต่ทุกคนต่างดูออกว่าถึงความโกรธที่เขากำลังอดกลั้น

“ท่านเข้าไปในห้องทรงพระอักษรของข้าหรือ?” เขาหันไปมองขันทีอาวุโส ขันทีอาวุโสหมุนตัวออกประตูไป มุ่งหน้าไปทางห้องทรงพระอักษรอย่างรวดเร็ว

ลู่เจาเจาหลบมุมกำแพงเหมือนการตอบสนองทางร่างกาย รูปเหมือนหรือ?

คนในฝัน?

พวกเขากำลังพูดอะไรอยู่กันแน่!

เซวียนจี้ชวนแค่นหัวเราะ “บทเรียนรึ? เป็นท่านที่เผยแพร่ออกไปไม่ใช่หรือ?”

ไทเฮาชะงักไป

“เอารูปเหมือน คืนให้ข้า!” เขาเน้นออกมาทีละคำ พยายามข่มอารมณ์โกรธอย่างที่สุด

หญิงสาวที่สวยงามกัดริมฝีปากขวางอยู่หน้าไทเฮา “ฝ่าบาท อวี้เอ๋อร์ยังเทียบภาพไร้ชีวิตภาพหนึ่งไม่ได้หรือเพคะ?”

“ภาพนั้น อวี้เอ๋อร์ก็เคยเห็น!”

“ไม่รู้ว่าเป็นปีศาจป่าเขาที่ไหน ถึงกล้าทำให้ฝ่าบาทจิตสับสน สมควรถูกเผ่าทำลาย ไม่อย่างนั้น......ไม่ช้าก็เร็วจะทำลายฝ่าบาทได้เพคะ” เฉินหลิงอวี้กัดริมฝีปาก มองเขาด้วยสีหน้าคับแค้นใจ

“ปีศาจป่าเขา?” เซวียนจี้ชวนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยื่นมือเชยคางของนาง

เฉินหลิงอวี้เขินจนแก้มแดงก่ำ “อวี้เอ๋อร์......อวี้เอ๋อร์ รักฝ่าบาท เต็มใจเป็นคนในฝันของฝ่าบาทเพคะ” พูดเสียงสั่นๆ ภายใต้แรงกดดันของเซวียนจี้ชวน

เซวียนจี้ชวนหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงใหญ่ และในมือมีอำนาจชี้เป็นชี้ตาย

ใครไม่อยากกลายเป็นคนในดวงในของผู้ชายแบบนี้เล่า?

อย่าว่าแต่เฉินหลิงอวี้ มีหญิงสาวในเมืองหลวงอีกเท่าไหร่ ที่อยากจะกลายเป็นที่หนึ่งของฮ่องเต้หนุ่ม?

“คนในฝันหรือ?” เซวียนจี้ชวนหัวเราะเสียงต่ำ

เขายกมือ ฝ่ามือใหญ่ตรงเข้าไปบีบคอของเฉินหลิงอวี้ไว้ บีบแน่นขึ้นทีละนิด......