หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 129

พริบตาเดียว ซูจื่อชิงก็หน้าแดง!

นางอยากครอบครองลู่เจิ้งเย่ว์ ไม่ได้อยากได้เด็กน้อยของลู่เจิ้งเย่ว์!

ลู่เจิ้งเย่ว์รีบปิดตาน้องสาว “ซูซู รีบดึงเสื้อขึ้นเร็ว อย่าให้น้องสาวเสียสายตา ทำไมเจ้าไม่รู้ความเลย น้องสาวยังเด็กอยู่” ลู่เจิ้งเย่ว์ปิดตาพลางบ่น

ซูจื่อชิงแทบจะกระอักเลือด

นางก็แค่เปิดไหล่เพียงเล็กน้อย ใบหน้าของลู่เจิ้งเย่ว์ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอาย

แต่ตอนนี้เขากลับมาสั่งสอนนาง ราวกับเณรไม่ผิด

ลู่เจาเจาซบลงบนไหล่ของพี่ชาย เฮอะ อยากยั่วพี่ชายเธอ ฝันไปเถอะ!

“หึ ในหนังสือเจ้ามอมพี่ชายข้า ถอดเสื้อผ้าเขา นอนอยู่ด้วยกันบนเตียง จนได้เข้าไปในจวนโหว” ลู่เจาเจาบ่นในใจ

แววตาของลู่เจิ้งเย่ว์ค่อยๆ เป็นประกาย

ได้ยินเสียงของซูจื่อชิงพูดว่า “พี่เจิ้งเย่ว์ พรุ่งนี้เป็นวันครบการตายของท่านพ่อท่านแม่ ชิงชิงอยากหาที่สักการะท่านพ่อท่านแม่ได้หรือไม่?” ซูจื่อชิงพูดด้วยขอบตาแดง เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารเช่นนั้น ลู่เจิ้งเย่ว์ก็ยิ่งปวดใจ

ใช่แล้ว ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของนาง ยิ่งทำให้ลู่เจิ้งเย่ว์ชอบ

“โอ๊ะ พรุ่งนี้คือวันที่ท่านพี่จะโดนนางมอมเมา…พี่รองไม่ทันระวัง นางจึงวางยาในเหล้า” ลู่เจาเจากำลังดูการแสดงอยู่ในใจ

ลู่เจิ้งเย่ว์เองก็เฝ้ารออยู่

“ในเมื่อมาถึงจวนโหวแล้วก็ทำเหมือนบ้านตนเองเถอะ เจ้ากราบไหว้ในจวนก็ได้ เจ้าช่วยชีวิตข้า สมควรแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะมาเป็นเพื่อเจ้า” ลู่เจิ้งเย่ว์ไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ทั้งสองเดินบนหิมะสักพักก่อนที่ลู่เจิ้งเย่ว์จะส่งนางกลับไป

นางยืนอยู่บนหิมะ มองดูแผ่นหลังของเขาอย่างเศร้าใจ เพียงแค่ลู่เจิ้งเย่ว์หันกลับมา เขาก็จะมองเห็นนาง

และลู่เจิ้งเย่ว์หันกลับมาจริงๆ