หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1320

พ่อแม่บุญธรรมของไป๋เหอฮัวรู้ดีว่าบุตรสาวของตนหลงรักเซวียนจี้ชวน พวกเขาพูดเช่นนี้ก็เพื่อทำให้เซวียนจี้ชวนรู้สึกผิด และปกป้องลูกสาวของตนมากกว่านี้

ลูกสาวของพวกเขาไม่มีอำนาจหรือฐานะ ความงามก็ไม่ได้โดดเด่นเป็นพิเศษ การที่ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกผิด ก็อาจทำให้นางได้รับความโปรดปรานไปอีกสักระยะ

ในฐานะพ่อแม่ พวกเขารู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยลูกได้มากกว่านี้

เมื่อพูดจบ เซวียนจี้ชวนก็ยกมือขึ้นเพื่อประกาศคำสาบาน

“ฝ่าบาท ท่านเป็นโอรสสวรรค์แห่งตงหลิง วังหลังไร้สตรี และทายาท ฝ่าบาทจะสาบานด้วยถ้อยคำเช่นนี้ได้อย่างไร! ฝ่าบาทกำลังทำให้พวกข้าหัวใจแตกสลาย!” ขุนนางต่างก้มศีรษะลงด้วยความเจ็บปวด

แต่เซวียนจี้ชวนกลับไม่สนใจพวกเขา และกล่าวคำสาบานโดยไม่ลังเล

เมื่อคำสาบานสิ้นสุดลง เขาก็พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ทางที่ดีพวกเจ้าจงหวังว่าเหอฮัวของข้าจะปลอดภัย มีอายุยืนยาว มิฉะนั้น…”

มิฉะนั้น สายเลือดแห่งตงหลิงจะต้องขาดสะบั้นลง

เหล่าขุนนางทั้งหลายราวกับสูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิตไป

หลินจิ่งจือกลืนความขมขื่นในลำคอ “ฝ่าบาท หากนางเป็นปีศาจ นางก็ไม่สามารถเป็นฮองเฮาได้!”

“ฮองเฮาคือแม่ของแผ่นดิน มนุษย์กับปีศาจจะแต่งงานกันได้อย่างไร“

”ไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวกัน ย่อมต่างจากเรา!”

“หากฝ่าบาทยังไม่เชื่อก็จงเผาสระบัวซะเถิด นางจะต้องเผยร่างจริงออกมาแน่!” หลินจิ่งจือกล่าวด้วยความโกรธ แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นางเชื่อว่าไป๋เหอฮัวเป็นปีศาจแน่นอน!

นางคอยเฝ้าดูฝ่าบาทมาโดยตลอด นางรู้มาตั้งนานแล้วว่าฝ่าบาทมีท่าทีอย่างไรต่อไป๋เหอฮัว

บ่อยครั้งที่นางคอยติดตามไป๋เหอฮัว และเคยเห็นร่างจริงของไป๋เหอฮัวกับตาตัวเอง!

ไป๋เหอฮัวเป็นเพียงดอกบัวในสระ!

“บังอาจ!” เซวียนจี้ชวนกล่าวด้วยความโกรธ

“เจ้ากล้ากล่าวหาเหอฮัวครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน“

“ทั้งให้ผู้สูงศักดิ์และคนอื่นมาต่อว่านาง นี่เจ้าคิดจะทำอะไรอีก“

“หลินเฉิงเซียง วันนี้คือวันมงคลสมรสของข้าและเหอฮัว ข้าไม่อยากเห็นการนองเลือดที่นี่!” เซวียนจี้ชวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาเริ่มหมดความอดทนแล้ว

หลินเฉิงเซียงตัวสั่นเทา ก่อนจะรีบก้มลงกราบ “จิ่งจือ!”

เมื่อได้ยินคำตำหนิ หลินจิ่งจือก็หดคอลง ใบหน้าของนางซีดขาว

“พาตัวนางหลินออกไป! ข้าจะจัดการนางภายหลัง!” เซวียนจี้ชวนมองนางด้วยความเย็นชา

หลินจิ่งจือกัดริมฝีปากอย่างไม่ยอมแพ้ แต่เพราะถูกทหารนำตัวออกไป นางจึงต้องยอมอ่อนข้อ

เมื่อเดินมาถึงสระบัว แววตาของนางก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น นางร้องตะโกนออกมาทันที “นางเป็นปีศาจ! ข้าเห็นนางเป็นปีศาจกับตาตัวเอง!”

“ไป๋เหอฮัว แสดงร่างจริงของเจ้าออกมาเถอะ“ นางล้วงก้อนหินเล็ก ๆ สีแดงออกมาจากเสื้อ และโยนลงไปในสระบัวทันที

ในตอนที่ก้อนหินปรากฏขึ้น อุณหภูมิรอบข้างก็พุ่งสูงขึ้นทันที

ทันทีที่ก้อนหินตกลงไปในสระบัว เปลวไฟก็ลุกลามชั่วพริบตา

”นี่คือเมล็ดไฟแห่งสวรรค์!” แค่เมล็ดเดียว ก็สามารถเผาสระบัวจนหมดสิ้น น้ำในสระเริ่มเดือดขึ้นมาทันที