หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1329

แม้ท่านแม่ก็รู้เบาะแสของตนตั้งแต่หนึ่งปีก่อนแล้ว

ท่านแม่ได้เลือกแล้วไม่ใช่หรือ

แม้ว่าอาซ้อรองเหยาจะพูดจาไม่น่าฟัง แต่นั่นมันก็เป็นความคิดในใจของคนตระกูลเหยาทั้งหมด

เหยาจิ้งอี๋รู้สึกว่าตนนั้นน่าตลกยิ่งนัก

ความตั้งใจที่จะกลับบ้านของนางนั้นได้พังทลายลง

“พี่ เจ้าจะทำให้แม่ลำบากใจทำไม ตาของแม่นั้นเกือบจะบอดเพราะร้องไห้ให้กับเจ้า ตอนนี้เจ้ายังจะมาบีบเคล้นให้ท่านตายอีกหรือ” เสียงที่เย่อหยิ่งและก้าวร้าวดังขึ้นมาจากด้านหลัง

เป็นผู้หญิงที่ใส่เสื้อผ้าหรูหราแต่คิ้วขมวด ดูแล้วก็มีความคล้ายคลึงกับเหยาจิ้งอี๋

แต่ดูอ่อนเยาว์กว่าเหยาจิ้งอี๋สิบปี

นี่คือน้องสาวแท้ๆ ของเหยาจิ้งอี๋ อายุห่างกันเพียงสองปี แต่ว่าปัจจุบันเหยาจิ้งอี๋ดูชรากับนางอย่างมาก

“ไม่ใช่พวกเจ้ากันหรือที่จะบีบบังคับให้แม่ข้าต้องตายน่ะ” อวี้จูปกป้องแม่ให้อยู่ข้างหลังและนางรู้สึกโกรธอย่างมาก

ท่านแม่ดูไม่ออก

แต่นางกลับรู้เป็นอย่างดี

คนพวกนี้ปากก็ว่าเห็นใจที่ท่านแม่ต้องลำบาก ร้องไห้อย่างซาบซึ้ง

แต่คำพูดที่พูดนั้นล้วนกำลังบีบบังคับให้แม่ตาย!

อวี้จูโกรธจนตัวสั่นเทา

นางไม่อยากจะคิดเลย หากวันนี้ตนไม่ได้มาด้วย...

เกรงว่านางคงจะต้องเสียแม่ไปแล้ว

“พี่ คิดไม่ถึงว่าลูกของเจ้าจะปากดีเช่นนี้ ดูไม่เหมือนจะเป็น... สายเลือดแบบนั้นเลย” หญิงสาวเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ทุกคนต่างพากันลุกขึ้น

“จิ้งหว่าน เจ้ามาได้ยังไง รู้หรือยังว่าเซียนตำราชอบสิ่งใด”

อาซ้อใหญ่ที่เดิมทีนั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นต้อนรับเหยาจิ้งหว่านอย่างกระตือรือร้น

เหยาจิ้งหว่านพยักหน้าให้กับอาซ้อใหญ่และท่านแม่ “เซียนตำรานั้นบรรลุขั้นอยู่เหนือคนแล้ว บอกว่าไม่ได้ชื่นชอบสิ่งใด เพียงแค่อ่านหนังสือ สอนนักเรียน แต่ได้ยินเหวินซีบอกว่า ช่วงนี้เซียนตำราเอ็นดูเด็กผู้หญิงบ้านนอกคนหนึ่งเป็นพิเศษ มีการชี้แนะเป็นการส่วนตัวอยู่หลายครั้ง”

“ข้ากลัวว่านางจะทำให้เราเสียเรื่องได้”

อาซ้อใหญ่เหยาขมวดคิ้ว “เด็กผู้หญิงบ้านนอกจะมาสู้เด็กของตระกูลเหยาเราได้ยังไง”

“เด็กผู้หญิงที่มาจากบ้านนอกไม่เคยเปิดหูเปิดตามาก่อน ไปสอบถามดู หาวิธีให้เงินแล้วให้นางไปก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องเกรงกลัวอะไร”

“แต่ต้องยินดีกับน้องด้วยนะ เหวินซีฉลาดหลักแหลม สอบเข้าสำนักศึกษาสตรีได้อย่างราบรื่น ตอนนั้นที่นางอยู่ที่เมืองซีเหอก็มีชื่อเสียงไม่น้อย คิดว่าคงจะถูกเซียนตำรากับเป็นศิษย์ได้ ซ้อใหญ่ต้องยินดีกับจิ้งหว่านล่วงหน้าแล้วล่ะ” อาซ้อยิ้มอย่างจริงใจ

เหยาจิ้งหว่านยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไร ถือว่ายอมรับ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน