หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 133

ช่วงบ่าย ซูจื่อชิงสวมชุดสีชมพูมายังสวนทิงเฟิงเพื่อสารภาพผิด

เมื่อวานนี้ ยังแต่งกายเหมือนยังไม่ได้แต่งงาน

วันนี้ เสน่ห์ก็ยังคงอยู่ ไม่อาจปิดบังความสุขเอาไว้ได้

“ฮูหยิน นางยังมีหน้ามาอีก?” เติงจือโมโหเสียจนถลึงตาออกมา

สวี่ซื่อหัวเราะออกมาเบาๆ “แน่นอนว่ามีหน้ากล้ามา มีท่านโหวคอยสนับสนุนนางอยู่”

ซูจื่อชิงกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ร่างกายดูไม่ค่อยสดชื่นนัก ทว่าก็ยังคงเดินเข้ามาในสวนทิงเฟิงอย่างช้าๆ

เมื่อเข้าประตูมา ก็คุกเข่าลงตรงหน้าห้องโถง

รอยแดงบนลำคอ เห็นได้อย่างชัดเจน

“ฮูหยิน ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของชิงชิง ไม่เกี่ยวอะไรกับท่านโหวเลย…”

“เช้าวันนี้ ชิงชิงรู้ว่าตัวเองทำผิดไป เดิมทีคิดจะแขวนคอตัวเองเพื่อชดใช้ความผิด” ซูจื่อชิงเป็นราวกับดอกไม้สีขาวเล็กๆ ที่ถูกทำลายสั่นไหวสั่นคลอน

“เป็นท่านโหว ที่หยุดชิงชิงเอาไว้”

สวี่ซื่อปาดน้ำตาด้วยดวงตาแดงก่ำ แต่กลับอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ซูจื่อชิง ทุกการกระทำการเคลื่อนไหว การแต่งกายทั้งหมดล้วนแต่เป็นอย่างที่ท่านโหวชื่นชอบ

เผยเจียวเจียว เจ้าพยายามอย่างเต็มที่ที่จะส่งซูจื่อชิงเข้ามาในจวนโหว

สอนนางในเรื่องที่ทุกคนในจวนโหวชื่นชอบ แต่กลับไม่เคยคิดเลย ว่าท้ายที่สุดแล้วนางจะมาแย่งผู้ชายของเจ้า มาแข่งขันกับเจ้า?

สวี่ซื่อหยัดกายลุกขึ้นยืน ประคองซูจื่อชิงขึ้นมาด้วยดวงตาแดงก่ำ

“แม่นางซู เจ้าเป็นแม่นางที่ดี ข้าเองก็ไม่อยากจะกลั่นแกล้งเจ้าอีก”

“เพียงแต่…เรื่องของเจิ้งเย่ว์…” ใบหน้าของสวี่ซื่อดูค่อนข้างลำบากใจ

สีหน้าของซูจื่อชิงดูแข็งค้างไป “ข้าเพียงแต่ถือเจิ้งเย่ว์เป็นเพื่อนคนหนึ่ง พวกเราเป็นสุภาพชน ไม่เคยทำเรื่องที่เกินเลยกัน” ส่วนคนที่ทำเกินขอบเขตจริงๆ ก็คือ…