หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1334

หรงเช่อเชยคางและยืดอกขึ้น “แน่นอนอยู่แล้ว ข้าเป็นเสาหลักของบ้าน ใครกล้าไม่ฟังข้า”

ซ่านซ่านยื่นหีบห่อไปอย่างอาลัยอาวรณ์ “จะต้องคืนนะ...”

หรงเช่อเหลือเพียงสาบานต่อฟ้าดินแล้ว

เขาลองชั่งน้ำหนักดู แหม เงินส่วนตัวของหมอนี่มีเยอะกว่าข้าอีก!

เมื่อหรงเช่อจากไป ซ่านซ่านก็นั่งหน้าเศร้าอยู่ที่ขั้นบันได แถมยังอุ้มสุนัขตัวน้อยเอาไว้ในอ้อมอก

“เจ้าหกหรง ข้าจนอีกแล้ว... เก็บเงินนี่มันยากจริงๆ”

“ถ้าหากมีวิธีหาเงินก็ดีสิ” ซ่านซ่านลูบขนให้สุนัขดำตัวน้อย จากนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

กำลังพูดอยู่ ก็เห็นแม่ออกมาจากตระกูลหรง

ช่วงนี้ท่านเจิ้นกั๋วอาการไม่ค่อยดี นางจึงอาศัยอยู่ที่ตระกูลทุกวันเพื่อดูแลท่าน

แต่ท่านเจิ้นกั๋งไม่ให้นางดูแล ให้นางมองดูอยู่ข้างๆ ก็พอ

“ท่านแม่ ไปไหนหรือ” ซ่านซ่านถาม

“ที่จวนของท่านติ้งกั๋วมีงานมงคล แม่จะไปงานน่ะ” พูดพลางก็สั่งให้เติงจือเอาของขวัญยกขึ้นรถม้า

ของขวัญหรูหรามากมายถูกยกขึ้นรถ ซ่านซานมองจนตาค้างเลยทีเดียว

“ว้าว... ของดีมากมายเลย...” ซ่านซ่านมองอย่างไม่ละสายตา

มองดูรถม้าที่ไกลออกไปเรื่อยๆ ซ่านซ่านเม้มปาก...

“จัดงานสามารถหาเงินได้...” อยู่ๆ เขาก็ได้ข้อสรุปออกมา

เจ้าเด็กน้อยกะพริบตา จากนั้นก็เอียงหัวมองไปที่เจ้าหกจากแล้วตีหัวเบาๆ และก็หันหลังวิ่งไปที่ห้องหนังสือ

ไม่นาน ก็เห็นเขาเอาบัตรเชิญออกมาจากห้องหนังสือหนึ่งตั้ง

“คุณชายน้อยจะไปไหนขอรับ” คนรับใช้รีบตามไป

วันนี้ม่ายเฟิงยังไม่เลิกเรียน สั่งคนรับใช้ว่าให้ดูแลเขา

“ห้ามเข้ามาใกล้มากเกินไป” ซ่านซ่านพูดอย่างดุดัน ยอมให้คนรับใช้เดินตามอยู่ไกลๆ ไม่ยอมให้เข้าใกล้

คนรับใช้เห็นเขาเข้าไปในร้านหนังสือ สักพักก็ถือเอาบัตรเชิญออกมา จากนั้นก็ไปเคาะประตูทีละบ้าน และยื่นบัตรเชิญในมือออกไป

บ้านที่ไปเคาะประตูนั้นล้วนเป็นตระกูลสูงส่ง เป็นจวนของข้าราชการ

จนท้องฟ้าเริ่มมืดลง ซ่านซ่านถึงได้ปัดมือแล้วเท้าเอว “เรียบร้อย”

“ข้านี่เป็นอัจฉริยะจริงๆ!” เจ้าเด็กน้อยดีใจอย่างมาก ดูรู้สึกภาคภูมิใจ

เขาอุ้มเจ้าหกหรงกลับไปที่จวน มองดูหรงเช่อแล้วเลิกคิ้ว

“ท่านพ่อช่างโง่จริง...”

“ต่อไปก็กินดีอยู่ดีกับซ่านซ่านก็แล้วกัน...”

“ซ่านซ่านเป็นอัจฉริยะจริงๆ สามารถหาเงินได้...”

“ซ่านซ่านจะหาเงินได้ก้อนใหญ่แล้วนะ... ท่านพ่อดีใจไหม”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน