จะเล่นแผลง ๆ ใส่พ่อแบบน่ารักน่าเอ็นดู
“อย่าจ้องเช่นนั้นสิ มิใช่ลูกของท่านเสียหน่อย จ้องมองเขม็งแบบนั้น ไม่เห็นหรือว่าสีหน้าของป้า ๆ ฝั่งเผ่าหงส์ทั้งสองคนเปลี่ยนไปแล้ว?”
“จำสถานะของตนเองไว้ ท่านเป็นอดีตสามี รักษาระยะห่างเสียหน่อย”
“ตอนนี้เผ่ามังกรและเผ่าหงส์กลายเป็นศัตรูกันเพราะท่านแล้ว”
“โอ๊ย... ได้ยินมาว่าเจ้าหงส์เพลิงน้อยนั่นมีโชคชะตาเป็นผู้นำเผ่าหงส์แต่กำเนิด ไม่รู้จริงหรือเท็จ แต่ว่า... เผ่าหงส์ทะนุถนอมราวกับแก้วตาดวงใจ คงไม่ใช่เรื่องโกหกหรอก น่าเสียดายที่ผู้นำเผ่ามังกรของเราจากไปแล้ว”
ภูตหอยกลอกตาก่อนจะกำถุงผ้าไหมแล้ววิ่งหนีไป
จู๋มั่วรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ก็ไม่รู้จะเอ่ยเช่นไร
“ก็ดีแล้ว องค์หญิงเผ่าหงส์เป็นคนดี นางควรได้รับสิ่งดี ๆ ตอบแทน เป็นข้าเองที่ผิดต่อนาง” เขาหันมองไปทางที่หงส์เพลิงน้อยจากไป
แปลกนัก เสียงของเด็กคนนี้ ช่างคล้ายคลึงกับเสียงเรียกท่านพ่อในฝันของเขายิ่งนัก
คงเป็นเพราะตนเองเฝ้าคิดถึงจนกระทั่งฝันเห็นกระมัง
ครั้นจู๋มั่วกลับมา ซ่านซ่านก็กำลังพยายามลุกขึ้นจากพื้นด้วยท่าทางสั่นเทา
ขาของเขาทั้งสองข้างสั่นเทิ้มจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่
“พวกสมุนของข้าเห็นเข้าคงไม่ได้การแน่” เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แบบนี้จะไปปกครองใครเขาได้
หรงเช่อพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างทุลักทุเล พ่อลูกหันหน้ามองกัน ต่างฝ่ายต่างแค่นเสียงใส่กัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง คนหนึ่งไปทางซ้าย อีกคนไปทางขวา
“รอท่านตาย ข้าจะฝังศพพวกท่านแยกกันคนละที่... คนหนึ่งฝังตะวันออก อีกคนฝังตะวันตก คนหนึ่งฝังบนเขา อีกคนลอยอังคารไปกับแม่น้ำ” ซ่านซ่านหันกลับมาทำหน้าทะเล้นใส่เขาแลบลิ้นปลิ้นตา แล้วก็วิ่งกระโผลกกระเผลกจากไป
หรงเช่อถอดรองเท้าออกแล้วเขวี้ยงตรงไปที่ซ่านซ่าน
“ลูกอกตัญญู! เจ้ามันลูกอกตัญญู!!” ดูสิ ฟ้าดินยุติธรรมเสมอ
ได้ประโยชน์ไปแล้ว กรรมก็ตามมาแล้ว!
หรงเช่อแทบคลั่ง ลูกอกตัญญูคนนี้ต้องทำให้เขาตายเพราะความโกรธสักวันแน่
สวี่สืออวิ๋นกำลังล้างเครื่องแต่งหน้า นั่งอยู่ใต้แสงไฟ หรงเช่อเพียงแค่ก้าวเข้าประตูมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“ตอนนี้รู้ซึ้งถึงความร้ายกาจแล้วใช่ไหม? เด็กคนนี้ ถ้าอาศัยแค่เราสองคน คงเอาไม่อยู่เป็นแน่” สวี่สืออวิ๋นรู้สึกได้ตั้งแต่ตอนตั้งครรภ์แล้วว่า ซ่านซ่านใช้สัญชาตญาณต่อต้าน
“โชคดีที่ได้เจาเจาคอยดูแล ไม่เช่นนั้นเด็กคนนี้คงกลายเป็นหายนะไปแล้ว” นางกดนิ้วลงที่หว่างคิ้วอย่างอ่อนล้า ร่างสูงสง่าของหรงเช่อจึงโน้มตัวลงนวดคลึงให้ด้วยความอ่อนโยน
“ตอนนี้ก็แค่ซุกซนไปบ้าง ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอะไร ข้าดูแล้วไอเหี้ยมโหดในใจเขาลดลงไปมากแล้ว” ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมากทีเดียว
หรงเช่อรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงนี้ได้อย่างชัดเจน
หลังจากซ่านซ่านเกิดมา เขามักจะคอยสังเกต ซ่านซ่านมีแววตาที่เต็มไปด้วยไอเหี้ยมโหดและจิตสังหารที่ปกปิดไว้ไม่อยู่
เหล่าสาวใช้และแม่นมที่คอยดูแล ต่างก็ถูกเปลี่ยนตัวไปครั้งแล้วครั้งเล่า
สาวใช้ที่ดวงชะตาอ่อนแอ ต่างฝันร้ายทุกค่ำคืน
บ่าวไพร่ที่อยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ ล้วนแต่มีดวงชะตาแข็งแกร่ง ผ่านการคัดเลือกมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง
ถึงกระนั้น เมื่อลู่เจาเจากลับถึงจวน ก็ยังให้ทุกคนพกพาเครื่องรางป้องกันภูตผี เพื่อปัดเป่าพลังพิษที่รุกรานทั้งกลางวันและกลางคืน
สวี่สืออวิ๋นพยักหน้าอย่างโล่งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
ทำไมตัดเหรียญไปแล้วแต่ตอนไม่ปลดล็อคคะ ขึ้น error แต่หักเหรียญติดแจ้งปัญหาก็ไม่ได้...
ทำไมช่วงนี้ error บ่อยจังเลยคะ...
เติมเหรียญแล้วทำไมถึงปลดล็อคไม่ได้คะ...
ทำไมปลดล็อคไม่ได้คะ...
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...