หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 136

เหมือนว่า…

ในร่างกายของเขา มีวิญญาณสองดวงที่แตกต่างกันอยู่ในนั้น ต่อสู้แย่งชิงกันเพื่อควบคุมร่างกายเขา

ลู่เยี่ยนซูรู้สึกว่าตนเองบ้าไปแล้ว

เขาไม่กล้าคิดเลย

“เจาเจาไม่ต้องกลัวนะ”

“เป็นรัชทายาท เขาตามหาเจ้า” ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รัชทายาทถึงได้เรียกชื่อของเจาเจาออกมา

เรียกเจาเจาออกมาไม่หยุด

น้ำเสียงยิ่งดูร้อนรนมากยิ่งขึ้น…

[โอ้ รัชทายาทแย่งชิงไม่ได้ จะต้องตายไป…] ลู่เจาเจากอดขวดนมเอาไว้ แล้วดื่มไปหลายคำ

ไม่ทันสังเกตเลยว่า สีหน้าของพี่ชายทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังจะพากันซีดขาวไปจนหมดแล้ว

ลู่เยี่ยนซูสูดลมหายใจเข้าลึก

ภายในวังมีเสียงร้องครวญครางดังออกมา

วันนี้รัชทายาทดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง

ดวงตาของเขาบางคราวดุร้าย บางคราวก็เจ็บปวด เหมือนว่าในร่างกายจะมีความขัดแย้งกัน

“ไป! ไสหัวออกไป! ทั้งหมดไสหัวออกไป!” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นดูดุร้าย ไม่เหมือนกับเด็กน้อยไร้เดียงสาเจ็ดแปดขวบ

ดวงตาดูดุร้าย

คนรับใช้ในวังพากันคุกเข่าจากที่ไกลๆ ไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว

และก็มีคนรีบไปเชิญฮ่องเต้มา

ถ้วยชาแตกเต็มพื้นห้อง รัชทายาทสวมชุดปกติ หอบหายใจแรง คุกเข่าอยู่บนเครื่องลายครามที่แตกหักเข่าเต็มไปด้วยรอยเลือด

แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมันเลยแม้แต่น้อย เหมือนว่าราวกับไม่ได้เจ็บปวดแม้แต่น้อย

เพียงแค่กอดศีรษะเอาไว้แน่น ตรงหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

“ปีศาจอะไรกัน ถึงขั้นมากล้าก่อปัญหาต่อหน้าข้า! ไสหัวออกไปจากร่างกายข้าซะ!” รัชทายาทรู้สึกได้ว่าศีรษะเจ็บปวดอย่างยิ่ง

“เจาเจา เจาเจา…” เขาส่งเสียงเรียกเจาเจาเสียงต่ำ

“เร็ว…รีบไปหาเจาเจา!” ทั่วทั้งกายของเซี่ยเฉิงสี่สั่นเทา เหงื่อเย็นเม็ดใหญ่ไหลซึมออกมา