หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 191

“แข่งอะไรกันล่ะ” ฮ่องเต้ดีใจมาก

“แข่งกันยืนฉี่ไง！”

“ดูว่าใครฉี่ได้ไกลและสูงที่สุด！” องค์ชายห้ายกมือขึ้นด้วยใบหน้าตื่นเต้น

“เสด็จพ่อ ลูกชนะแล้ว ลูกฉี่ได้ไกลที่สุด！”

ฮ่องเต้ค่อยๆ กลายเป็นหิน

แข่งอะไรนะ

แข่งกันยืนฉี่งั้นหรือ

ฮ่องเต้ตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง

“พวกเรายังใช้ฉี่ของพวกเราผสมกับดินเหนียวแล้วเอามาปั้นหุ่น ส่วนดินเหนียวที่เหลือพวกเรายังเอามาทำไก่ขอทานแล้วส่งไปที่ห้องเครื่องแล้ว” ฮ่องเต้มองไปที่อาหารที่หวังกงกงเพิ่งจะถือมา

ไก่ขอทานกำลังร้อน และได้หายไปหลายคำแล้ว

ลู่เจาเจาผู้ตะกละดมกลิ่นหุ่นดินเหนียวในมือของตัวเอง อีกทั้งยังปีนขึ้นไปดมไก่ขอทาน

นางเงียบและถอยหลังไปหลายก้าว

นางไม่ได้ขโมยกินเลยสักคำ

นางทำหน้าราวกับเด็กดีที่ซื่อสัตย์

ฮ่องเต้เวียนหัว

พวกเขาช่างเป็นบุตรที่ดีเสียจริง！！

เขาคิดอยากให้พวกเขาเป็นเพื่อนเล่นกัน เป็นคู่สร้างคู่สม！！

ไม่ใช่ให้มาแข่งว่าใครฉี่ได้สูง ฉี่ได้ไกล

โธ่

เจ้าพวกไม่ได้ความ

เหนื่อยแล้ว ตายเสียเถอะ

“เสด็จพ่อ ทำไมท่านถึงไม่ดีใจพ่ะย่ะค่ะ”

“เสด็จพ่อ ทำไมตาของท่านถึงแดงล่ะพ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายห้าชูหุ่นดินเหนียวและถามฮ่องเต้ต่อ

องค์ชายหกถามเสียงเบาว่า “เป็นเพราะว่าตอนฉี่ไม่ได้พาท่านไปด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้？？？

องค์รัชทายาททนไม่ไหว เขาลอบดึงน้องชายสองคนออกไป