หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 197

ในยามนี้ เหลือบเห็นบุตรีสายตรงที่ยืนอยู่เหนือมวลชน เป็นนายหญิงคนปัจจุบันของจวนโหว มีคนคอยรับใช้ด้วยความเคารพ นายหญิงใหญ่ก็รู้สึกสุขใจเป็นอย่างยิ่ง

ทันใดนั้น...

นางก็ยกมือขึ้นมากุมหน้าท้อง สีหน้าดูไม่สู้ดีนัก

"เป็นอะไรไปหรือเจ้าคะท่านแม่?" สวี่ซื่อถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน

สีหน้าของนายหญิงใหญ่ดูเจ็บปวดจนซีดเผือดเหมือนกระดาษขาว "อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น? ท้อง ปวดท้อง..."

เพิ่งพูดจบ ก็ผายลมออกมา

ทันใดนั้นภายในห้องก็ปรากฏกลิ่นประหลาดลอยคละคลุ้งออกมา

"อึก..."ลู่เจาเจา ที่นอนอยู่หน้าประตู ก็อาเจียนนมออกมาทันที

"ท่านย่า ท่านย่าถอดกางเกงสิ..." ประโยคนั้นของลู่เจาเจา เปิดเผยความจริงที่นายหญิงใหญ่ปิดไว้

นายหญิงใหญ่ทั้งอายทั้งโกรธ รู้สึกเหมือนมีมดไต่ไปทั่วทั้งตัว คันๆ ยิบๆ

ทว่าความรู้สึกอันแสนสั้น จางหายไปในพริบตา

ปู้ดดด...

นางผายลมอีกแล้ว

ท้องเริ่มปวดอย่างรุนแรง ราวกับมีมือใหญ่บีบคลึงอยู่ภายใน

"โอ้ย!" นายหญิงใหญ่ทรุดลงไปที่พื้นทันที

"เร็วเข้า รีบไปเชิญท่านหมอมาให้ไว" สวี่ซื่อตื่นตกใจจนรีบตะโกนออกมา

"วันนี้หมอประจำจวนหยุด รีบส่งตัวนางไปที่โรงหมอเร็วเข้า" เชิญหมอมาอาจจะช้าเกินไป ทุกคนจึงรีบพยุงนายหญิงใหญ่ออกไป

จวนจงหย่งโหวตกอยู่ในความโกลาหล ผู้คนภายนอกต่างงุนงง

ลู่เจาเจาที่ยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ก็ตะโกนว่า "ท่านย่าถอดกางเกงสิ..."

"ท่านย่าอาย..." ได้ยินเสียงเด็กพูดเจื้อยแจ้วอยู่ด้านนอก

นายหญิงใหญ่ที่อยู่ในรถม้าก็ได้สิ้นสติไป