หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 198

ทุกคนส่ายหัวกระซิบกระซาบ ลอบมองนายหญิงใหญ่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการตำหนิ

นายหญิงใหญ่รับรู้ได้ถึงสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามจากทุกคน

ก็โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ

"นาง นางดูแลคนป่วยเสียที่ไหน? นางจงใจมาทรมานข้าเสียไม่ว่า"

"ฟ้ายังไม่ทันสว่างก็ปลุกให้ตื่นขึ้นมาดื่มยาแล้ว ข้าเพียงให้นางดูแลข้าเพียงวันเดียวเท่านั้น ก็วางยาพิษข้าเสียแล้ว!" นายหญิงใหญ่อธิบาย แต่ไม่มีใครสน

"ท่านก็ให้นางต้มยามาตลอดทั้งคืนแล้วนี่ ท่านก็แค่ตื่นขึ้นมาดื่มยา ยังจะมาบ่นว่าเช้าไปอีกหรือ?" ทุกคนต่างกล่าวเยาะเย้ยอย่างไม่หยุดยั้ง

นายหญิงใหญ่โกรธมากจนอยากตะโกนด่ากราดออกไป

บังเอิญเห็นรถม้าของตระกูลกู้ผ่านมาพอดี

ลู่หว่านอี้มองออกไปนอกหน้มต่างอย่างเหม่อลอย นางถูกกู้หลิงกักตัวเอาไว้

แม้จะออกจากเรือนมาได้ แต่ก็ต้องมีแม่นมร่างใหญ่กำยำสองคนติดตามมาด้วย

ในขณะนี้นี่เองที่ลู่หว่านอี้กระโดดลงมาจากรถม้าอย่างคลุ้มคลั่ง แม่นมทั้งสองต่างก็ไม่ทันได้ตั้งตัว

"สวี่สืออวิ๋น เจ้าดูแลแม่ของข้ายังไงกัน?"

“เจ้าจงใจรังแกแม่ข้าใช่หรือไม่ ให้ดูแลท่านแม่ที่ป่วยเพียงวันเดียว ก็ส่งท่านแม่มาที่โรงหมอเสียแล้ว เจ้ามีเจตนาที่ไม่ดี!" ลู่หว่านอี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง พลางชี้หน้าตะโกนด่าสวี่ซื่อ

สวี่ซื่อก้มหน้าไม่เอ่ยสิ่งใด

“คุณหนูเล็ก เหตุใดท่านถึงได้ไร้เหตุผลเช่นนี้? ปีนั้นที่ฮูหยินแต่งเข้ามา ท่านเพิ่งจะมีอายุได้ขวบสองขวบ คนที่เลี้ยงดูท่านมาจนเติบใหญ่ก็คือฮูหยิน"

"ตอนที่ฮูหยินตั้งครรภ์บุตรชายคนโต ท่านยังเคยกินน้ำนมของฮูหยินเลยนะเจ้าคะ"

"เหตุใดท่านถึงพูดเช่นนี้?" เติงจือกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ

ฝูงชนจ้องมองด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง "ช่างอกตัญูจริงๆ นี่มันฮูหยินของจอหงวนกู้มิใช่หรือ?" ทุกคนชี้ไปที่นาง ลู่หว่านอี้จึงรีบดึงมือแม่ทันที

"ท่านแม่ ให้หว่านอี้กลับมาดูแลตอนท่านป่วยดีหรือไม่?"

กู้หลิงป่วยจิต เขามันเป็นคนประสาท!

ตอนนี้แค่นางได้ยินชื่อเขานางก็ตัวสั่นแล้ว

ลู่หว่านอี้ไม่สนใจเหล่าแม่นมที่จ้องมองมาด้วยสายตาอันตราย นางพานายหญิงใหญ่กลับจวนไปต่อหน้าต่อตาสวี่ซื่อทันที