ตอนที่ 20 – ตอนที่ต้องอ่านของ หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
ตอนนี้ของ หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดย Jaroen ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนติกโบราณทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 20 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“แย่แล้ว ฮูหยิน ไฟไหม้ทางตอนเหนือของเมือง ได้ยินว่ามีคนถูกฟ้าผ่าด้วยเจ้าค่ะ” สาวใช้ด้านนอกโหวกเหวกด้วยความตกใจ
สวี่ซื่อกะพริบตาปริบๆ นางลืมร้องไห้ไปจนสิ้น
นางเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก ความรู้สึกขัดเคืองที่กดทับหัวใจ ได้สลายหายไปพร้อมๆ กับสายฟ้าที่ฟาดลงมาแล้ว
นางชะงักไปครู่หนึ่ง พลางมองดูทารกที่กำลังชูกำปั้นเล็กๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยโกรธเกรี้ยว
“เจ้าไปแอบดูซิว่าบ้านไหนถูกฟ้าผ่าเข้า” สวี่ซื่อรู้สึกว่าฟ้าผ่าครั้งนี้ดูแปลกไปหน่อย
เหมือนกับว่า...
ลูกสาวของนางเป็นคนทำอย่างนั้น
คงจะไม่ได้ผ่าถูกคนชั่วช้านั่นหรอกกระมัง
เจวี๋ยซย่ารับคำ ก่อนจะสั่งคนให้ออกไปสืบความดู
“ตระกูลเจียงลืมคุณคน ทั้งๆ ที่เป็นเพราะคุณชายใหญ่พยายามช่วยเจียงอวิ๋นเหมี่ยนที่จมน้ำ มาตอนนี้ กลับจะมาถอนหมั้น! ถ้าไม่ได้คุณชายใหญ่ นางตายไปนานแล้ว!”
“ลืมคุณคน จิตใจชั่วช้ายิ่งกว่าสุนัข เห็นตระกูลสวี่เกิดเรื่องแล้วก็ซ้ำเติมกัน!”
อิ้งเสวี่ยอุ้มเจาเจาพลางสถบสาปแช่งด้วยความโกรธแค้น
หลังจากที่สวี่ซื่อกระอักเลือดออกมา ความเจ็บแค้นในใจก็สลายหายไปหลายส่วน แต่สีหน้ายังคงเป็นกังวล “มนุษย์เราน่ะ สนใจแต่ผลประโยชน์เท่านั้น” สิ่งที่ทำให้นางคับแค้นใจที่สุดก็คือคำพูดของลู่หย่วนเจ๋อที่ว่า ‘นี่เป็นชะตากรรมของเยี่ยนซู!’
“คุณหนูน้อยเพิ่งจะตื่น ง่วงอีกแล้วหรือ” อิ้งเสวี่ยรู้สึกประหลาดใจ
หลังจากที่ลู่เจาเจาบันดาลสายฟ้าแล้ว นางก็รู้สึกเหนื่อยล้ามากจนลืมตาไม่ขึ้น
จากนั้นจึงผล็อยหลับไปทันที
ตกดึก เติงจือกลับมาถึงจวนด้วยความเหนื่อยล้า
“ฮูหยิน ทางด้านเรือนจำได้จัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ นายหญิงใหญ่ขวัญเสียไปบ้าง บ่าวได้ส่งยาไปให้แล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นายท่านฝากบอกให้ฮูหยินอย่าได้กังวลไป ท่านรู้ว่าควรทำอย่างไร บางทีการถูกกักขังสักสองสามวัน อาจเป็นเรื่องดีสำหรับตระกูลสวี่ก็ได้”
ทารกอายุสี่สิบวันจะเหนื่อยอะไรนักหนา
เดินไม่ได้ คลานไม่ได้ จะเหนื่อยจนไม่ตื่นได้อย่างไร
สวี่ซื่อตกตะลึงไปชั่วขณะ นางนึกไปถึงฟ้าผ่าเมื่อวานนี้ พลางเม้มปากเบาๆ
[หิวอ่า...หิว หิว หิว...] สวี่ซื่อได้ยินเสียงพึมพำงัวเงียดังขึ้นในหู
“เจาเจาตื่นแล้ว เอานมมาเร็วๆ” ก้อนหินก้อนใหญ่ที่กดทับอยู่ในอกได้ถูกยกออกไปแล้ว นางแอบคาดเดาเอาเองในใจ ฟ้าผ่าเมื่อวานนี้ได้ใช้พลังงานในร่างกายของลูกสาวไปหมดแน่ๆ
ในใจอดคิดไม่ได้ว่านางได้คลอดนางฟ้าตัวน้อยออกมาหรืออย่างไร
ลู่เจาเจาอ้าปากหาว ทันทีที่ปากของนางเปิดออก ก็สัมผัสได้ถึงรสหอมหวานของนมสดที่กำลังไหลผ่านลิ้นเข้าไป
“ขอบคุณสวรรค์ คุณหนูน้อยของเราตื่นได้เสียที นอนที นอนจนฟ้าดินแทบสลาย” อิ้งเสวี่ยอดไม่ได้หยอกเย้า เจ้าตัวน้อยนี่ นอนหลับเสียเหมือนกับขาดใจตายไปแล้วอย่างนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...