ลู่เจาเจาได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจ ข้าหิวจนเป็นลมต่างหากล่ะ! ใครจะไปรู้ว่าพลังของร่างนี้จะเผาผลาญพลังงานจากนมวัว ฮือ ๆ และก็เป็นลมไปเลย ณ ตรงนั้น
สวี่ซื่อช้อนอุ้มตัวนางขึ้นมาด้วยความเอ็นดูและก็หอมแก้มนางหนึ่งที ลูกสาวที่หอมนุ่มละมุนคนนี้ได้เติมเต็มหัวใจทั้งดวงของนางจนหมดแล้ว
ได้รับการช่วยเหลือแล้ว...
นางผู้ตกอยู่ท่ามกลางข่าวลือ
“ฮูหยิน สายฟ้านี้ได้ผ่าใส่คนแล้วจริง ๆ เจ้าค่ะ” เจวี๋ยซย่ารีบวิ่งเข้าประตูมาด้วยสีหน้าอยากจะซุบซิบนินทา
“ฮูหยิน มีคนถูกฟ้าผ่าจริง ๆ”
“เหตุการณ์ที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในตรอกผิงอันทางเหนือของเมือง เห็นว่าเป็นนายท่านเจ้าของเรือนถูกฟ้าผ่า”
“เมื่อเดือนที่แล้วมีคนคนหนึ่งทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคฤหาสน์เอาไว้ และฮูหยินท่านนั้นก็ดูอ่อนช้อยและมีเสน่ห์เย้ายวนใจอย่างมาก ดูเหมือนว่าเพิ่งจะออกจากการอยู่ไฟมา และลูกสาวนางก็เพิ่งจะอายุได้แค่สิบสี่วันเท่านั้น ยังเกิดปีเดียวกันวันเดียวกันกับคุณหนูน้อยของพวกเราอีกด้วย และก็มีลูกชายคนโตอีกหนึ่งคน ได้ยินมาว่าเรียนหนังสือเก่งมาก ค่อนข้างมีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองหลวง”
“เคล้ง...” ฝาถ้วยชาในมือของสวี่ซื่อร่วงสู่พื้นทันที จนเกิดเสียงแตกกระจายดังขึ้นมา
“ฮูหยิน...” เจวี๋ยซย่าตกใจขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าน้ำชาลวกมือนางก็รีบวิ่งไปยกน้ำเย็นมาแช่ให้
แต่สวี่ซื่อกลับไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย
“มี...ลูกชายคนโตด้วยหรือ? อายุเท่าไรแล้ว?” น้ำเสียงของนางแห้งผากและคว้ามือของเจวี๋ยซย่ามาจับเอาไว้จนเจวี๋ยซย่ารู้สึกเจ็บ
เจวี๋ยซย่ารู้สึกไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แค่เพียงว่าสีหน้าของฮูหยินดูเคร่งขรึมขึ้นมา จึงรีบร้อนตอบกลับไปว่า “คุณชายใหญ่อายุได้สิบเจ็ดปี อายุเท่ากันกับคุณชายเยี่ยนซู ปีนี้ก็สิบเจ็ดแล้วเช่นกัน...จะว่าไปก็บังเอิญอยู่เหมือนกัน เพราะคุณชายคนนั้นก็แซ่ลู่เช่นกันเจ้าค่ะ”
สวี่ซื่อรู้สึกราวกับเหมือนถูกสายฟ้าฟาด
อายุสิบเจ็ดปีงั้นหรือ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์