หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 224

“คุณหนู อย่าเห็นว่าเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว หิมะตกไม่หนาว จะหนาวตอนหิมะละลายเจ้าค่ะ” เติงจือไม่กล้าให้นางเป็นหวัด

แม้ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้ นางจะไม่เคยเป็นหวัดมาก่อน

แต่ระวังไว้ ย่อมดีกว่า

ลู่เจาเจาทำปากยื่น

หิมะในวังมีคนคอยกวาดเอาไปกองไว้สองข้างทาง

ลู่เจาเจาเพิ่งลงมาจากเกี้ยว ตอนก้าวขึ้นบนได ร่างของนางโงนเงน จนล้มจมเข้าไปในกองหิมะ

ตุ๋ม

หิมะกระจายไปทั่ว

“ช่วย...ช่วย...ช่วยด้วย” หัวของลู่เจาเจาทิ่มลง หัวของนางจมอยู่ในหิมะทั้งหมด ส่วนขาสั้นป้อมดีดอยู่กลางอากาศไม่หยุด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”

“รีบมาดูเร็ว มีคนจมอยู่ในกองหิมะจนออกมาไม่ได้”

“ฮ่าฮ่า เหมือนหัวไชเท้าเลย” อีกฝ่ายหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง

เติงจือตกใจจนสะดุ้ง รีบเข้าไปดึงลู่เจาเจาออกมาเหมือนดึงหัวไชเท้า

ลู่เจาเจาโกรธจนหน้าแดง

“หัวเราะอยู่นั่นล่ะ! ห้ามหัวเราะนะ!” ลู่เจาเจามองคนที่หัวเราะด้วยความโกรธ

เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของอีกฝ่ายดูไม่เหมือนคนเป่ยเจา เต็มไปด้วยกลิ่นอายของต่างแดน

ดวงตาของอีกฝ่ายเป็นสีเหลือง

“นี่คือองค์ชายจากแคว้นตงหลิง ที่มาเป็นตัวประกันเจ้าค่ะ” อวี้ฉินเอ่ยเสียงต่ำ

“ตัวประกันคืออะไร?” ลู่เจาเจาทำหน้ามึนงง

อวี้ซูกวาดมองอีกฝ่าย

“แคว้นที่ไม่ค่อยมีอำนาจ จะส่งตัวประกันมา ผู้ที่ถูกส่งมา โดยมากไม่ที่เป็นที่โปรดปรานเจ้าค่ะ”

“อ่อ...” เจาเจาลากเสียงยาว

ต่อมาทำหน้าเห็นใจ

“ที่แท้ก็เป็นพี่ชายที่ไม่มีคนรักนี่เอง”

ใครให้เสด็จแม่ของพวกเขาไม่เป็นที่โปรดปรานล่ะ

เมื่อได้ยินชื่อพี่เสวียนอิน ลู่เจาเจาหายโมโหทันที เด็กนั้นโกรธง่ายหายเร็ว

“ไม่ ไม่เป็นไร” เจาเจาโบกมือน้อย

เซวียนจี้ชวนหรือ! ! !

นี่ไม่ใช่ผู้ที่หลงรักนางเอกลู่จิ่นเหยาหรือ?

“แม่นางลู่ ฝ่าบาททรงคอยท่านอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร” นางกำนัลหันมองตัวประกัน แล้วเอ่ยเตือนเสียงต่ำ

“โอ๊ย ลืมเสียได้” ลู่เจาเจาตบหน้าผาก จากนั้นรีบก้าวขึ้นไปบนบันได

นางทรงตัวไม่ได้จริงๆ เติงจือจึงรีบเข้าไปอุ้มไว้

นางกำนัล ฝ่าบาทไม่อนุญาตให้คนนอกใกล้ชิดเจาเจา!

เมื่อเข้าไปในห้องทรงพระอักษร ภายในห้องอบอุ่นจนเจาเจาอุทาน

“ช่างอบอุ่นเหลือเกิน...” เจ้าตัวเล็กถอดเสื้อตัวนอก แล้วโบกแขนไปมา ใส่เสื้อผ้าเยอะช่างอึดอัดนัก

“เจาเจา มานี่เร็ว ท่านเสด็ลุงฮ่องเต้เตรียมของขวัญไว้ให้เจ้า เจ้ามาดูสิว่าชอบหรือไม่?” น้ำสียงฮ่องเต้ตื่นเต้น