หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 228

ดูแล้วค่อนข้างกำยำ

“ว้าว...” ลู่เจาเจาอุทาน

พร้อมทำท่าว่านางสูงไม่เท่าหมา

“นี่เป็นหมาที่ฝึกมาแล้วจากบ้านสวน มอบให้เป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้า” รูปร่างของหมาตัวนี้สูงใหญ่ แต่กลับดูว่าง่ายเชื่อฟัง เมื่อยอมรับเจ้าของแล้ว จะปกป้องเจ้าของเป็นอย่างดี

ลู่เจาเจาตาลุกวาวทันที

“ขอบพระทัยท่านลุงฮ่องเต้” น้ำเสียงของเจ้าตัวเล็กมีแต่ความตื่นเต้น

“มันชื่ออะไร?” ลู่เจาเจาลูบหัวหมา น่ารักจังเลย

“มันชื่อจุยเฟิง”

ลู่เจาเจาเรียกมันเสียงอ่อนเสียงหวาน

“จุยเฟิง จุยเฟิง...” เจ้าหมาก้มหน้าลง แล้วเข้าไปถูไถนางทันที

ก่อนฮ่องเต้จะมอบให้ลู่เจาเจา ได้นำเสื้อเก้าของนางให้เจ้าหมาฝึกดมก่อนแล้ว

มันรู้ดีว่านี่คือเจ้านายน้อยของมัน

ฮ่องเต้ลูบหัวนาง แล้วนึกถึงสารที่องครักษ์เงาส่งมา แววพระเนตรเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ในที่สุดจงหย่งโหวต้องตายเพราะอวดดี

ตอนลู่เจาเจาออกจากวัง ใกล้ยามโพล้เพล้

ทว่าท้องฟ้าเริ่มมืดสลัว

“คุณหนู สวมเสื้อคลุมก่อนเจ้าค่ะ ข้างนอกลมแรง” เติงจือนำเสื้อคลุมสีขาวไปสวมให้นาง เสื้อคลุมค่อนข้างยาว จนปกคลุมเท้าของนางไว้ด้านใน

เผยให้เห็นเพียงดวงหน้าเล็กๆ

นางครุ่นคิด

“จุยเฟิง นั่งลง...”

จุยเฟิงนั่งลงตรงหน้า นางกำขนสีขาวของจุยเฟิงไว้แน่น จากนั้นปีนขึ้นไปบนหลังมัน

เจ้าตัวเล็กขี่บนหลังหมา บนตัวนางสวมเสื้อ ซึ่งปกปิดแขนขาไว้ภายใน เผยให้เห็นเพียงใบหน้า

“สนุกจัง...” ลู่เจาเจายิ้มจนตาหยี

“พวกเจ้า รถม้า ข้า ขี่หมา” เจ้าตัวเล็กโบกมืออย่างเอาแต่ใจ เติงจือมองดูจนหนังตากระตุก

เติงจือจะกล้าให้นางขี่หมาเพียงลำพังได้อย่างไร จึงเอ่ยขึ้น

“ไม่ได้เจ้าค่ะ”

แต่ลู่เจาเจาอยากจะขี่หมามาก