หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 23

[เขาและอนุถูกฟ้าผ่า ทั้งสองคนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนจนถูกคนอื่นเห็นหมดไม่เหลือ คงจะไม่กล้ากลับไป และตอนนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงกำลังตามหาตัวเขาอยู่แน่ะ] แต่น่าเสียดายตอนที่เขาวิ่งหนีออกมาได้ปิดหัวเอาไว้ จึงไม่มีใครเห็นหน้าเขา

สวี่ซื่อขมวดคิ้วแน่น ช่างเป็นอะไรที่ฟังแล้วสกปรกหูของลูกสาวของนางจริง ๆ

“เจ้านะ ก็อยู่จวนคอยเอาใจปรนนิบัติหย่วนเจ๋อให้มาก ๆ หน่อย เขาทำงานหนักเพื่อจวนโหวมาตลอดทั้งปี หาได้ยากที่จะได้พักผ่อน เป็นสตรีแต่ปรนนิบัติบุรุษไม่เป็นจะไปมีประโยชน์อะไร?” นายหญิงใหญ่ได้ยินคำพูดถากถางของสวี่ซื่อจึงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

“ตระกูลของเจ้าทางนั้นก็ไม่ต้องไปข้องแวะด้วยอีก ดีไม่ดีอาจจะโดนโทษตัดหัวอะไรนั้นไปด้วย” นายหญิงใหญ่เหลือบมองนางอย่างเข้มงวด

สวี่ซื่อนั่งยืดหลังตรง

“ท่านโหวล่ะคิดว่าอย่างไร?” สวี่ซื่อมองเขาด้วยแววตามืดมน

ลู่หย่วนเจ๋อเหลือบมองนางเล็กน้อย “ข้าย่อมต้องรู้สึกเสียใจที่ท่านพ่อตาต้องโดนลงโทษอยู่แล้ว แต่ฝ่าบาททรงพิโรธมาก ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากทักท้วง ข้าเองก็ได้แต่พยายามปกป้องจวนโหวเอาไว้อย่างสุดกำลัง อวิ๋นเหนียงเจ้าเป็นคนรู้ความอย่าแค้นเคืองจวนโหวเลย”

น้ำเสียงของเขาหยุดชะงักลงชั่วคราว

“เยี่ยนซูทางนั้น เจ้าก็อย่าได้เสียใจไป เยี่ยนซูมีชะตาอาภัพนัก และแม่นางเจียงก็ค่อนข้างเป็นคนมีชื่อเสียงในเมืองหลวง ดีไม่ดีอาจทำให้แม่นางเจียงเสียเวลาได้” ดวงตาของเขาแวบให้เห็นถึงความดีใจเล็กน้อย จึงทำให้สวี่ซื่ออดสงสัยไม่ได้ว่า หากถอนหมั้นแล้วเขาจะได้ประโยชน์อะไร?

ทั้งที่เขาเป็นพ่อของเยี่ยนซู คนที่ถูกทำให้ขายขี้หน้าก็เป็นเขาไม่ใช่หรือ

ในใจของสวี่ซื่อไม่อาจกล้ำกลืนความโกรธนี้ลงไปได้

“เสียเวลางั้นหรือ?” สวี่ซื่อหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ และวางถ้วยชาที่อยู่ในมือลง

“ปีนั้นเยี่ยนซูต้องการช่วยนาง จนร่างกายหมดเรี่ยวแรงตกน้ำไป ส่วนนางหลังจากที่ถูกช่วยแล้วกลับไปหลบซ่อนอยู่ในภูเขาจำลอง ทำให้ช่วยเยี่ยนซูได้ไม่ทันกาล ตอนที่เยี่ยนซูถูกช่วยขึ้นมาก็หมดลมหายใจแล้ว ดีที่ช่วยกลับมาได้อย่างฉิวเฉียด แต่สมองก็เสียหายแล้วกลายเป็นคนพิการ ท่านโหว เยี่ยนซูเป็นเด็กที่ฉลาดมากขนาดนั้น เหตุใดท่านถึงพูดเช่นนี้ออกมาได้? ในตอนนั้นเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมากจนทุกคนในเมืองหลวงต่างชื่นชมเขา!” สวี่ซื่อเพียงแค่อยากช่วยพูดแทนลูกชายที่ถูกดูแคลนเท่านั้น

“เรื่องที่แม่นางน้อยตกน้ำไปนั้นเป็นเหตุสุดวิสัย นางหลบซ่อนตัวก็เพราะว่าหวาดกลัว และเรื่องของเยี่ยนซูก็มีข้อสรุปเช่นนี้แล้ว หรือจะให้แตกหักกับเพื่อนร่วมงานด้วยกันเพื่อเรื่องนี้หรอกหรือ? อวิ๋นเหนียง ข้าทำงานอยู่ในราชสำนักจะทำอะไรแต่ละทีก็ยากอยู่แล้ว เจ้าควรจะคิดแทนข้าบ้างสิ”