สรุปตอน ตอนที่ 23 – จากเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดย Jaroen
ตอน ตอนที่ 23 ของนิยายโรแมนติกโบราณเรื่องดัง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดยนักเขียน Jaroen เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
[เขาและอนุถูกฟ้าผ่า ทั้งสองคนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนจนถูกคนอื่นเห็นหมดไม่เหลือ คงจะไม่กล้ากลับไป และตอนนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงกำลังตามหาตัวเขาอยู่แน่ะ] แต่น่าเสียดายตอนที่เขาวิ่งหนีออกมาได้ปิดหัวเอาไว้ จึงไม่มีใครเห็นหน้าเขา
สวี่ซื่อขมวดคิ้วแน่น ช่างเป็นอะไรที่ฟังแล้วสกปรกหูของลูกสาวของนางจริง ๆ
“เจ้านะ ก็อยู่จวนคอยเอาใจปรนนิบัติหย่วนเจ๋อให้มาก ๆ หน่อย เขาทำงานหนักเพื่อจวนโหวมาตลอดทั้งปี หาได้ยากที่จะได้พักผ่อน เป็นสตรีแต่ปรนนิบัติบุรุษไม่เป็นจะไปมีประโยชน์อะไร?” นายหญิงใหญ่ได้ยินคำพูดถากถางของสวี่ซื่อจึงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
“ตระกูลของเจ้าทางนั้นก็ไม่ต้องไปข้องแวะด้วยอีก ดีไม่ดีอาจจะโดนโทษตัดหัวอะไรนั้นไปด้วย” นายหญิงใหญ่เหลือบมองนางอย่างเข้มงวด
สวี่ซื่อนั่งยืดหลังตรง
“ท่านโหวล่ะคิดว่าอย่างไร?” สวี่ซื่อมองเขาด้วยแววตามืดมน
ลู่หย่วนเจ๋อเหลือบมองนางเล็กน้อย “ข้าย่อมต้องรู้สึกเสียใจที่ท่านพ่อตาต้องโดนลงโทษอยู่แล้ว แต่ฝ่าบาททรงพิโรธมาก ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากทักท้วง ข้าเองก็ได้แต่พยายามปกป้องจวนโหวเอาไว้อย่างสุดกำลัง อวิ๋นเหนียงเจ้าเป็นคนรู้ความอย่าแค้นเคืองจวนโหวเลย”
น้ำเสียงของเขาหยุดชะงักลงชั่วคราว
“เยี่ยนซูทางนั้น เจ้าก็อย่าได้เสียใจไป เยี่ยนซูมีชะตาอาภัพนัก และแม่นางเจียงก็ค่อนข้างเป็นคนมีชื่อเสียงในเมืองหลวง ดีไม่ดีอาจทำให้แม่นางเจียงเสียเวลาได้” ดวงตาของเขาแวบให้เห็นถึงความดีใจเล็กน้อย จึงทำให้สวี่ซื่ออดสงสัยไม่ได้ว่า หากถอนหมั้นแล้วเขาจะได้ประโยชน์อะไร?
ทั้งที่เขาเป็นพ่อของเยี่ยนซู คนที่ถูกทำให้ขายขี้หน้าก็เป็นเขาไม่ใช่หรือ
ในใจของสวี่ซื่อไม่อาจกล้ำกลืนความโกรธนี้ลงไปได้
“เสียเวลางั้นหรือ?” สวี่ซื่อหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ และวางถ้วยชาที่อยู่ในมือลง
“ปีนั้นเยี่ยนซูต้องการช่วยนาง จนร่างกายหมดเรี่ยวแรงตกน้ำไป ส่วนนางหลังจากที่ถูกช่วยแล้วกลับไปหลบซ่อนอยู่ในภูเขาจำลอง ทำให้ช่วยเยี่ยนซูได้ไม่ทันกาล ตอนที่เยี่ยนซูถูกช่วยขึ้นมาก็หมดลมหายใจแล้ว ดีที่ช่วยกลับมาได้อย่างฉิวเฉียด แต่สมองก็เสียหายแล้วกลายเป็นคนพิการ ท่านโหว เยี่ยนซูเป็นเด็กที่ฉลาดมากขนาดนั้น เหตุใดท่านถึงพูดเช่นนี้ออกมาได้? ในตอนนั้นเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมากจนทุกคนในเมืองหลวงต่างชื่นชมเขา!” สวี่ซื่อเพียงแค่อยากช่วยพูดแทนลูกชายที่ถูกดูแคลนเท่านั้น
“เรื่องที่แม่นางน้อยตกน้ำไปนั้นเป็นเหตุสุดวิสัย นางหลบซ่อนตัวก็เพราะว่าหวาดกลัว และเรื่องของเยี่ยนซูก็มีข้อสรุปเช่นนี้แล้ว หรือจะให้แตกหักกับเพื่อนร่วมงานด้วยกันเพื่อเรื่องนี้หรอกหรือ? อวิ๋นเหนียง ข้าทำงานอยู่ในราชสำนักจะทำอะไรแต่ละทีก็ยากอยู่แล้ว เจ้าควรจะคิดแทนข้าบ้างสิ”
“ได้ ในเมื่ออวิ๋นเหนียงไม่ให้อภัยงั้นก็ไม่ให้อภัย” เขาตบไปที่มือของสวี่ซื่อเบา ๆ
สักพักสวี่ซื่อก็ขอตัวออกไปก่อนโดยอ้างว่าจะไปให้นมเจาเจา ก่อนที่จะออกจากประตูมาก็ได้ยินเสียงจากภายในห้องพูดขึ้นมาเบาๆ
“ทำไมต้องให้เจ้าไป ดูสิเกิดเรื่องฉาวขนาดนี้ ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? หลานรักข้าตกใจหรือไม่?” นายหญิงใหญ่พูดด้วยความสนิทสนมและห่วงใย
เห็นได้น้อยมากที่จะแสดงออกมาให้เห็นว่าไม่พอใจ
ฝีเท้าของสวี่ซื่อชะงักไปเล็กน้อย เติงจือเองก็ได้ยินสิ่งที่พูดเช่นกัน จึงอดไม่ได้ที่จะโกรธขึ้นมา
“คุณชายใหญ่ยังนอนป่วยอยู่ที่จวนอยู่เลย พวกเขากลับ...กลับไปห่วงใยคนที่อยู่ข้างนอก...”
“ระวังคำพูดของเจ้าด้วย!” สวี่ซื่อกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เติงจือจึงรีบหุบปากลงอย่างอึดอัดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...