หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 235

ดวงจิตของเจาเจาแข็งแกร่งมาก ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่สวนทิงเฟิงเกิดไฟไหม้ นางจึงแบ่งจิตไว้เฝ้าสังเกตที่นี่เสี้ยวหนึ่ง

หัวใจสวี่ซื่อกระตุกวาบ

ในดวงตามีแต่ความเย็นชา

นิ้วมือสั่นระริก

นางประเมินความโหดเหี้ยมของลู่หย่วนเจ๋อต่ำเกินไป

นางขบปลายลิ้น ขาที่ก้าวเข้าประตูสั่นเล็กน้อย

“ท่านแม่ ในเรือนมีคนชั่ว...” เจาเจากระซิบข้างหูท่านแม่

สวี่ซื่อหอมนางอย่างชื่นชม

“ดีมาก แม่รู้แล้วจ้ะ เจาเจาเก่งมาก...”

สวี่ซื่อไม่ได้โวยวาย

สวี่อี้ถิงสั่งให้คนเฝ้าดูในจวนนานแล้ว อาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสังเกต จัดการทั้งสามคนอย่างเงียบเชียบไปแล้ว

“เจาเจา แม่อยากพักสักครู่ เจ้าไปเล่นข้างนอกก่อนดีหรือไม่?”

เรื่องบางอย่าง เจาเจาไม่ควรเห็น

อย่างเช่น จับชู้

ลู่เจาเจาถูกเติงจือเกลี้ยกล่อมจนจูงมือไป

พอกลับมาที่เรือนใหญ่ พลันได้ยินลู่หว่านอี้เอ่ยอย่างลนลาน

“ในจวนมีโจร ใครก็ได้ ในจวนมีโจรเข้ามา”

“เอะอะโวยวายเรื่องใดกัน?” เติงจือเข้าไปขวาง

แต่ลู่หว่านอี้กลับมองนางอย่างโกรธขึ้ง

“วันนี้ในจวนมีแขกเหรื่อมาเยือนมากมาย หากทำร้ายผู้ใดเข้า จะทำเช่นไร?”

“ยังไม่รีบหลีกทางอีก ข้าจะไปจับโจร”

“องค์หญิงใหญ่และเหล่าเก้ามิ่งฮูหยินยังอยู่ในจวน” แววตาลู่หว่านอี้มีบางอย่างแวบผ่าน

“หากเข้าไปในห้องของแขกเหรื่อ จะทำเช่นไร?”

นางผลักเติงจือออก แล้วพาคนเข้าไปที่เรือนหลังทันที

เติงจือสีหน้าร้อนใจ ลู่หว่านอี้กลับเดินเร็วยิ่งขึ้น

ขณะนี้เมื่อแขกเหรื่อที่อยู่ด้านหน้าได้ยิน ต่างส่งบ่าวมาสอบถาม

“ท่านโหวล่ะ?” มีคนเอ่ยถาม