หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 243

น้ำเสียงของสวี่ซื่อค่อนข้างเหี้ยมโหด

“อีกครึ่งปีก็จะเป็นการสอบขุนนางช่วงฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ลู่จิ่งไหวในฐานะลูกนอกสมรสสกปรก จะไม่มีวันได้เห็นแสงสว่าง!”

เปลือกตาของลู่หย่วนเจ๋อกระตุก

“สวี่ซื่อ ข้าขอร้องเจ้าดีๆ ให้ความเมตตาแก่เจ้า ให้เจ้าได้เป็นแม่ใหญ่ของจิ่งไหว เจ้าอย่าได้กำแหงนัก!”

“จิ่งไหวมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม ได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ประจำของสำนักศึกษาเทียนหง ในอนาคตเขาจะต้องเข้าไปเป็นขุนนางในราชสำนัก!”

“เจ้าอย่าคิดจะทำอะไรเขาเด็ดขาด!” ลู่หย่วนเจ๋อให้ความสำคัญกับลู่จิ่งไหวมาก

ลู่หย่วนเจ๋อนึกถึงการคาดเดาที่คลุมเครือในราชสำนัก ในดวงตาของเขาก็เกิดความบ้าคลั่งขึ้นมาเล็กน้อย

อันดับที่สาม

ราชครูหนุ่มขององค์รัชทายาท

มันจะเป็นเกียรติมากขนาดไหน

หัวใจของลู่หย่วนเจ๋อรู้สึกร้อนผ่าวเพียงแค่คิดถึง

“อยากให้ข้าสร้างตำแหน่งให้กับลูกชายสายตรงของเจ้า อยากเปลี่ยนตำแหน่งซื่อจื่อของเยี่ยนซู เช่นนั้นก็เอาความจริงใจออกมาพูดเถอะ!”

“ไม่เช่นนั้น ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด ทั้งครอบครัวอาจต้องตายอยู่ในจวนโหวนี้!”

ในแววตาของสวี่ซื่อมีรอยเส้นเลือดปรากฏออกมา ดูเหมือนเกลียดชังยิ่งนัก

“เจ้าโกหกข้ามาสิบแปดปี ไม่เคยปฏิบัติต่อข้าอย่างจริงใจเลย! เจ้าไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อของลูกสี่คนของข้า!”

“ถ้าเจ้าต้องการให้ลู่จิ่งไหวเข้ามา เช่นนั้นก็ต้องไล่พวกเราออกไป เปิดหอบรรพบุรุษ ขีดฆ่าชื่อทิ้ง แล้วเขียนหนังสือหย่า ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายรวมถึงตำแหน่งซื่อจื่อ ข้ายกให้เจ้า!” สวี่ซื่อกัดฟันมองไปที่เขา ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ไร้สาระ!”

“ฝันไปเถอะ!” นายหญิงใหญ่เป็นคนแรกที่คัดค้าน นางเดือดดาลอย่างมาก

“พวกเขาเป็นทายาทของตระกูลลู่ข้า เจ้าจะพาพวกเขาออกไปไม่ได้! หากจะไป เจ้าก็ไปคนเดียว! ทายาทของตระกูลลู่ข้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเจ้า!” ตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้หญิงหย่าร้างก็ไม่เคยพาลูกไปด้วย

แม้ว่านายหญิงใหญ่จะชอบลู่จิ่งไหวและลู่จิ่งเหยา แต่มีคนแก่ที่ไหนไม่ชอบลูกหลานเต็มบ้านกัน?

นางยิ่งไม่อยากให้สวี่ซื่อได้สมหวัง

แต่ในเรือนไม่มีใครหลับสักคน

ลูกชายทั้งสามของนางรออยู่ในลานบ้าน

สวี่ซื่อถูกหลอกมาสิบแปดปี ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเมื่อตอนยังเด็ก ล้วนเป็นเรื่องจอมปลอม

ครึ่งชีวิตที่ผ่านมาของนางช่างน่าสังเวชจริงๆ แต่เมื่อนางเห็นทุกคนอยู่ในลานบ้านมองมาที่นางด้วยความเป็นห่วง อารมณ์เศร้าหมองของสวี่ซื่อก็หายไปทันที

“ท่านแม่ ท่านสบายดีหรือไม่?” ลู่หยวนเซียวก้าวไปข้างหน้าช่วยประคองมารดา

ลูกชายที่ท่านโหวลู่มองว่าเป็นคนเขลาปัญญา จริงๆ แล้วมีจิตใจที่ซื่อตรงมาก

สวี่ซื่อตบมือลูกชายตน แล้วส่งสายตาปลอบใจให้ทุกคน

“แม่ไม่เป็นไร แค่รู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินพวกเขาดูแคลนพวกเจ้า” ลูกของนาง เดิมทีก็เป็นลูกรักของสวรรค์ แต่พวกเขาดันถูกคนทำร้าย!

ลูกชายคนโตมีพรสวรรค์โดดเด่น ถูกลอบสังหารจนต้องพิการ

ลูกชายคนรอง เป็นเพื่อนสนิทกับลู่จิ่งไหว แต่ก็จัดให้ซูจื่อชิงอยู่ข้างกายเขา จนเขาเหมือนมีสมองที่ลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำ